Kan iemand het licht aandoen?
Het is altijd zo donker in de Spacebar! Het is eigenlijk raar dat ik kan groeien in deze donkere omgeving, maar het is me toch gelukt.
Waarschijnlijk groei ik door de energie van de bargasten, en bier… en soms een beetje water.
In juni 2020 begon ik als klein stekje.
Ik wilde graag gepot worden in de Spacebar. Nog voordat de bar open was, was ik al onderdeel van het interieur.
Toen de grote dag aanbrak, de bar open ging en mijn groei als plant pas écht begon, merkte ik meteen dat dit de plek is waar ik wil zijn!
De eerste gasten die langskwamen in de bar zorgden er gelijk voor dat ik me goed voelde.
Er ontstond een soort cyclus: de bargasten gaven mij energie om te groeien en ik deed hetzelfde voor hen.
Jammer genoeg kwam er een kink in de kabel door een of ander stom virus. Hierdoor was het een paar maanden akelig stil.
Ik voelde mezelf langzaam wegkwijnen.
Tot het moment dat een aantal creatievelingen, die heb je hier genoeg, met Spacecast begonnen.
Ik had mazzel want de opnames waren in de bar en werden live gestreamd naar Facebook. Jeetje wat heb ik coole en indrukwekkende talenten voorbij zien komen!
Ik ben enorm gegroeid in de Spacebar.
Elke donderdag tot en met zaterdag wanneer het zonlicht weg is, gaan alle gekleurde lampen in de bar aan, begint de muziek en is er zelfs een machine die rook maakt.
Mijn bladgroen is niet zo’n fan van deze rook, maar ach…
Iets anders: een aantal van de planten die ik heb leren kennen zijn uitgegroeid tot planten die je blijkbaar kunt roken.
De bargasten zijn er dol op.
Als de wind goed staat, waaien mijn bladeren heen en weer van plezier door de muziek.
Als op zondag de zon weer opkomt heb ik moeite om mijzelf overeind te houden; er is veel te veel bier in mijn aarde gegooid.
Maar ik denk dat mijn wortels daar inmiddels wel aan gewend zijn. Alle energie en vrolijkheid die ik krijg van de bargasten compenseert een boel!

I am a plant at Sickhouse.
A plant in Sickhouse does not have a peaceful life.
I’m moved from place to place a lot.
There is never a dull moment.
Sometimes I’m part of the program. People come by and touch me, talk about me.
They ask me questions. Who am I? What is my relationship to them? How do I feel?
Maybe I have answers, maybe not, I never tell. It drives them crazy.
Sometimes I’m part of exhibitions.
I am standing on a desk, glued to the ceiling.
Who knows.
At Sickhouse sometimes up is down.
There are a lot of screens , moving images , which predict the future at Sickhouse.
People sit in front of them and are being hypnotized.
I love being a plant here, we listen to music a lot.
Sometimes it’s not noise.
I prefer noise though it often sounds like wind to me, which indoor plants don’t get a lot of.
I believe that the people at Sickhouse know that we – the plants – are important and that they need us more then we need them.