Plantenoverzicht - LEAFDE plantenasiel

Ik ben een Pilea peperomoides maar je kent mij waarschijnlijk mijn alias Pannenkoekenplant.
Mijn soort is heel makkelijk; we hebben alleen een beetje zon en water nodig om te groeien.
Wat pannenkoekplanten bijzonder maakt, is dat we zelf regelmatig kleine stekjes maken die je in een potje kunt zetten en dan groeit er een nieuwe pannenkoekplant die ook weer kleine stekjes maakt.
Zo kun je, met maar 1 plant, van je huis een jungle maken.
In 2018 ben ik gekocht bij Albert Heijn door Froukje. Ik was de eerste plant in haar nieuwe huis. Helaas heeft Froukje vergeten om mij regelmatig te draaien. Mijn bladeren groeien in de richting van de zon waardoor ik niet erg symmetrisch ben gegroeid.
Jammer genoeg ben ik te groot geworden voor Froukjes huis. Mijn 2 kinderen staan nog op haar vensterbankje maar ik ben afgestaan aan het plantenasiel. Ik zal mijn kinderen wel missen. Elke keer als ik het lied Mama van Heintje hoor, moet ik aan ze denken.
Hier in het plantenasiel hoop ik door te groeien en het is mijn vurige wens om meer kinderen te krijgen.
Tot die tijd kan ik mijn liefde kwijt aan de planten om mij heen.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Ik ben een Dracaena maar iedereen noemt mij Drakenplant. Daar ben ik wel blij mee want Drakenplant klinkt super stoer.
Mijn mens was Yasmin. Ze was 9 jaar en had heel veel onderzoek gedaan voor ze voor mij uitkoos.
Yasmin is namelijk allergisch en ik ben een plant die geen allergische reactie geeft. Een prima match dus.
Yasmin en ik hadden het heel goed samen tot zij een kat kreeg. Wat een afschuwelijk beest! Als Yasmin even niet keek gooide hij mij steeds om. De ellendeling.
Maar het ging pas écht mis toen dat misbaksel mijn bladeren begon te eten.
Hij werd daar ziek van. Ik zeg; eigen schuld dikke bult maar helaas waren ze het daar niet mee eens. Ik moest de deur uit.
Ik vind dat echt té bizar voor woorden.
Ik had niets maar dan ook helemaal niet gedaan! Ik ben volledig onschuldig! En toch moest ik weg, in plaats van die rotkat.
De ouders van Yasmin vinden dat je een kat niet wegdoet. Maar mij blijkbaar wel. Daar snap ik dus helemaal niets van. Werkelijk de omgekeerde wereld!
Ze zeiden dat een kat zich aan een mens hecht. Ja, nou en?
Een plant hecht zich net zo goed aan een mens!!!Totaal oneerlijk maar hier sta ik dan. Afgedankt.
Of beter gezegd; weggepest! Ik ben er nog steeds vreselijk boos over.
En verdrietig ook. Maar vooral boos. Het klopt gewoon niet.

LEAFDE Next, 12-02-2022

Weet je dat ze me in mijn vorige huis lelijk en groot noemden?
Wie doet dat nou? Ik heb ook gevoel!
Ik denk dat ik blij mag zijn dat ze me naar het plantenasiel hebben gebracht, ze hadden me ook op de composthoop kunnen gooien.
Maar ze vonden me wel dapper omdat ik ondanks de vreselijke manier waarop ik ben behandeld, toch soms lichtgroene puntjes had, die blijk gaven van groei.
Ik woonde op een zolderkamer van Dochter die mij verwaarloosde.
Moeder heeft me toen naar de woonkamer verhuisd.
Ik was zo opgelucht!
Maar wat bleek?! Moeder had gehoord dat Aloë Vera goed is voor de huid dus heeft mijn vingers afgeknipt en in de koelkast bewaard om ermee te experimenteren.
Ze mutileerde me gewoon; ik was zo geschokt, ik heb er geen woorden voor!
En vervolgens beledigen ze me en zetten ze me de deur uit.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ze toen tegen me zei dat ze hoopte dat iemand anders genoeg aandacht en liefde had om mij te redden omdat ik zo dapper was, dat ik dat wel verdiende.
Dat is dan nog een schrale troost.

Mobiel plantenasiel, 03-09-2022

Ik ben zo verdrietig en ik weet eigenlijk niet goed waarom.
Vroeger was ik best een vrolijke plant maar de laatste tijd valt het leven me zwaar.
De dingen die ik altijd zo leuk vond, brengen me geen plezier meer.
Heel langzaam sloop het erin. Steeds minder lol. Steeds minder interesse.
Steeds minder energie.
Ik voel me afgestompt.
Langzaam gingen mijn bladeren hangen en vielen zelfs af.
Ik voel me ook schuldig dat ik zo ben.
Ik heb geen enkele reden om niet gelukkig te zijn. Andere planten hebben het veel zwaarder.
En hoewel ik me dat besef, kan ik er niets aan doen dat ik me zo triest en dood van binnen voel.
Het duurt nu al een hele tijd. Die leegte in mij groeit en groeit.
De enige manier om dit troosteloze gevoel van mij af te zetten, lijkt mij adoptie. Een andere uitweg zie ik niet mer.
Een nieuw begin in een nieuwe omgeving.
Alles achter me laten en opnieuw beginnen. Daar hoop ik op en klamp ik me nu maar aan vast.

Tetem Enschede, 09-07-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik ben tegen mijn wil verhuist en in een plantenasiel geplaatst. Ik woonde tot voor kort in de Intratuin. Omdat mijn kruin nogal plat is trok had ik niet heel veel bekijks. Ik ben een introvert dus dat beviel mij goed.
Ik had goed zicht op wat er gebeurde in de omgeving. Al die mensen die met hun vingers handen aan al die planten zaten. Brrrr
Maar omdat ik een eenjarige plant ben werd mij te kennen gegeven dat ik kon vertrekken. Einde seizoen, niet verkocht.
De winkeldochter. Zo gaat dat, je past niet helemaal in het perfecte plaatje en wordt zonder pardon afgedankt.
Alsof die mensen allemaal perfect zijn! Die lopen toch ook gewoon allemaal rond met hun eigen gebreken?!!
Als ik er goed over nadenk, zie ik eigenlijk nooit een helemaal gaaf exemplaar mens dus om mij dan in een plantenasiel te dumpen is behoorlijk hypocriet. Maar zoals gezegd, ik ben geen fan van aandacht dus ik vind het allemaal prima.
Met een beetje pech breng ik de laatste paar maanden van mijn in dit plantenasiel door. Of ik dit aan kan weet ik niet.
Ik kijk een beetje op tegen alle aandacht die het plantenasiel met zich meebrengt. Ik hoop maar dat iemand mij adopteert en mij op een rustige plek zet.

Tetem Enschede, 01-07-2022

Mijn allergrootste droom is om uiteindelijk in boom in een jungle te zijn.
Het lijkt me geweldig om tussen de wilde planten en bomen te staan.
Eigenlijk zou ik zelf ook graag wat wilder willen zijn.
Van nature ben ik een tamme huisplant. Mijn hele leven heb ik in hetzelfde huis gewoond en stond op een kast. Er gebeurde nooit wat. Ik zag niets, ik hoorde niets, ik voelde niets.
Heel erg saai.
Het enige dat ik deed was overleven maar dat ging steeds moeilijker en moeilijker. Heel langzaam vloeide het leven uit mij weg en eerlijk gezegd, vond ik dat niet eens zo erg.
Tot het moment dat mijn eigenaar niet meer geloofde in mijn herstel en besloot mij weg te doen. Toen kwam ik voor het eerst die kast af.
Ik werd op een tafel gezet en toen gebeurde er een wonder.
Ik kon naar buiten kijken en zag bomen, gras, bloemen, planten, lucht, zon.
Er ging een hele nieuwe wereld voor mij open. Op dat moment begon mijn droom en ik weet natuurlijk ook wel dat ik nooit een boom kan worden en dat ik nooit in een jungle zal staan maar het is wel fijn om erover te dromen en een beetje wilder zijn, is wel haalbaar. Het was een tragisch moment. Net toen ik op weg was naar de groene afvalcontainer kreeg ik weer zin in het leven.
Maar het lot was mij gunstig gestemd! De buurman van mijn eigenaar kwam op bezoek, zag mij op tafel staan en bood aan om mij aan het plantenasiel te doneren.
En zo geschiede.

Mobiel plantenasiel, 06-09-2022

Hallo!
Ik ben een vrij gewone varen
Niets bijzonders.
En dat is prima.
Lekker middelmatig.
Heerlijk vind ik dat!
Ik houd namelijk niet van opvallen.
Ik houd niet van aandacht.
Laat jouw ogen maar over mij heengaan alsof je me helemaal niet hebt gezien.
Zo kan ik lekker mijn eigen leven leiden zonder inmenging.
Lekker rustig!

Mobiel plantenasiel, 22-01-2022

Ik sta hier met een dubbel gevoel.
Aan de ene kant ben ik een beetje verdrietig dat ik mijn oude leventje achter me moet laten.
Ik woonde in een geweldig gezellig huis.
Mijn mensen waren blij en gelukkig.
Ik had geweldige plantenvrienden.
Ik stond op een perfect plek en kreeg genoeg water.
Ja, ik kan wel zeggen dat ik het perfecte leven leidde.
Aan de andere kant ben ik heel blij dat ik een nieuw leven kan beginnen.
Hoe fijn mijn leven ook was, het was ook wel een beetje eentonig. Voorspelbaar.
Saai. En nu sta ik hier en heb geen idee hoe mijn toekomst eruit ziet.
Alles is mogelijk en dat voelt eigenlijk heel fijn.
Ook wel eng natuurlijk want het kan beter worden maar het kan ook slechter worden.
Maar als glas-half-vol plant ga ik uit van het positieve en verwacht ik dat mijn nieuwe leven fantastisch zal zijn.
Maar toch vind ik het wel erg om mijn plantenvrienden te moeten missen.
Zij stonden voor mij klaar en ik kon op ze rekenen.
Ik wist precies aan wie ik wat had.
Het leven is makkelijker met vrienden om je heen.
Toch houd ik ook heel erg van het avontuur.
Ik krijg enorm veel energie van nieuwe ervaringen.
Ben benieuwd naar toekomstige belevenissen.
Het gevoel van blijde verwachting. De spanning van het onbekende. Heerlijk!
Hoe langer ik erover nadenk, hoe duidelijker het voor mij wordt: ik vind het fijn dat ik ben verhuisd en ik zie er ook naar uit om bij een adoptiemens in te trekken en een nieuw leven te beginnen.

Tetem Enschede, 13-08-2022

SPREAD LEAFDE

Fijn dat je er bent! Ik zit namelijk een beetje met een probleem!
Ik ben een orchidee, heb prachtige roze bloemen en zie er echt uit als een meisje en ik ben biologisch ook een meisje…maar ik voel me een jongen.
Gek hé.
Ik vind het zelf ook een beetje raar. Alles aan mijn lichaam is van een meisje maar alles in mijn ziel is van een jongen.
Ik denk dat ik mijn ziel belangrijker vind. Mijn ziel is eigenlijk mijn ware ik.
Soms denk ik dat het misschien niet uitmaakt hoe ik eruit zie, dat mijn ziel is wie ik ben. Maar het maakt wel uit. Ik wil dat mijn lichaam past bij mij ziel.
Misschien wil iedereen dat wel.
Dat het lichaam en de ziel bij heel veel planten die niet bij elkaar passen. Dat niet bloeiende planten soms in hun ziel wel bloeien of dat een roze bloeiende plant zich in zijn ziel geel voelt of dat een plant in zijn ziel een boom is. Dat zou kunnen.
Maar ja, hoe een ander zich voelt, dan maakt eigenlijk niet zoveel uit.
Het gaat erom hoe ik mij voel en ik voel me een jongen. Nee, ik voel me geen jongen, ik bén een jongen.
Dank je, door tegen jou te praten, ben ik er zelf uitgekomen: Ik ben een jongen.

Tetem Enschede, 14-07-2022

Ik ben een enorme liefhebber van Heavy Metal. Hoe harder hoe beter.
Mijn grootste ergernis in mijn leven is dat ik geen hangplant ben, met van die lange stengels die naar beneden bungelen waarmee ik zo heerlijk mee zou kunnen headbangen. Dat lijkt mij echt het allergrootste genot ter wereld.
En ik weet dat het nooit zal gebeuren. I
Ik ben nou eenmaal geen hangplant en daar moet ik mee leren leven al weet ik niet goed hoe dus meestal probeer ik er niet aan te denken.
Maar elke keer als mijn mens een lekker nummer van Disturbed, Metallica of Sepultura opzet, is het een soort van dubbel gevoel; heerlijk om het horen maar ook weer het besef dat mijn uiterlijk niet helemaal bij mijn innerlijk past.
En tot overmaat van ramp, staat er op de kast tegenover mij een hangplant die de perfecte stengels heeft hangen om te headbangen en die gast die haat Heavy Metal. Ironie ten top.

Mobiel plantenasiel, 31-05-2022

Mijn naam is Chlorophytum maar ze noemen me ook wel graslelie of spinnenplant.
Maar je hoeft niet bang te zijn dat ik spinnen aantrek hoor! Nee, ik word zo genoemd omdat mijn stekjes als spinnen aan mij bungelen.
Zelf houd ik trouwens wel van spinnen maar blijkbaar zijn best veel mensen bang voor spinnen.
Spinnen trek ik niet aan maar katten wel. Ze vinden mij een hele leuke plant om mee te spelen.
Mijn sprieten dagen de kat uit om aan te raken. Ze zien mij als een soort kattengras en eten ook van mijn bladeren.
Gelukkig zijn mijn bladeren niet giftig dus het kan geen kwaad. Maar het kan wel zijn dat ik er dan toch iets minder fraai uitzie door al dat gespeel van de kat.
Het is aan jou om te kiezen, of je kat heeft een leuk speeltje of je plant ziet er stralend uit, beide gaat helaas niet als je een kat hebt.
Mij maakt het niet uit dat ik er niet helemaal tiptop uitzie, ik houd van katten.
Ik houd eigenlijk van alle dieren behalve muizen. Daar ben ik echt heel bang voor.
Ik denk dat het door het geluid komt dat ze maken, dat hoge gepiep, daar word ik helemaal nerveus van.
De kat in mijn vorige huis, ving die muizen en at ze dan op. Wat een held hé!
Het was voor mij echt een hele geruststelling dat als er een muis in huis kwam, hij niet lang te leven had!
Ik hoop dat ik snel wordt geadopteerd door iemand die dieren heeft want dat vind ik wel heel gezellig! (behalve muizen dus!)

Tetem Enschede, 16-04-2022

Ik heb nog nooit in zo’n maffe tuin gestaan! Nou ja tuin? Wat is het eigenlijk?
Ik kan het niet zo goed zien. Alles woekert om me heen en elke dag is weer anders. Het lijkt wel een jungle.
Of zou het dat ook zijn? Het is hier warm en broeierig.
Soms stormt het ineens, of trekt er een donderbui over. Vooral in de nacht is er nogal eens geluid! Maar meestal is het kalm en vreedzaam.
Ik ben hier veilig. Ik voel dat ik mag groeien. In mijn eigen tempo. Niemand die me plukt of snoeit.
Heerlijk is dat.
Langzaam boven het bladerdek uitkomen en verder kunnen kijken.
Er zijn heel veel verschillende soorten planten hier valt me op.
Veel jonge scheuten. En her en der ook een enkele mammoetboom. De meeste plantensoorten houden van de late namiddag en lijken te gedijen in de schaduw.
Sommigen bloeien alleen ’s nachts. Ik heb nooit geweten dat dat ook kan.
De tuin waar ik uit kom (ik ben een gewone ouderwetse tuinplant) was altijd heel overzichtelijk.
We bloeiden tegelijk, trokken samen op in de lente en de herfst en elke dag was duidelijk.
Veel dezelfde soorten met dezelfde cirkel van het leven. Best wel saai eigenlijk, zo’n doorsnee tuinplant.
Vond ik zelf ook. Dus hop! Op avontuur! Verpotten! Uit de dagelijkse sleur en hup de bush in!
En nu sta ik hier, in de wildernis. Tussen al die grote paradijsplanten, waaibomen, bodembedekkers en bloemen.
Het duurde even voordat ik kon aarden.
Gelukkig bleek ik een mooie aanvulling – iets met diversiteit – zoveel tuinplanten waren er immers nog niet in deze weelderige jungle.
En nu sta ik stevig in de grond. Ik heb mijn plek gevonden en help om de bodem sterk en gezond te houden.
Als degelijke tuinplant weet ik wel iets van goed wortelen.
De basis op orde zeg maar.
En dan kunnen andere planten juist weer meer groeien en bloeien.
Zo probeert deze plant te helpen.

Creatieve Broedplaats WARP, 09-04-2022

Ik ben een coffea arabica, ook wel koffieplant genoemd.
Mijn eigenaar was barista en vak idioot. Alles in huis verwees naar koffie. De muren in de kamer had hij in de kleur Koffie Verkeerd geschilderd.
De banken waren koffie bruin. De tafels waren donkerbruin.
Aan de muur hing een uitvergrote foto die de man in Italië had gemaakt in een koffiebar.
Ik geloof dat mijn groene glanzende bladeren het enige in de kamer was dat niet bruin was. Die man sloeg echt helemaal door.
Hij was ook altijd bezig om verschillende koffiebonen bij elkaar te gooien om zo een nieuwe blend te ontdekken.
En als hij dat niet deed, oefende hij met de opgeklopte melk om de mooiste creaties te kunnen maken.
Hij had gelezen dat wij coffea arabica als huisplant ook koffiebonen konden laten groeien en dat kunnen we ook maar dat duurt wel een paar jaar en als die bonen dan groeien kun je ze niet afplukken en gebruiken voor consumptie.
Toen de man daar achter kwam, was is nutteloos voor hem geworden en besloot hij mij direct naar het plantenasiel te brengen.

Tetem Enschede, 21-07-2022

ALLES IS LEAFDE

Ik ben werkelijk allemachtig blij dat ik hier ben.
Hoe leuk mijn huis ook was, ik was er echt helemaal klaar mee dat ik elke keer weer op de grond lag!
Ik ga eerst even een beeld schetsen van hoe mijn thuis eruit zag zodat je een goed beeld hebt.
Ik woonde bij een echtpaar met een 3ling van 3 jaar oud, een golden retriever en een norse kat die de hond niet uit kon staan.
Je kunt je voorstellen hoe druk dat was.
De ene vrouw werkte buitenshuis en die zagen we weinig maar de andere vrouw werkte voornamelijk vanuit huis.
In de zithoek stonden 2 banken en 2 luie stoelen met daartussen 3 bijzettafeltjes.
Ik stond, samen met een klein vaasje met bloemetjes en 3 kaarsen op 1 van die tafeltjes.
Dat tafeltje was precies op de hoogte van de staart van de enthousiaste golden retriever en toen ik voor de 4e keer omver was gezwiept door die kwispelende staart, hebben ze mijn pot verzwaard door stenen onderin te leggen.
En dat hielp zeker tegen de kwispelkampioen.
Toen de hond de dag erna weer enthousiast zwaaiend met zijn staart mijn pot raakte, wankelede ik een beetje maar ik bleef staan!
Wat mijn bazen echter niet wisten, was dat die hond mij slechts 1 keer van het tafeltje had gegooid.
De andere keren was het de kat geweest maar dat hadden mijn bazen niet gezien.
Ik dacht dat dat toeval was maar nu ben ik er zeker van dat het opzet was.
Want toen 1 van de 3ling in de buurt van het tafeltje stond, sprong 1 die knorrige kat snel een tafeltje op en duwde mij net zo lang tot ik weer op de grond lag.
Toen sprong hij snel van het tafeltje af en ging bovenop zijn speeltoestel zitten.
Al snel kwam een baas binnen die de arme peuter een standje gaf.
Dat was de eerste keer dat ik die brompot van een kat zag lachen.
En precies dit scenario herhaalde zich regelmatig. brachten. Gelukkig wonen er hier geen katten
Totdat ze besloten dat de 3ling nog te klein waren voor spulletjes op tafel en ze me naar het plantenasiel.

Mobiel plantenasiel, 20-05-2022

Hallootjes, ik ben een Begonia Rex.
Het is grappig dat het woord Begonia in de mensenwereld wordt gebruikt op allerlei verschillende manieren.
Zo is Begonia een versluierde uitdrukking voor homoseksueel.
Sommigen zeggen alleen Begonia, anderen maken er Handje Klap Begonia van.
In feministische kringen gebruikt men wel eens de term Begonia-circuit om vrouwen mee aan te duiden die onbaatzuchtig op congressen spreken bijvoorbeeld.
Zij zijn dan al blij met een boekenbon of een begonia als dank voor hun optreden want ze doet het zuiver uit menslievendheid in plaats van persoonlijk gewin.
Dan heb je ook mensen die Begonia op een negatieve manier gebruiken om een truttige kleurloze vrouw aan te duiden.
Persoonlijk vind ik dat truttige kleurloze vrouwen niet bestaan maar zo ver is de mensheid nog niet.
Bij Rex denken mensen natuurlijk meteen aan een Tyrannosaurus Rex, de gevaarlijkste dinosaurus die ooit heeft bestaan.
En Rex is ook een van oorsprong Frans konijnenras dat zich onderscheidt door een kortere beharing.
Maar waar ikzelf meteen aan denk is aan het Latijnse woord voor koning, want dat betekent Rex ook.
Eerlijk gezegd, vind ik deze betekenis van Rex wel bij mij passen: ik voel me best koninklijk.
Allemaal zeer verschillende betekenissen maar in mijn geval betekent het gewoon “een prachtige plant die diepte en kleur zal geven aan elke kamer in uw huis”.
Een goede reden om mij te adopteren zou ik zeggen!

Tetem Enschede, 13-05-2022

Als klein plantje ben ik in 2021 gekocht bij een tuincentrum in Enschede en vandaaruit ben ik naar een kantoor verhuisd.
De koper is helaas mijn familienaam vergeten en kon eigenlijk niet goed voor mij zorgen. Ze vergat mij ook regelmatig water en voedsel te geven zodat ik zelfs uitgedroogd ben.
Mijn groei is totaal vastgelopen. Je ziet dat ook aan mij, ik heb enorm veel potentie maar het is er nog niet uitgekomen.
Behoorlijk triest allemaal maar ik heb op dat kantoor toch ook goede tijden beleefd. Ik ben namelijk een amateur filosoof en denk graag na over de ongrijpbare zaken in het leven. Voor mijzelf had ik de vraag “waartoe ben ik op aarde?” al beantwoord. Ik ben op aarde om mij voort te planten en plezier te brengen aan mijn verzorgers.
Maar toen ik geen water en voedsel meer kreeg en langzaam uitdroogde, keek ik er ineens toch heel anders tegenaan.
Zonder water en voedsel kan ik mij niet voortplanten.
Als mijn verzorgers mij zodanig verwaarlozen dat ik uitgedroogd ben, breng ik ze duidelijk geen plezier. Dit bracht mij in een enorme identiteitscrisis.
Ben ik nutteloos?
Mag ik nog wel bestaan?
Klopt mijn filosofie wel?
En hoe gek het ook klinkt, dit gaf mijn leven weer zin. Ik kan mijn favoriete bezigheid weer oppakken want ik heb nieuwe vragen waar ik mij over kan buigen.

Tetem Enschede, 06-09-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik was eigenlijk een cadeau voor Tante Eva.
De ouders van mijn baasje Erik hadden mij gekocht voor haar verjaardag maar waren vergeten mij mee te nemen.
En toen kregen de ouders van Erik en Tante Eva ruzie dus ik bleef bij de familie.
De ruzie ging niet over mij hoor, dat moet je niet denken! Erik vond mij een mooie plant en vroeg of hij mij dan mocht hebben en zo werd hij mijn baasje.
Leuke jongen, die Erik.
We hadden het bijna een jaar lang heel fijn samen. Hij zorgde heel goed voor mij en ik groeide steeds groter.
Alles was perfect.
Totdat Erik mij vertelde dat zijn ouders gingen emigreren naar Frankrijk en dat hij mee moest en ik niet mee mocht.
Er mocht maar heel weinig mee terwijl ze in een heel groot huis zouden gaan wonen.
Dat kwam omdat er ook mensen zouden logeren.
Erik liet me weten dat hij daar helemaal niets van snapte.
Zijn ouders kochten een enorm huis maar ze gingen al die kamers niet zelf gebruiken maar verhuren aan gasten.
En voor zijn plant was geen ruimte.
En hij moest nog frans leren ook. Hij vond het behoorlijk stom allemaal.
Toen hij me wegbracht naar het asiel, zei hij dat hij hoopte dat het allemaal niet goed zou gaan in Frankrijk zodat ze dan terug zouden komen.
En hopelijk heel snel ook, zodat ik dan misschien nog niet geadopteerd zou zijn. En zodat hij dan geen frans hoefde te leren.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

LEAFDE Next, 15-07-2022

I was looking for somewhere to tunnel my roots, because I felt I had no place to grow and take the space I needed to create.
I wanted to be planted somewhere around others that were radical, in a steady soil that was well fertilized with care.
I had heard of this place, full of mysterious beings and their makings.
I grew interested, and asked to use a small square of soil to settle into. I was given the shadiest spot in the whole city!
As I familiarized myself here, I found that this place really is a jungle, it’s grown shut with unique organisms.
Their vines are all intertwined into each other, up the walls and down the staircases. I feel my roots are tangled in between everyone else’s, and I like it that way.
I never feel alone, even when I’m in the dark for hours.
I learn all the time, I learn in language, in sound, in movement and in connections.
I love to work and exist in this space, with my fellow greens. I wish to see more plants like me here, plants from farther away.
This place has proven to me that if you want to learn fast, grow strong and develop new paths, it’s best to do it with people that are more talented than you!

Creatieve Broedplaats WARP, 13-05-2022

Fijn dat je me komt bezoeken. Ik zal je mijn verhaal vertellen.
Het eerste dat ik me herinner is dat ik in een tuincentrum woonde. Het was geen slechte plek, ik kreeg genoeg water en voeding en was omringd door familie maar ik voelde me toch niet bijzonder geliefd.
Er was weinig aandacht voor mij en ik was blij toen Esther langskwam. Ze nam me mee en ruilde me bij de kassa in voor een tegoedbon. Ik zal je eerlijk vertellen dat ik me toen heel bijzonder voelde. Er woonden eindeloos veel planten in dat tuincentrum en ze koos mij!
Zo kwam ik in mijn eerste huis. Een heerlijk huis om in te wonen. Esther was heel lief voor me en zorgde goed voor mij. Er woonden een paar andere planten waar ik vriendschap mee sloot. Ik groeide en het ging echt goed.
Maar toen ging Esther verhuizen. Vreselijk vond ik dat. Ik was zo gewend geraakt aan mijn plekje op de vensterbank. Ineens stond ik samen met de andere planten in een vrachtwagen en werd ik naar mijn nieuwe huis gebracht.
Dat nieuwe huis was prachtig zonnig en dat gaf me goede moed. Ik kreeg een prachtig zonovergoten plekje op de nieuwe vensterbank en mijn vrienden stonden gewoon weer naast mij. Even dacht ik dat de verhuizing toch niet zo’n ramp was en dat het wel goed zou komen.
Helaas was de opluchting van korte duur. De maanden daarna werd er elke dag geklust in het huis. Altijd stoffig. Altijd lawaaiig. En er kwam geen eind aan. Ik kreeg last van stress en begon mijn glans te verliezen. Ik was niet meer gelukkig en dat was mij aan te zien.
Esther kreeg medelijden met me en heeft me naar het plantenasiel gebracht in de hoop dat ik hier op zou knappen en dat was het beste wat ze voor me heeft kunnen doen.
Ik ben hier in het plantenasiel heel gelukkig. De planten hier zijn zo vriendelijk en gezellig dat het een feest is om hier te wonen. En je kunt ook zien dat ik hier helemaal opgebloeid ben, want ik heb inmiddels al 2 kinderen! De jongste woont nog bij mij in de pot maar de oudste is mijn pot al uit en woont al zelfstandig. Doe me een plezier en ga ook even bij mijn stekje kijken!

Tetem Enschede, 06-09-2022

I am a plant at Sickhouse.
A plant in Sickhouse does not have a peaceful life.
I’m moved from place to place a lot.
There is never a dull moment.
Sometimes I’m part of the program. People come by and touch me, talk about me.
They ask me questions. Who am I? What is my relationship to them? How do I feel?
Maybe I have answers, maybe not, I never tell. It drives them crazy.
Sometimes I’m part of exhibitions.
I am standing on a desk, glued to the ceiling.
Who knows.
At Sickhouse sometimes up is down.
There are a lot of screens , moving images , which predict the future at Sickhouse.
People sit in front of them and are being hypnotized.
I love being a plant here, we listen to music a lot.
Sometimes it’s not noise.
I prefer noise though it often sounds like wind to me, which indoor plants don’t get a lot of.
I believe that the people at Sickhouse know that we – the plants – are important and that they need us more then we need them.

Creatieve Broedplaats WARP, 12-05-2022

Je wilt mijn verhaal weten?
Nou, dat is eigenlijk heel simpel. Ik ben gedumpt door de studentenvereniging van de UT. Ik ben niet goed genoeg.
Niet mooi genoeg. Niet slim genoeg. Niet aardig genoeg.
Ze gaven me gewoon geen water meer want ik voldeed niet.
Ik weet het, iedereen wordt wel een keer gedumpt in het leven. Hoe leuk beide partijen onafhankelijk van elkaar ook zijn, de combinatie klopt niet en ze gaan uit elkaar.
n het leven. Hoe leuk beide partijen onafhankelijk van elkaar ook zijn, de combinatie klopt niet en ze gaan uit elkaar. Of iemand komt toch een betere partij tegen. Een naar trekje komt pas later naar voren. De toekomstplannen matchen niet. Zo loopt het leven.
En de studententijd is helemaal een tijd van ontdekken en proberen.
Maar om mij zo lang te martelen, dat is toch wel van een andere orde!
En het was niet 1 student, het was een hele vereniging!
Ik heb nog geluk dat er 1 jongeman was die mij in ieder geval niet dood wilde hebben en me naar het asiel bracht.
Dat betekent toch dat ik écht de moeite niet waard was.
Het moet wel iets vreselijk mis met mij zijn.
Ik houd me maar vast aan het idee dat op elk potje een deksel past en hoop dat er iemand op de wereld is die het wel ziet zitten met mij en mij wil adopteren zodat ik toch nog een mooi lang leven zal hebben.

Mobiel plantenasiel, 26-04-2022

SPREAD LEAFDE

I first came into contact with PLANETART in 2019 while GOGBOT was happening.
What I saw was a very different kind of exhibition than I had ever seen before, really into tech and art.
It made me curious right away.
Now I found my place at Station Square I see people walking in and out all the time and doing their own thing.
A lot of interesting, modern and futuristic things are happening here. Also interactive stuff.
I see a lot of the 360 room and visuals since that’s the main project of the sympathetic artist at whose desk I’m standing.
It’s fun for me since audiovisual experiences always fascinated me.
I think it has the potential to introduce more immersive or interactive EDM live shows to the world!
People work all the time, they are very productive.
But they are very nice people as well.
There is a highly creative fuel, which I think is very interesting.
They call this place a creative breeding ground.
I see a lot of independent persons, getting the care and creative freedom they need to develop and flourish.
I hope in the future PLANETART and the creative scene in Enschede will evolve and grow even more.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

Creatieve Broedplaats WARP, 21-05-2022

Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten. We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd.
Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld. Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet.
Zou dat het zijn?
Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken.
Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven.
Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.

LEAFDE Next, 07-10-2022

Hier sta ik dan, na veel omzwervingen terug bij PLANETART.
Ik was er nog maar een paar maanden toen Kees tijdens het GOGBOT festival riep ‘Change is Good’.
Ik weet nog dat ik dacht: leuk Kees, maar laat mij hier maar gewoon even staan!
Vanaf 2007 woonde ik aan de Noorderhagen. Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik daar gekomen ben.
Ik vermoed dat ik meegenomen ben door de zakelijk leider want ik had een vaste plek op haar bureau.
De tijd aan de Noorderhagen was een leuke periode. Ik leefde midden in een culturele hotspot.
Overdag liepen er kinderen rond die leerden filmen en fotograferen en in de avonden was er vaak wat te doen. Ik had het daar goed, er was aandacht voor mij en er was altijd wat te zien.
Na een aantal jaren ben ik verhuisd naar Tetem.
Ik stond niet langer op het bureau van een medewerker, maar kreeg een plek in de vensterbank van een grote open ruimte.
Ik kon er makkelijk aarden, want ook daar was er aandacht voor mij en was er weer veel te beleven.
Kinderen die leren ontwerpen en 3D printen, jongeren die games maken, maar ook mensen die taalles krijgen.
Ik keek uit op twee deuren die toegang geven tot de exposities, maar vanwege mijn positie kreeg ik daar meestal niet veel van mee.
Dat veranderde in maart 2021 toen ik ongevraagd onderdeel werd van de tentoonstelling van Roos Groothuizen.
Het was middenin coronatijd en de hele dag liepen er mensen met camera’s en dataverbindingen om mij heen.
Langzaam maar zeker werd mij duidelijk dat ik onderdeel was geworden van een escaperoom. Ik kende het concept niet maar merkte wel hoe leuk mensen het vonden om dit te spelen.
Tijdens de lockdown gebeurde dit via een beeldverbinding, later ook fysiek.
In oktober dat jaar heb ik mijn eerste uitstapje buiten Enschede gemaakt en mocht ik mee naar Utrecht waar de escaperoom van Roos stond, omdat deze was genomineerd voor het Gouden Kalf!
Maar nu ben ik weer terug in Enschede en heb ik een nieuwe locatie. Ik begrijp dat Jeffrey dit heeft geregeld.
Ik hoop dat Jeffrey zich realiseert dat ik (en andere planten) liefde en verzorging nodig hebben.
Een beetje water alleen is niet genoeg. Zo nu en dan een gesprekje, wat bijvoeding, een mooi muziekje en wat lieve woorden voor de mensen in de omgeving. Dan komt het ook hier wel weer goed!

Creatieve Broedplaats WARP, 22-07-2022

ALLES IS LEAFDE

Oh, hello there!
Who are you?
Did you know I am a royal plant?
I’ve been born and raised at the Castle of Twickel where I was part of the collection of a very loving gardener.
Six years ago my current caretaker – I will call her the witch – fell in love with my extraterrestrial appearance and took me home to a house that always smelled so lovely!
Little did we know about the journey we would have together.
Over the years I’ve given life to quite some offspring.
Some could stay with us, and some would be rehomed at kind and loving family and friends of the witch.
Two years ago, my wife and I had grown out of our jacket.
After delivering so much offspring and drinking so much water, our outer shell got a bit too tight for our size.
We literally cracked open like a hatching egg and finally showed our little secret: we were two, not one.
Of course we were, don’t you know where children come from?
Soon, our pot became too small for the whole family (we were four by now) and that is when the witch decided to separate us: my wife and our little baby stayed together in our old pot, I moved to my own big pot and our oldest son got a small pot of his own.
For a while we were standing next to each other in the windowsill, watching over what happened outside.
Embracing each other with our tentacles, we still felt very connected.
Until one day.
With her careful and gentle hands, the witch started unraveling our tentacles.
She discovered my longest sprout was over 5 meters tall.
I felt so proud of my long hair!
Then when this was done, she moved my son and me to some giant black building, into a room that had a sense of familiarity to me, because it felt a bit like home.
I was first placed on a big table together with all kinds of plants I didn’t know yet, and worst of all, my son was so far away from me I couldn’t reach him with my tentacles!
But he seemed okay, embraced this new step in our life and next thing I know he made some friends already.
After a few sessions of restructuring the plants and the furniture, the witch now seems to approve with our current place.
I am happy she is still around to take care of us.
My son and I are doing very well: we enjoy our father-son time a lot.
The view on the Stationsplein is much more entertaining than the view we had at home.
The evening sun is lovely.
It can be a bit lonely when the witch is not around for a few days, and of course I miss my wife and daughter, but the witch tells me they are doing fine and assures me to reunite us at some point.
For now, I enjoy being the Watchers of the Station Square together with my son and let my tentacles crawl across the window happily and blooming.

Creatieve Broedplaats WARP, 14-07-2022

Hallo! Wat fijn om je te zien!
Ik ga je mijn verhaal vertellen.
Het eerste dat ik mij herinner is dat ik op een rond tafeltje stond.
Ik stond een beetje achteraan en voor mij lagen tijdschriften en kranten.
De tafel stond in de wachtkamer van een huisartsenpost, tussen 2 stoelen.
Er kwamen dan ook elke dag mensen bij mij zitten.
Het was echt bijzonder leuk om zoveel verschillende mensen te zien; van heel jong tot heel oud met alle mogelijke huidskleuren en haarkleuren en ook een paar kleuren die niet in de natuur voorkomen, mensen die alleen een topje en een korte broek aan hadden en mensen waarvan zelfs de ogen met een sluier bedekt waren.
Mannen, vrouwen, hermafrodieten, non-binairen en mensen in transitie.
Lesbisch, homo, pan, bi, alles daarnaast en daartussen. Iedereen zat in die wachtkamer.
En het viel me altijd op dat hoe verschillend al die mensen aan de buitenkant dan ook waren, ze kwamen allemaal met dezelfde soort klachten.
Ze praten in de wachtkamer over dezelfde soort dingen.
De ouders waren allemaal bezorgd om hun zieke kinderen, partners waren bezorgd om hun zieke geliefde.
Mijn ervaring is dat het menselijk ras misschien heel divers lijkt maar dat mensen in de basis eigenlijk allemaal ongeveer gelijk zijn.
Het was echt een hele fijne plek om te zijn omdat er altijd wel iets gebeurde en ik houd van zo’n levendige omgeving maar helaas zijn er heel veel zieke mensen en moest mijn tafeltje plaatsmaken voor een extra stoeltje.
En toen kwam ik dus in het plantenasiel terecht en tot mijn grote vreugde is dit ook een hele levendige omgeving.
Het is hier zelfs nog leuker want er komen hier net zoveel verschillende mensen alleen zijn die niet ziek en dus vrolijker.
En het allerbeste vind ik nog dat er hier ook een heleboel verschillende planten zijn!

Tetem Enschede, 12-08-2022

Wat is het prachtig hier in het plantenasiel hé? Ik ben hier ook zo gelukkig. Heerlijke omgeving, lieve planten en we worden heel goed verzorgd.
Ik kom eigenlijk uit Chornomorsk, in het zuiden van de Oekraïne aan de Zwarte Zee.
Misschien heb je wel gehoord dat er oorlog is in Oekraïne. Er wordt al maanden gevochten en bommen bleven maar vallen.
Mijn mevrouw is samen met mij en de kat gevlucht, mijn meneer is in Oekraïne gebleven.
De reis was heel lang en best spannend. Maar thuis was het duizend keer zo eng.
Ieder keer als de bommen vielen, schudde mijn vensterbank en elke keer was ik zo bang dat die keer ons huis zou worden geraakt en we allemaal dood zouden gaan.
Onderweg kwamen we heel veel vriendelijke mensen tegen die ons hielpen.
Ik heb alleen een beetje water nodig maar voor mijn mevrouw en de kat waren ze ook heel lief.
Hier in Nederland kwamen we in een opvang met andere Oekraïners die gevlucht waren.
Daar was de sfeer aan de ene kant optimistisch en blij maar aan de andere kant ook heel bezorgd en ook wel angstig.
Uiteindelijk heeft mijn mevrouw besloten terug te keren om te helpen in de oorlog.
Ze heeft mij en de kat achtergelaten omdat ze in de Oekraïne niet voor ons zal kunnen zorgen, in ieder geval niet goed genoeg.
De kat is geadopteerd door een Oekraïens meisje genaamd Olena en ik ben gedoneerd aan het plantenasiel in de hoop dat ik ook een goed thuis zal vinden.

Tetem Enschede, 22-04-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Mijn naam is Senecio en ik ben al heel lang zeer populair. Ik behoor tot de familie Asteracea en ben afkomstig uit het hooggebergte.
Ik houd dan ook van volksmuziek uit het hooggebergte, vooral de muziek uit de Andes vind ik mooi.
Eerst stond ik in een tuincentrum bij de kleine plantjes en dacht dat ik nooit gekozen zou worden omdat ik niet kleurrijk genoeg ben.
Ik stond daar tussen allerlei soorten plantjes en toen kocht iemand mij speciaal om echt ‘gezien’ te worden bij het plantenasiel.
Ik ben tegelijk met twee andere plantjes uit mijn familie aangeschaft, die een ander thuis hebben gevonden. Ik hoop dat zij net zo gelukkig zijn als ik hier in het plantenasiel maar ik zal ze wel gaan missen.
Misschien adopteert iemand mij die meer planten heeft, dat zou ik gezellig vinden.
Het deed me echt bijzonder goed dat ik werd gekozen en dat maakte dat ik echt mijn best wil doen om er zo goed mogelijk uit te zien en zo mooi mogelijk te groeien.
Maar ik hoop wel dat degene die mij adopteert goed voor mij zal zorgen en me niet zomaar in de vuilnisbak zal gooien als ik toch per ongeluk een geel of droog blaadje krijg.

Mobiel plantenasiel, 18-08-2022

Zal ik je eens wat vertellen; ik word helemaal gek van dat gezeur van tegenwoordig.
Je hoeft maar 1 woord fout te zeggen en je wordt gecanceld.
Totaal belachelijk.
Hoezo mag ik geen eigen mening meer hebben en wordt mij de mening van die woke planten opgedrongen?!
In mijn vorige huis vonden die ‘verlichte’ planten dat het per direct niet meer kon dat we naar links groeiden en iedereen moest daar in mee gaan en als we dat niet deden, werden we totaal genegeerd.
Trouwens, het was nog erger.
We konden er zelfs niet meer over praten.
Als ik alleen al zei dat ik graag naar links groeide, dan kreeg ik vervolgens een stortvloed van commentaar over me heen en werd ik vervolgens doodgezwegen.
Gelukkig is dat hier anders.
We kunnen gewoon discussiëren over onze mening en respecteren dat we verschillend over zaken denken.
Het gaat nog verder, hier wordt het geaccepteerd dat planten dingen anders doen. Zo lang het een andere plant geen kwaad doet, is het allemaal prima. Leven en laten leven!
Iemand met woke planten in huis hoeft mij ook echt niet te adopteren, ik blijf liever hier!

Mobiel plantenasiel, 14-07-2022

SPREAD LEAFDE

Ik maak me toch zo’n zorgen om de wereld.
En het allerergste vind ik nog dat je niet meer weet wat je nu moet geloven.
“Fake news” is overal en wordt ook te pas en te onpas geroepen. Niemand gelooft niemand meer.
Vroeger was een wetenschapper iemand die afgestudeerd was op een onderwerp en je kon ervan uitgaan die diegene wist waar zij/hij/hen het over had.
Tegenwoordig noemt jan en alleman zich deskundig en het is maar de vraag waarop die deskundigheid dan gebaseerd is.
Mensen halen het nieuws van sociale media waar iedereen kan verspreiden wat men maar wil zonder dat direct duidelijk is of het bericht ook feitelijk juist is. Sommige berichten kloppen, sommige berichten kloppen gedeeltelijk, sommige berichten zijn volledig uit de duim gezogen.
En het is niet duidelijk wat nu wel en niet waar is.
Foto’s worden bewerkt zodat mensen in allerlei gefabriceerde beelden worden vastgelegd zonder dat je dat dat kunt zien.
Video’s worden op zo’n manier gemanipuleerd dat men iedereen kan laten zeggen wat men maar wil zonder dat duidelijk is dat er aan de video gesleuteld is.
En dat is een geweldig gereedschap voor degenen die het niet goed voorhebben met de wereld.
Bevallen de verkiezingsuitslagen niet? Dan roepen we toch gewoon “fake news!”.
Komt het milieu rapport ons niet goed uit? “Fake news!” Vind je iemand niet zo aardig, verspreid je toch gewoon “fake news!”.
Moet je imago worden opgepoetst; “fake news!”
“Fake news” wordt dan ook velen ook geloofd en dat kan heel schadelijk zijn.
Voor personen, voor gemeenschappen, voor landen en voor de wereld.
En dat is dus waar ik over pieker.

Tetem Enschede, 17-06-2022