Plantenoverzicht - LEAFDE plantenasiel

Mijn mensen hebben mij speciaal uitgekozen omdat ik een beetje een mengeling van hun was.
Ik was hun eerste plant samen.
Mijn grote mens is een lang en statig en haar lievelingskleur is groen.
Mijn blonde mens heeft heel kort stekelig haar en ze heeft een heel makkelijk karakter.
En daarom hebben ze mij gekozen uit alle planten uit het tuincentrum.
Leuk hé! Ze zeggen wel vaker dat honden op hun baasje lijken maar van planten had ik dat nog nooit gehoord. En toen werd ik zelf zo’n plant. Toen ze gingen verhuizen heel ver hier vandaan, brachten ze mij naar het plantenasiel. Ik hoop dat ik ook lijk op mijn volgende baasje maar dan niet omdat degene die mij adopteert een stekelig karakter heeft, dat zou zo’n cliché zijn!

Mobiel plantenasiel, 06-05-2022

In 2014 kwam ik ter wereld in Enter, Nederland.
Mijn mens Marlous heeft mij als stekje gekregen van haar ouders.
Marlous vond mij 8 jaar geleden heel leuk. Ik bloei af en aan en dat vond ze toen heel leuk maar inmiddels is haar smaak een beetje veranderd.
Nu vindt ze mij oud-bollig en truttig.
Het is tijd voor iets nieuws, zegt ze.
Omdat ze mij niet zomaar bij het afval wilde gooien, heeft ze me naar het plantenasiel gebracht in de hoop dat iemand anders mij wel kan waarderen en zal adopteren. Dus ik zal een paar dingen over mezelf vertellen zodat je kunt zien of ik bij je pas.
Ik kan wel zeggen dat ik een sterk karakter heb want er moet heel wat gebeuren voor je mij klein krijgt. Toen mijn buurplant overleed, heb ik het wel even heel moeilijk gehad maar ook dat heb ik een plekje kunnen geven.
Verder houd ik van gezelligheid. Die corona periode was een heerlijke tijd voor mij. Marlous was altijd thuis en ik kon alle teams overleggen meeluisteren. Daarnaast luister ik ook graag naar Q-music op de radio.
Mijn vurigste wens is dat ik word geadopteerd en nieuwe plantenvrienden kan maken.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Ik ben geboren als Suculentas ‘perle von Nurnberg. Mijn roots liggen in Mexico maar ik ben in 2020 geboren in Twenterand.
Met mijn prachtige paarse bladeren die een grijze poederachtige gloed hebben heb ik twee jaar kleur mogen brengen op de bovenste verdieping van De Weemelanden in Vriezenveen.
Na het overlijden van mijn verzorgster de oude tante Els ben ik door haar zoon naar het plantenasiel in Enschede gebracht.
In het plantenasiel heb ik de zomer van 2022 doorgebracht. Omdat ik een mooie plek vol in de zon had gekregen en ik eens per 2 of 3 weken wat water kreeg ben ik daar weer opgeknapt.
Dat was hard nodig want de laatste periode bij Els was moeizaam. De Gordijnen bleven vrijwel de hele dag gesloten en er was geen aanspraak.
Ik zal je eerlijk vertellen dat het overlijden van tante Els er bij mij wel heeft ingehakt.
Het is voor mijn gezondheid niet goed geweest maar daar ben ik gelukkig alweer overheen.
Nee, het gaat mij vooral om het gemis. Je bouwt toch een band op. Toen tante Els nog in betere doen was, praatte ze heel veel met mij. Vooral over haar leven in Twenterand. Ook zong ze veel en daar werd ik ook altijd blij van.
Ze zeggen wel eens dat je pas weet wat je hebt als je het kwijt bent en ik kan je wel vertellen dat dat helemaal klopt.
Ik wil zoiets niet nog een keer meemaken dus hoop ik dat ik word geadopteerd door een wat jonger iemand zodat we een langdurige relatie aan kunnen gaan en ik niet opnieuw zo’n verlies mee hoef te maken. En het zou helemaal perfect zijn als die iemand een prater is, want zo leer je iemand natuurlijk het snelst kennen.

Tetem Enschede, 22-07-2022

Ik ga je even wat over mij en mijn soort vertellen zodat jij begrijpt hoe bijzonder ik eigenlijk ben. Ik denk dat dat nodig is want we zijn behoorlijk populair en overal te vinden dus niet echt exclusief maar dat is een goed ding, let maar op.
Mijn naam is Sanseveria.
Ze noemen mij ook wel vrouwentong, in Groot Brittannië zelfs schoonmoedertong, wat ik echt niet snap.
Ik ben niet eens een vrouw en ik lijk niets op een tong. Mensen zijn raar.
Ik ben in 2016 gekocht bij een supermarktketen maar eerlijk gezegd ben ik op mijn koper uitgekeken.
Zoals gezegd, mensen zijn raar.
Blijkbaar vond ze mij ook niet leuk meer en daarom sta ik hier dus nu in het plantenasiel zodat iemand mij kan adopteren die om kan gaan mij mijn eigengereide en stekelige karakter.
Om dat te bewerkstelligen zal ik nu iets over mijn soort vertellen.
Wij zijn echte helden in het zuiveren van binnenlucht. Volgens Nasa filteren wij onder andere tolueen, nitrogreen oxide, xyleen en formaldehyde uit de lucht.
Vooral voor mensen met allergieën is onze zuiverende werking erg handig. En wij stoten ook ‘s nachts zuurstof uit zodat we ook nog eens erg goed zijn voor in de slaapkamer.
Nu begrijp je waarom het goed is dat we in zoveel huizen te vinden zijn.
Wij zijn vernoemd naar de wetenschapper en uitvinder van gekleurd vuurwerk Raimondo di Sangro, prins van de stad Sanseviero dat vandaag de dag Sanse Vero heet.
Er bestaan 70 soorten Sanseveria.
Dat vertelt je dus dat wij goed gedijen en ons overal aan kunnen aanpassen.
Het licht in onze omgeving is ideaal als er afwisseling is, soms zon en soms schaduw maar wij overleven overal; van de donkerste kamer tot in direct zonlicht.
Hoe minder licht, hoe donkerder de bladeren.
Qua verzorgen hebben we ook niet veel nodig: een beetje water elke 2 weken gedurende de zomer, elke 6-8 weken in de winter. Laat de bodem goed opdrogen voor je opnieuw water geeft
Zo makkelijk is dus het leven met mij.

Tetem Enschede, 31-08-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Hallo! Ik ben een Coffea Arabica, ofwel Koffieplant of Koffieboom.
Van oorsprong komt mijn plantenfamilie uit Ethiopië in Afrika.
Daar groeien Koffieplanten gewoon buiten maar hier in Nederland is het te koud dus wonen we in huis. En dat lijkt mijzelf ook een stuk gezelliger.
Misschien komt dat ook wel door mijn mens Afra, zij is een heel gezellig meisje dat veel kletst en lacht. Ik weet niet of andere mensen ook zo gezellig zijn.
De oma van Afra had ook een Koffieplant en daar ben ik een stekje van. Oma heeft mij aan Afra gegeven toen ze 11 werd.
Afra heeft écht haar best gedaan om goed voor me te zorgen maar dat lukte haar niet zo goed.
Het is jammer dat planten niet tegen mensen kunnen praten anders had ik haar kunnen vertellen dat ik meer zon nodig had maar ja, dat ging dus niet.
Er vielen steeds meer blaadjes af en ik begon echt een beetje wanhopig te worden.
Maar toen is Afra op internet gaan zoeken hoe het kon dat mijn blaadjes dood gingen en wat ze eraan kon doen.
Toen kwam ze er dus achter dat ik heel veel zon nodig had en die niet kreeg.
En hoewel ze me toen meteen op een zonnigere plek neer heeft gezet, was dat ook niet genoeg en bleven de blaadjes vallen.
Omdat Afra zo van mij houdt, heeft ze me toen naar het asiel gebracht in de hoop dat ik een betere plek zou vinden waar ik niet meer langzaam dood zou gaan maar waar ik uit kan groeien tot een gezonde grote koffieboom.

LEAFDE Next, 15-10-2022

In het voorjaar van 2022 ben ik geboren in Borne. Froukje nam mij over van een kweker.
Het was liefde op het eerste gezicht omdat ik toen prachtige roze bloemen had.
Maar helaas ging het eigenlijk al vanaf het begin mis. Froukje en ik waren geen goede match. Op de een of andere manier begrepen we elkaar gewoon niet.
Ze heeft mijn verzorging nooit onder de knie gekregen.
Dan werd mij duidelijk toen vrienden van Froukje op mij pasten toen zij op vakantie was.
Ik kreeg ineens de juiste hoeveelheid water en bloeide even helemaal op.
Tot Froukje weer thuis kwam. Toen ging het weer mis.
Toen duidelijk werd dat we nooit aan elkaar zouden wennen, heeft Froukje me naar het plantenasiel gebracht.
Ze hoopt dat een nieuwe familie wel bij mij past en ervoor kan zorgen dat ik weer ga bloeien.

Tetem Enschede, 26-08-2022

Ik ben een Alocasia. Ze noemen mij ook wel Taro en Olifantsoor.
Zelf vind ik die laatste naam het leukst. Doet me toch een beetje denken aan mijn Aziatische roots.
In het wild kunnen de bladeren van een Alocasia wel anderhalve meter worden al is dat voor een kamerplant natuurlijk niet aan de orde maar als je mij regelmatig verpot word ik wel een stuk groter dan ik nu ben.
Het heeft overigens meer voordelen om mij te verpotten.
Als er ruimte is in de pot, komen er vanzelf jonge plantjes tevoorschijn. Wanneer die plantjes vier blaadjes hebben, kun je ze van mij wegsnijden en heb je een nieuwe Alocasia. Het is een prettige idee dat ik mijn mens kan voorzien van een hele vensterbank vol met mijn nageslacht.
Om goed te kunnen functioneren heb ik veel water nodig maar ik tolereer geen wateroverlast. Voor mijn gezondheid is het belangrijk dat er geen water op mijn bladeren blijft liggen. Maar als ik te weinig water krijgt gaan mijn bladeren hangen. Dat is ook niet echt prettig.
Ik ben gevoelig maar ben ook licht giftig. Kinderen en huisdieren mogen mijn bladeren en zaden niet in hun mond stoppen.
Als ze dat wel doen krijgen ze gastro-intestinale problemen. Omdat ik eigenlijk ook liever niet heb dat mensen teveel aan mij zitten vind ik dit wel prettig. Zo houd iedereen een beetje zijn handen thuis.
Zoals vermeld kom ik van origine uit Azië maar zelf ben ik geboren en getogen de Sluiskade in Almelo.
Ik heb daar een fijne tijd gehad tot ze daar begonnen de bouwen. Het is er nu een grote stofbende.
Gelukkig ben ik na wat omzwervingen terecht gekomen bij het planetenasiel.
Een prima plek maar het grote nadeel is dat ik nu in Enschede woon. Ik hoop op een dag terug te keren naar Almelo

Tetem Enschede, 04-09-2022

SPREAD LEAFDE

Hallo!
Ik ben een vrij gewone varen
Niets bijzonders.
En dat is prima.
Lekker middelmatig.
Heerlijk vind ik dat!
Ik houd namelijk niet van opvallen.
Ik houd niet van aandacht.
Laat jouw ogen maar over mij heengaan alsof je me helemaal niet hebt gezien.
Zo kan ik lekker mijn eigen leven leiden zonder inmenging.
Lekker rustig!

Mobiel plantenasiel, 22-01-2022

Hoi! Leuk dat je mijn verhaal wilt lezen!
Voordat ik hier in het plantenasiel terecht kwam, woonde ik op een vensterbank in Hengelo bij een menselijk duo.
Naast mij stonden 2 lampen en die gaven prachtig licht hoor maar gezellig gezelschap waren ze niet!
En helaas stonden er bij mij in de buurt geen andere planten om me mee te vermaken.
Gelukkig was mijn menselijk duo wel heel vermakelijk.
Er werd veel gelachen en gekletst.
Ook was er vaak bezoek en dan werd er gegeten en spelletjes gedaan.
Ja, ik was echt heel gelukkig met mijn mensen. In ieder geval, in het begin.
Maar de laatste maanden hadden ze steeds vaker ruzie.
De verwijten vlogen door de kamer.
Er werd met deuren gegooid en soms zelfs met spullen.
En er werd al helemaal niet meer gelachen!
Ze sfeer sloeg helemaal om en ik wilde daar eigenlijk niet meer wonen.
Mijn menselijk duo besloot uiteindelijk ook dat zij niet meer samen wilden wonen en besloten te scheiden.
Als je het mij vraagt, was dat ook het beste want ze kwamen er echt niet meer uit samen.
En toen het zover was, ging alles wat er in huis stond, de deur uit.
Geen van beiden wilden ze herinnerd worden aan hun leven samen.
De meubels gingen naar het goed en ik ging naar het plantenasiel.
Nu begin ik dus, net als mijn voormalig menselijk duo, aan een nieuw leven.
In eerste instantie was ik niet zo blij om echt alles achter te laten maar inmiddels ben ik dolgelukkig dat het zo gelopen is en kijk ik uit naar een nieuw thuis!

Mobiel plantenasiel, 11-02-2022

Kan iemand het licht aandoen?
Het is altijd zo donker in de Spacebar! Het is eigenlijk raar dat ik kan groeien in deze donkere omgeving, maar het is me toch gelukt.
Waarschijnlijk groei ik door de energie van de bargasten, en bier… en soms een beetje water.
In juni 2020 begon ik als klein stekje.
Ik wilde graag gepot worden in de Spacebar. Nog voordat de bar open was, was ik al onderdeel van het interieur.
Toen de grote dag aanbrak, de bar open ging en mijn groei als plant pas écht begon, merkte ik meteen dat dit de plek is waar ik wil zijn!
De eerste gasten die langskwamen in de bar zorgden er gelijk voor dat ik me goed voelde.
Er ontstond een soort cyclus: de bargasten gaven mij energie om te groeien en ik deed hetzelfde voor hen.
Jammer genoeg kwam er een kink in de kabel door een of ander stom virus. Hierdoor was het een paar maanden akelig stil.
Ik voelde mezelf langzaam wegkwijnen.
Tot het moment dat een aantal creatievelingen, die heb je hier genoeg, met Spacecast begonnen.
Ik had mazzel want de opnames waren in de bar en werden live gestreamd naar Facebook. Jeetje wat heb ik coole en indrukwekkende talenten voorbij zien komen!
Ik ben enorm gegroeid in de Spacebar.
Elke donderdag tot en met zaterdag wanneer het zonlicht weg is, gaan alle gekleurde lampen in de bar aan, begint de muziek en is er zelfs een machine die rook maakt.
Mijn bladgroen is niet zo’n fan van deze rook, maar ach…
Iets anders: een aantal van de planten die ik heb leren kennen zijn uitgegroeid tot planten die je blijkbaar kunt roken.
De bargasten zijn er dol op.
Als de wind goed staat, waaien mijn bladeren heen en weer van plezier door de muziek.
Als op zondag de zon weer opkomt heb ik moeite om mijzelf overeind te houden; er is veel te veel bier in mijn aarde gegooid.
Maar ik denk dat mijn wortels daar inmiddels wel aan gewend zijn. Alle energie en vrolijkheid die ik krijg van de bargasten compenseert een boel!

Creatieve Broedplaats WARP, 17-06-2022

Mijn naam is Chlorophytum.
Een hele mond vol dus noemen ze me meestal Graslelie.
Maar ik heb ook andere bijnamen.
In het Engels word ik ook wel de spider plant, oftewel spinnenplant, genoemd.
Andere namen die in Nederland weleens voor mij worden gebruikt zijn Zebragras, Vliegende Hollander en Sprietplant.
Ik ben zo’n beetje de makkelijkste groen luchtverfrisser die je kan hebben.
Volgens NASA ben ik erg goed in het verwijderen van de schadelijke stoffen benzeen, formaldehyde en koolmonoxide uit de lucht.
Wel tot 95% van alle stofjes in de lucht!
Je hebt alleen wel heel veel luchtzuiverende planten nodig om dit effect te bereiken maar een huis gevuld met Graslelies ziet er vast geweldig uit!
Over de verzorging doe ik niet zo moeilijk; het liefst op een lichte plaats maar in de schaduw kan ook.
Verder wil ik graag 2 keer per week water en eens in de week een lekkere sproeibeurt, maar als je het een keer vergeet is dat ook geen ramp.
Mijn bladeren en dan voornamelijk mijn punten kunnen relatief snel geel worden.
Dit hoort helaas bij mij en is lastig tegen te gaan. Je kunt deze bladeren het beste afknippen, ik zal snel weer nieuwe laten groeien.
Ik sta ook bekend om het gemak waarmee je mij kunt stekken, de stekjes groeien namelijk letterlijk aan mij vast.
Er zal dan een klein kopstekje aan mijn stengel bungelen.
Deze kan je afknippen en in verse potgrond plaatsen om er een nieuwe Graslelie uit te laten groeien.
Mijn wortels liggen in het zuidelijke gebied van Afrika, waar ik in de natuur als bodembedekker groei.
Daar in Afrika komen wel 65 verschillende soorten graslelies voor!
Ik ben wel al een tijdje geleden naar het hoge noorden vertrokken, sinds de 19e eeuw ben ik in onze huiskamers te vinden.
Mensen genieten dus al heel lang van mij en dat doet me goed.

LEAFDE Next, 10-06-2022

Ze hebben me hier gewoon gedumpt
Ik ben er nog steeds niet overheen.
Nog steeds ben ik geschokt. Eigenlijk ben ik vooral woedend.
Hoe durven ze me zomaar zonder pardon het huis uit te schoppen?
Omdat ze een hippere plant wilden. Wat is dat voor een reden?
Ze zijn 35, ook niet direct meer hip en happening zou ik zeggen!!
Toen ze me in huis namen, gingen ze toch een verbintenis met me aan? Ik wel met hun! Ik heb mijn best gedaan om zo mooi mogelijk te groeien.
Om hun huis op te leuken.
Als ik een hond was geweest, hadden ze me dan ook zo het huis uit gezet? De hond haart meer dan verwacht, we brengen hem naar het asiel.
Of als ik hun baby was geweest? Oeh, onze baby huilt wel veel, naar het kindertehuis!
Nee, dat hadden ze niet gedaan maar omdat ik maar een plant ben, is dit wel helemaal oké blijkbaar.
Nou ik heb nieuws: het is niet oké!!!!
Als ik kon, was ik teruggegaan naar dat huis en had het in brand gestoken! Had ik ze nog prima uit kunnen leggen ook: Het huis is niet zo modern meer, weg ermee!

Mobiel plantenasiel, 14-04-2022

ALLES IS LEAFDE

On the 24th of August, I was just chilling, having a great time and photosynthesizing at the IntercityHotel.
Suddenly I was used as a projectile against my will and landed next to the stairs.
There was a battle on the stairs of the hotel. It was a riot between Italian and Dutch soccer hooligans
I thought my life was over.
Two curious idiots decided to rescue me and bring me to Warp Technopolis.
When I just got here, I needed dirt and a pot.
The pot was a gift from a local dreadlock hippie and the dirt came from the ‘bosses’ office.
While I was recovering here, I didn’t see a lot of Warp, but I had a nice view of Station Square.
I saw fights happening, love between people flourish and I saw the highs and lows of GOGBOT there.
I would like to see other parts of Warp now because these bastards forget to water me.
What I liked most about the office I used to stay at was all the highly and weird skilled technological achievements that were happening there.
Or the funny things that got 3D printed or the strange digital visuals that got created.
It really blew my little plant mind. Sometimes I also saw accomplishments that were not so technical, like seeing Caroline cleaning out Annebel’s laptop that was drenched in yogurt, with a q-tip.
The nicest part of Warp is Mowgli the office cat because she likes to chew on plants and I like a chewy kiss.
Mowgli tends to visit every nearby office and that is always a pleasure.
While my experience has been lovely at Warp I would love a bit more light and water and see what kind of weird things other people there are doing.
Although I liked my time at the hotel, life at Warp is much more exciting and interesting!

Creatieve Broedplaats WARP, 25-03-2022

Ik ben zo verdrietig en ik weet eigenlijk niet goed waarom.
Vroeger was ik best een vrolijke plant maar de laatste tijd valt het leven me zwaar.
De dingen die ik altijd zo leuk vond, brengen me geen plezier meer.
Heel langzaam sloop het erin. Steeds minder lol. Steeds minder interesse.
Steeds minder energie.
Ik voel me afgestompt.
Langzaam gingen mijn bladeren hangen en vielen zelfs af.
Ik voel me ook schuldig dat ik zo ben.
Ik heb geen enkele reden om niet gelukkig te zijn. Andere planten hebben het veel zwaarder.
En hoewel ik me dat besef, kan ik er niets aan doen dat ik me zo triest en dood van binnen voel.
Het duurt nu al een hele tijd. Die leegte in mij groeit en groeit.
De enige manier om dit troosteloze gevoel van mij af te zetten, lijkt mij adoptie. Een andere uitweg zie ik niet mer.
Een nieuw begin in een nieuwe omgeving.
Alles achter me laten en opnieuw beginnen. Daar hoop ik op en klamp ik me nu maar aan vast.

Tetem Enschede, 09-07-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Weet je dat ze me in mijn vorige huis lelijk en groot noemden?
Wie doet dat nou? Ik heb ook gevoel!
Ik denk dat ik blij mag zijn dat ze me naar het plantenasiel hebben gebracht, ze hadden me ook op de composthoop kunnen gooien.
Maar ze vonden me wel dapper omdat ik ondanks de vreselijke manier waarop ik ben behandeld, toch soms lichtgroene puntjes had, die blijk gaven van groei.
Ik woonde op een zolderkamer van Dochter die mij verwaarloosde.
Moeder heeft me toen naar de woonkamer verhuisd.
Ik was zo opgelucht!
Maar wat bleek?! Moeder had gehoord dat Aloë Vera goed is voor de huid dus heeft mijn vingers afgeknipt en in de koelkast bewaard om ermee te experimenteren.
Ze mutileerde me gewoon; ik was zo geschokt, ik heb er geen woorden voor!
En vervolgens beledigen ze me en zetten ze me de deur uit.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ze toen tegen me zei dat ze hoopte dat iemand anders genoeg aandacht en liefde had om mij te redden omdat ik zo dapper was, dat ik dat wel verdiende.
Dat is dan nog een schrale troost.

Mobiel plantenasiel, 03-09-2022

Ik was eigenlijk een cadeau voor Tante Eva.
De ouders van mijn baasje Erik hadden mij gekocht voor haar verjaardag maar waren vergeten mij mee te nemen.
En toen kregen de ouders van Erik en Tante Eva ruzie dus ik bleef bij de familie.
De ruzie ging niet over mij hoor, dat moet je niet denken! Erik vond mij een mooie plant en vroeg of hij mij dan mocht hebben en zo werd hij mijn baasje.
Leuke jongen, die Erik.
We hadden het bijna een jaar lang heel fijn samen. Hij zorgde heel goed voor mij en ik groeide steeds groter.
Alles was perfect.
Totdat Erik mij vertelde dat zijn ouders gingen emigreren naar Frankrijk en dat hij mee moest en ik niet mee mocht.
Er mocht maar heel weinig mee terwijl ze in een heel groot huis zouden gaan wonen.
Dat kwam omdat er ook mensen zouden logeren.
Erik liet me weten dat hij daar helemaal niets van snapte.
Zijn ouders kochten een enorm huis maar ze gingen al die kamers niet zelf gebruiken maar verhuren aan gasten.
En voor zijn plant was geen ruimte.
En hij moest nog frans leren ook. Hij vond het behoorlijk stom allemaal.
Toen hij me wegbracht naar het asiel, zei hij dat hij hoopte dat het allemaal niet goed zou gaan in Frankrijk zodat ze dan terug zouden komen.
En hopelijk heel snel ook, zodat ik dan misschien nog niet geadopteerd zou zijn. En zodat hij dan geen frans hoefde te leren.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

LEAFDE Next, 15-07-2022

Hallo!
Fijn dat je hier bent.
Ik wil je graag mijn verhaal vertellen.
Ik ben geboren in Gambia. . Een klein landje aan de west kust van Afrika aan de Atlantische Oceaan. Gambia is een prachtig land met tropische natuur en heerlijke muziek.
Mijn verzorger was Lamin.
Hij speelde thuis vaak sabar, een trommel en zong er ook heel mooi bij. Vaak kwamen zijn vrienden langs en dan maakten ze samen muziek.
Nu lijkt het of Lamin een hele vrolijke jongen was maar dat klopt niet helemaal.
Hij had een groot geheim dat hem heel verdrietig maakte. Hij viel op mannen en dat is verboden in Gambia.
Er staat een celstraf van 14 jaar op het aangaan van homoseksuele contacten. Dit geldt voor mannen en vrouwen.
Lamin heeft geprobeerd om zijn familie gelukkig te maken en te trouwen met een vrouw maar dat maakte hemzelf zo ongelukkig dat hij liever alleen bleef.
Maar Lamin wilde niet langer alleen zijn. Dus had hij stiekem een relatie, met Omar van wie hij heel veel hield.
Helaas bleef het niet lang een geheim.
Zijn buurman kwam erachter en zei dat hij Lamin aan zou geven bij de politie.
En toen is Lamin gevlucht, zonder afscheid te nemen van Omar. Hij heeft zijn spullen gepakt, heeft mij ook in een zak gedaan en is vertrokken.
Het maakte hem niet uit waarheen hij ging als het maar ergens was waar hij zichzelf kon zijn en geen leugen hoefde te leven.
Het was een lange reis. Door Afrika, door heel Europa naar Nederland.
We kwamen in een asielzoekerscentrum terecht.
En Lamin zag dat ik door de lange reis al een beetje gehavend was en toen hij zag dat zijn kamer in het asielzoekerscentrum geen vensterbank had, besloot Lamin mij met pijn in zijn hart af te staan aan het plantenasiel.
Dus hier sta ik, een stukje Gambia in Nederland.

Tetem Enschede, 19-05-2022

SPREAD LEAFDE

Ik ben geboren in Nederland maar getogen in het mooie zonnige Spanje.
Mijn eigenaren waren Evelien en Mercedes. Ja, ik weet het Mercedes is ook een automerk maar in Spanje is het een hele normale meisjesnaam.
Evelien komt uit Nederland en Mercedes dus uit Spanje. Ze zijn elkaar op vakantie in Kroatië tegengekomen en waren op slag verliefd.
Natuurlijk duurde het even maar na 2,5 jaar is Evelien naar Spanje verhuisd om daar samen te gaan wonen met Mercedes.
Ik was een stekje van een plant die altijd in Eveliens ouderlijk huis had gestaan en ze besloot mij mee te nemen.
In het begin moest ik wel even wennen hoor.
Het was een enorme verandering van een huis in het boerendorp Overdinkel naar een flatje aan zee in Santa Pola.
Maar het bleek een bijzonder goede verandering te zijn.
Het was heerlijk in Spanje.
De andere planten in het huis namen mij meteen op in hun midden. Mijn eigenaresses waren hele gezellige vrouwen.
Er werd veel gelachen en de sfeer was goed.
Tot op een dag Mercedes ziek werd. Er werd niet meer gelachen.
Het duurde niet lang voordat ze overleed. Evelien besloot kort daarna terug te keren naar Nederland.
De andere planten bleven achter in Spanje maar mij nam ze mee, terug naar Nederland.
We gingen in appartement in Oldenzaal wonen en daar stond ik op de vensterbank.
Na 2 maanden vertelde ze me dat ze me naar het plantenasiel ging brengen omdat ik haar zo aan Mercedes deed denken en aan Mercedes denken deed haar té veel verdriet.
Nu ben ik hier en hoop ik een nieuw huis te vinden waar net zo wordt gelachen als in ons flatje in Santa Pola.

Tetem Enschede, 01-09-2022

Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen. Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen. Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom. Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen. Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn. Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel. Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben. Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Ik ben geboren als stekje in 2020 in Enschede.
Mijn moederplant gaf eigenlijk nooit stekjes en toen ik na1 ½ jaar opkwam, had ik een ietwat moeilijke start.
Ik groeide heel langzaam tot ik ineens heel erg snel begon te groeien. Toen kreeg ik al snel een eigen potje.
Toen ik eenmaal een eigen pot had, werd ik cadeau gegeven aan een gezellige jonge dame die op kamers ging wonen.
Ik vond het heerlijk om in de studentenkamer te wonen. Het was maar een klein kamertje dus ik maakte alles van heel dichtbij mee.
En ik kan je wel vertellen dat ik een heleboel heb gezien en gehoord.
Zo hoorde ik een heleboel muziek.
Mijn dame was dol op muziek. Soms van die rustige pianomuziek waar ze naar luisterde tijdens het studeren.
Soms van die feestmuziek als haar medestudenten langskwamen. Hoe later het werd, hoe harder de muziek ging.
Mijn lievelingslied is Finlandia, een symfonisch gedicht van Jean Sibelius.
Het meest bijzondere dat ik heb meegemaakt is een zonsverduistering. Prachtig vond ik dat. Het licht was zo spannend mooi! Het was mij dan ook een raadsel hoe het mogelijk was dat mijn dame tijdens die zonsverduistering gewoon in slaap viel!
Het meest verdrietige was toen een dronken vriend van mijn dame mij van de tafel stootte.
Tijdens die val heb ik werkelijk doodsangsten uitgestaan maar ik heb er gelukkig geen schade aan overgehouden.
Maar wat mij het meest bij zal blijven van mijn verblijf in de studentenkamer is dat mijn dame altijd tegen mij praatte. Daar werd ik écht gelukkig van.
Al die liefde en aandacht zijn er de oorzaak van dat ik in zo‘n korte tijd ben uitgegroeid tot een flinke plant.
Helaas werd ik té groot voor de kleine studentenkamer en daarom heeft mijn dame me naar het plantenasiel gebracht in de hoop dat iemand mij de ruimte geeft om verder te groeien door met mij te praten.

Tetem Enschede, 30-08-2022

ALLES IS LEAFDE

I am a plant at Sickhouse.
A plant in Sickhouse does not have a peaceful life.
I’m moved from place to place a lot.
There is never a dull moment.
Sometimes I’m part of the program. People come by and touch me, talk about me.
They ask me questions. Who am I? What is my relationship to them? How do I feel?
Maybe I have answers, maybe not, I never tell. It drives them crazy.
Sometimes I’m part of exhibitions.
I am standing on a desk, glued to the ceiling.
Who knows.
At Sickhouse sometimes up is down.
There are a lot of screens , moving images , which predict the future at Sickhouse.
People sit in front of them and are being hypnotized.
I love being a plant here, we listen to music a lot.
Sometimes it’s not noise.
I prefer noise though it often sounds like wind to me, which indoor plants don’t get a lot of.
I believe that the people at Sickhouse know that we – the plants – are important and that they need us more then we need them.

Creatieve Broedplaats WARP, 12-05-2022

Ik ben een Sempervivum, ook wel huislook genoemd en hoewel ik een paar bruine blaadjes heb, ben ik toch zeer de moeite waard om te adopteren.
Want als je goed voor mij zorgt, ben ik die bruine blaadje zo weer kwijt. Het is ook helemaal niet moeilijk om voor mij te zorgen.
Als je me buiten plant, moet je weten dat ik een vetplant ben en water in mijn bladeren opsla. Daarom heb ik weinig water nodig.
Je hoeft in principe niet naar bij om te kijken tenzij er echt een lange periode geen regen valt. Dan heb ik een beetje water nodig. Let er dan op dat je geen water op mijn bladeren giet, ik neem het water via mijn wortels op dus niet op mij maar naast mij watergeven.
Ik ben zeer geschikt als bodembedekker en voel me vooral thuis in een rotstuin.
Als je me binnen plaatst, geldt eigenlijk hetzelfde. Zet me vooral op een lichte plek. Plaats me op een schoteltje waar je water op giet zodat ik via onderen het water op kan nemen.
Als de bladeren slap worden, heb je té weinig water gegeven en kun je makkelijk wat extra geven maar als we té veel krijgen, gaan we al snel rotten.
Ook heb ik geneeskrachtige werkingen.
Veelvoorkomende toepassingen zijn het stoppen van ernstige gevallen van diarree door het sap van mijn blad te drinken of mijn bladeren direct te eten.
Ook wordt mijn sap vaak rechtstreeks op de huid aangebracht voor veel van dezelfde toepassingen als aloë vera, zoals brandwonden, wratten en insectenbeten.
Verder wordt gezegd dat het verlichting geeft bij zwellingen en vochtophoping.
Naast het feit dat ik altijd heel leuk ben om te zien met mijn stervormige rozetjes, kan ik ook nog eens gaan bloeien maar dat duurt helaas nog even.
Het is wel een verrassing welke kleur mijn bloemen zullen zijn want mijn soort kan rood, geel, roze of soms wit bloeien.
Genoeg reden om mij mee naar huis te nemen, zou ik zeggen.

Tetem Enschede, 03-08-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik ben een Dracaena maar iedereen noemt mij Drakenplant. Daar ben ik wel blij mee want Drakenplant klinkt super stoer.
Mijn mens was Yasmin. Ze was 9 jaar en had heel veel onderzoek gedaan voor ze voor mij uitkoos.
Yasmin is namelijk allergisch en ik ben een plant die geen allergische reactie geeft. Een prima match dus.
Yasmin en ik hadden het heel goed samen tot zij een kat kreeg. Wat een afschuwelijk beest! Als Yasmin even niet keek gooide hij mij steeds om. De ellendeling.
Maar het ging pas écht mis toen dat misbaksel mijn bladeren begon te eten.
Hij werd daar ziek van. Ik zeg; eigen schuld dikke bult maar helaas waren ze het daar niet mee eens. Ik moest de deur uit.
Ik vind dat echt té bizar voor woorden.
Ik had niets maar dan ook helemaal niet gedaan! Ik ben volledig onschuldig! En toch moest ik weg, in plaats van die rotkat.
De ouders van Yasmin vinden dat je een kat niet wegdoet. Maar mij blijkbaar wel. Daar snap ik dus helemaal niets van. Werkelijk de omgekeerde wereld!
Ze zeiden dat een kat zich aan een mens hecht. Ja, nou en?
Een plant hecht zich net zo goed aan een mens!!!Totaal oneerlijk maar hier sta ik dan. Afgedankt.
Of beter gezegd; weggepest! Ik ben er nog steeds vreselijk boos over.
En verdrietig ook. Maar vooral boos. Het klopt gewoon niet.

LEAFDE Next, 12-02-2022

Hallo daar!
Ik ben een orchidee en heel gelukkig is mijn eentje.
Ik heb altijd met mijn familieleden bij elkaar gestaan en dat was best gezellig maar de laatste tijd werd ik stapelgek van hun gezeur.
Het begon een tijdje geleden. Toen kregen mijn zussen allemaal een partner. En nu vinden ze dat ik ook een partner moet willen.
Maar ik wil geen partner. Ik vind het prima in m’n eentje.
Ik heb het wel geprobeerd hoor maar het is gewoon niets voor mij, ik blijf liever alleen en dat snappen ze niet.
Eerst dachten ze dat ik misschien op een vrouwen zou vallen en dat niet durfde te zeggen of zo.
Onzin natuurlijk. Ik vind vrouwen net zo aardig als mannen.
. Eerlijk gezegd; man, vrouw, iets anders, dat maakt me allemaal niet uit, ik wil alle varianten graag als vrienden om me heen hebben maar een ik wil geen partner, geen vrouw, geen man en ook niets anders.
Het werd nog erger toen mijn zussen kinderen kregen.
Ze konden maar niet begrijpen dat ik geen partner wilde maar dat ik ook geen kinderen wilde, dat snapten ze echt helemaal niet.
En ze zeurden er maar over door. Ze verwachtten elk moment dat ik van gedachten zou veranderen. Dat het maar een fase zou zijn.
HET IS GEEN FASE!
Het werd me op een gegeven moment echt te veel.
Waarom konden ze niet accepteren dat ik een andere mening had? Het gaat ze ten slotte niets aan hoe ik mijn leven in wil richten. Hoe vaak ik het ze ook uitlegde, het ging er bij hun niet in dus ik ben vertrokken.
Nu sta ik hier in het plantenasiel.
Tussen planten die het allemaal niets uitmaakt of ik nu wel of geen partner of kinderen wil.
Heerlijk rustig zonder al die discussies!

Tetem Enschede, 03-09-2022

Zoals je ziet, ben ik dus een stekje.
Mijn moederplant woont nog bij mijn mens Jelkse maar ik ben afgestaan in de hoop dat iemand anders blij met me zal zijn en dat ik uit zal groeien tot een grote plant.
Ik hoop trouwens wel dat ik gauw heel hard groei en dat ik flink wat lange stengels krijg want mijn liefste wens in de hele wereld is dat ik écht kan headbangen.
Ja, ik ben een hardcore Metal fan. Ik probeer wel te headbangen maar dat lukt nu nog niet zo goed.
Het is trouwens wel spannend om te verhuizen, leuk spannend.
Ik ben toch zooooo benieuwd waar ik terecht zal komen.
Ik vind echt alles goed, als er maar een hond in mijn nieuwe huis woont.
De hond in Jelske’s huis was altijd zo gezellig en speels. Ik ben wel een keer omgevallen door een bal, tijdens het spelen van de hond.
Maar dat was per ongeluk hoor.
Dus ik was wel geschrokken maar vond het niet zo erg. Ik mis die hond.
Soms sprong er aan de andere kant van het glas een kat op de vensterbank die dan tegen mij begon te hissen.
Dat was zo verschrikkelijk eng, dat kan ik niet vertellen. Maar de hond kwam mij dan altijd redden en blafte tegen de kat zodat die er snel vandoor ging.
Die hond is echt een held.
Dus hopelijk woont er in mijn nieuwe huis ook zo’n redder in nood.
Of misschien wel meerdere honden, hoe leuk zou dat zijn! Oh en ik hoop natuurlijk ook dat ze in mijn nieuwe huis ook van Metal houden. Stel je voor dat ik nooit meer zou kunnen headbangen, dat zou werkelijk dramatisch zijn.
Nou, duimen maar.

Tetem Enschede, 11-02-2022

SPREAD LEAFDE

Hallo, ik ben Medinilla. Ik word ook wel de Rolls-Royce onder de kamerplanten genoemd en dat komt vooral door mijn bijzondere uiterlijk.
Ik ben een hangplant maar het zijn eigenlijk vooral mijn roze bloemen de hangen.
Het is goed om te weten dat ik vaak even moeten wennen aan een nieuwe omgeving. Dan kan ik mijn blad laten vallen of kunnen mijn bladeren deels zwart worden. Geen paniek! Met de juiste zorg en wat geduld komt dit helemaal goed.
Je zult me op mijn mooist zien als je me op een lichte, warme plek neerzet. Ik ben een tropische plant en haal veel vocht uit de lucht.
Ben dus geen fan van een droge omgeving. Geef mij pas water op het moment dat de grond echt droog is.
Als ik niet bloei, heb ik ook minder water nodig. Dit helpt ook bij de knopvorming voor nieuwe bloemen. Ik bloei tussen de 3 en 6 maanden. Als de bloem is uitgebloeid, mag je die gewoon afknippen. Nieuwe bloemen komen dan vanzelf als kan dat even duren.
Hopelijk komt er snel iemand voorbij die nog een plekje in huis heeft dat wel een beetje kleur kan gebruiken.

Tetem Enschede, 01-09-2022

Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten.
We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd. Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld.
Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet. Zou dat het zijn? Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken. Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven. Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.

Mobiel plantenasiel, 30-07-2022

Ons mens Yvonne studeerde in de jaren 70 in Enschede en kreeg, net als heel veel medestudenten, een Tradescantia stekje. Wij zijn nazaten van dat stekje.
Onze familie is heel makkelijk om te verzorgen en wordt dus ook erg oud; zet ons op een plekje met indirect zonlicht en geef ons eens per week water en we groeien als kool. Toen Yvonne een keer op vakantie was, merkte onze oppasser dat we bijna verdroogd waren maar zelfs dat was in een mum van tijd weer opgelost.
Helaas hebben we 1 minpuntje; we zijn een beetje giftig. Je moet ons dus niet eten.
Daar staat tegenover dat we bijzonder kleurrijk zijn want onze bladeren zijn groen gestreept aan de bovenkant en paars aan de onderkant.
Als klap op de vuurpijl hangen we ook nog heel decoratief over de pot.
Ook zijn we heel simpel te stekken. Yvonne heeft in de afgelopen 50 jaar ontelbaar veel stekjes cadeau gegeven aan vrienden, familie, collega’s, buren; werkelijk iedereen in de wijde omgeving van ons mens heeft een Tradescantia in huis staan.
Yvonne vindt het heerlijk om planten te zien groeien en geniet intens van elk stekje dat erbij komt. Die kan ze dan weggeven en op die manier plezier brengen in haar kennissenkring. En nu wil ze ook onbekenden blij maken door ons in het plantenasiel tentoon te stellen.
En wie een beetje vrolijkheid kan gebruiken in het leven, kan ons adopteren en dan bezorgen we ons nieuwe mens elke dag een glimlach.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Hallo! Wat heerlijk om je te zien! Het is ook heerlijk om hier te zijn!
Ik kom uit een groot gezin en mijn moeder zei altijd dat ik een pittige felle donder was en dat dat zeker voordelen had maar dat het voor haar heel vermoeiend was.
Ze wist dat ze geen controle over me had.
Ik was veel te eigengereid. Wist niet van ophouden.
Kende het woord nee niet. Had geen uit-knop.
Was luidruchtig. Ze wist gewoon niet zo goed meer wat ze met me aan moest.
Ze vond dat mijn zusjes en broertjes altijd in mijn schaduw stonden en dat was niet goed voor hun ontwikkeling.
Ik vroeg té veel aandacht en zij wilde er voor ons allemaal zijn.
En omdat ik zoveel doorzettingsvermogen had, me niet aan de kant liet zetten en verandering als uitdaging zag, dacht ze dat ik het wel zou redden in de grote wijde wereld.
Laten we eerlijk zijn, dat is natuurlijk ook zo. Ik red me we

LEAFDE Next, 25-08-2022

Dag en welkom! Ik ben bijzonder blij dat je naar mij komt kijken.
Heerlijk al die aandacht. Ik ben een extreme extraverte plant en vind het prettig om alles samen met anderen te doen.
In mijn vorige huis stond ik tussen de introverte planten en dat maakte mij echt ongelukkig.
We stonden met z’n drieën op de vensterbank. Ik links en die andere twee in het midden en rechts. Elke dag probeerde ik een gesprek aan te gaan maar er kwam alleen een hmmmm terug.
We stonden met z’n drieën op de vensterbank. Ik links en die andere twee in het midden en rechts. Elke dag probeerde ik een gesprek aan te gaan maar er kwam alleen een hmmmm terug.
Het leven is uiteindelijk een feestje maar niet met die twee.
Ze hebben wel geprobeerd het me uit te leggen. De plant in het midden zei dat ie gewoon een hekel aan praten in het algemeen en aan koetjes en kalfjes in het bijzonder. De plant rechts vond een beetje contact wel leuk maar die werd er wel moe van en moest daarna de batterij weer opladen.
Nou lekker dan! Ik word depressief van die stilte om me heen.
Ik wil verbinding voelen met anderen. Samen genieten van het leven. Van elke dag een groot feest maken. Open zijn en een ander binnen laten.
Dus als je een plek voor mij hebt met lekker uitbundige planten, ben ik de plant voor jou!
Oh en als een plant een beetje verlegen is, is dat voor mij geen enkel probleem hoor!
Als ie maar extravert is!

Tetem Enschede, 02-09-2022

ALLES IS LEAFDE