Plantenoverzicht - LEAFDE plantenasiel

Ben ik even blij dat ik hier terecht ben gekomen!
In mijn vorige huis was ik de enige plant met bloemen en dat vonden ze allemaal maar gek. Blijkbaar hadden ze nog nooit een bloeiende plant gezien.
Ze reageerden heel raar maar ik dacht eerst dat ze gewoon zo waren.
Beetje bijzondere types zeg maar, dat kan, die bestaan. Maar langzaam maar zeker merkte ik dat ze alleen tegen mij vreemd deden.
Als ik wat zei, reageerde niemand.
Alsof ze me niet gehoord hadden. In het begin zei ik het gewoon nog een keer maar dan harder. Maar ze hadden me wel gehoord.
Ze deden ook net alsof ze me niet zagen.
Nou je kunt mij veel wijsmaken maar ik heb knalroze bloemen, je moet wel blind zijn als je mij niet ziet.
Na weken kwam het hoge woord eruit. Ze vonden mij raar.
Flauwekul natuurlijk, ik ben helemaal niet raar. Ik heb weken naast die anderen op de vensterbank gestaan en heb echt wel gemerkt dat zij net zo waren als ik.
Na lang doorvragen, kwam het hoge woord eruit: ik was anders. Ik begreep het eerst helemaal niet. Hoezo anders? We waren toch allemaal planten uit verschillende families? Maar toen zeiden ze dat ik anders was omdat ik bloemen had.
Nou ja, hoe stom is dat?!
Oké, ik heb bloemen, nou en?
Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik helemaal niet anders ben, ik bedoel, we staan allemaal met onze wortels in de aarde, we hebben allemaal een steel, takken, bladeren en bij mij zijn sommige bladeren niet groen maar roze. Waar ik overeenkomsten zag, zagen zij verschillen.
Zoals gezegd, ben blij dat ik nu hier woon.
Waar het niet uitmaakt hoe ik eruit zie.
Waar iedereen welkom is.

Tetem Enschede, 09-07-2022

Je hebt geen idee hoe opgelucht ik ben dat ik hier in het plantenasiel sta! Ik heb zo’n vreselijke ervaring achter de rug!
Ik ben werkelijk ontsnapt uit de hel!
Ik woonde in een heerlijk huis en groeide en bloeide en was gelukkig. In het huis woonde een oude mevrouw die dol was op planten en dus goed voor mij zorgde. Allemaal helemaal geweldig.
Helaas werd mevrouw zo oud dat ze niet langer voor zichzelf kon zorgen dus ze verkocht haar huis en er kwamen nieuwe mensen in het huis.
En toen ging het mis. Heel erg mis.
Die mensen zelf waren het probleem niet maar die mensen had een kat. En ik ben best katten gewend.
Mijn oude mevrouw had ook katten, hele gezellige katten. Geen probleem. Maar de nieuwe kat in huis was de duivel.
Al op dag 1 begon hij aan mij te eten.
Daar begon het al mee.
Ik vind het niet prettig als er happen uit mij worden genomen.
Dat doet pijn! Dat doet alleen een sadist.
Maar wat nog veel meer pijn deed, was het feit dat die rotkat elke dag op jacht ging.
Hij sleepte muisjes, vogels en een keer zelfs een konijntje mee naar binnen. Speelde er dan mee terwijl die arme dieren in doodsangst waren en at ze vervolgens met huid, haar en veren op
Vreselijk, werkelijk afschuwelijk om mee te maken.
Nou moet je weten dat ik overtuigd vegetariër ben.
Ik weet dat dit bij het natuurlijke gedrag van katten hoort maar toch zag ik het met lede ogen aan.
Pijn in mijn hart deed het me elke keer als die kwelgeest weer met een diertje aan kwam zetten.
Het absolute dieptepunt was dat die moordenaar een muisje ving, het doodde maar niet opat.
Doden om te eten kan ik misschien nog door de vingers zien maar doden om te doden, vind ik walgelijk! En toen presteerde dat misbaksel het ook nog om dat arme beestje naast mij de deponeren zodat ik er constant aan werd herinnerd!
Dat is toch niet te geloven. Wie doet zoiets? Alleen lucifer zelf!
Ik kan je niet vertellen hoe blij ik was toen de mensen mij naar Tetem brachten voor adoptie.
Hopelijk woont er in mijn volgende huis geen kat.
Of een lieve kat. Of een kat die té lui is om te jagen, dat vind ik ook prima! Ik ben niet heel moeilijk!

Mobiel plantenasiel, 10-06-2022

Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen. Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen. Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom. Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen. Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn. Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel. Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben. Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Ik sta hier in het plantenasiel omdat mijn verzorgster door haar man is vermoord.
Femicide, ook wel vrouwenmoord, is een term voor het doden van een vrouw omdat ze vrouw is.
Nederland staat in Europa in de top 3 van landen waar femicide het meeste voorkomt, als je kijkt naar het aantal moorden afgezet tegen het aantal inwoners van een land.
Elke 8 dagen wordt er in ons land een vrouw vermoord omdat ze vrouw is. Dit vind ik zo schokkend en heel veel mensen weten dit helemaal niet.
Ik ben dus echt een feministe.
Als je mij adopteert hoop ik dat je mij gelijkwaardig behandeld. Sommigen denken dat alle feministen mannenhaters zijn, dat ben ik in ieder geval niet. Alle planten moeten gelijkwaardig behandeld worden, ook mannen! Dus een man is van harte welkom om mij te adopteren.
Maar ik geef toch maar even mijn blik op de beweging weer zodat er geen misverstanden zijn bij een eventuele adoptie.
Helaas is het nog altijd zo dat mannelijke planten meer voedingsstoffen krijgen dan vrouwelijke planten terwijl van vrouwelijke planten wel verwacht wordt dat ze net zo hard groeien.
Mannelijke planten krijgen altijd de beste plekken in het huis zodat zij in de beste omstandigheden krijgen om te groeien en bloeien.
De vrouwelijke planten krijgen dan de plekjes die over zijn.
Als een mannelijk plant bloeit krijgt hij alle lof terwijl als een vrouwelijk plant bloeit dat de normaalste zaak van de wereld is.
Mannelijke planten krijgen eerst de benodigde hoeveelheid water uit de gieter en wat over blijft wordt een beetje verdeeld tussen de vrouwelijke planten en er wordt niet gekeken naar wat de vrouw eigenlijk nodig heeft aan water.
Dit is voor mij onacceptabel.
Ik eis gelijke behandeling.
Hopelijk is er iemand die er net zo over denkt. Iemand die het helemaal niet uitmaakt of ik nu vrouwelijk, mannelijk iets daartussen in of onzijdig ben maar alleen kijkt naar wat ik als plant te bieden heb. Door zo iemand wil ik heel graag geadopteerd worden.
Door zo iemand wil ik heel graag geadopteerd worden.

Tetem Enschede, 10-06-2022

Ik ben een Strelitzia Nicolai, een mannelijke paradijsvogel plant.
Ik stond altijd naast een Strelitzia Reginae, een vrouwelijke paradijsvogelplant en ik kan je wel vertellen dat ik het niet makkelijk heb gehad.
Aan de ene kant verwachte Reginae namelijk dat ik een échte man was.
Ze wilde dat ik alle initiatief nam, ze verwachtte dat ik sterk was en stoer en dat ik altijd klaar stond om voor haar en onze toekomstige kinderen te zorgen.
Aan de andere kant verweet ze me dat ik geen emoties toonde en me niet kwetsbaar op durfde te stellen. Nou ik heb best emoties en ik heb me in het begin ook wel een beetje kwetsbaar opgesteld en wat denk je dat er gebeurde?
Ze reageerde nogal negatief want een kwetsbare man was geen sterke man.
Ze wilde dat ik gewoon naar haar luisterde in plaats van met oplossingen kwam als ze over haar problemen vertelde.
En ze wilde ook dat ik haar mijn problemen zou vertellen maar ik heb niets aan een luisterend oor, ik wil oplossingen en die ga ik gewoon zoeken maar blijkbaar moet ik net zo zijn als haar en ook hetzelfde voelen.
Haar type was een bad boy maar als ik me dan gedroeg al een bad boy was ik een macho misogynist maar als ik deed wat zij vroeg en mijn gevoelige kant liet zien, was ik een watje en had ze totaal geen respect voor mij.
Ik raakte bijna in een identiteitscrisis door haar flauwekul.
Zij wilde 2 uitersten maar ik zit eigenlijk gewoon een beetje in het midden.
Ben blij dat ik van haar af ben!
Maar al die kritiek heeft me wel aan het denken gezet.
Ik heb al die tijd geprobeerd om aan haar verwachtingen te voldoen maar ik had gewoon mijzelf moeten zijn.

Tetem Enschede, 11-03-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Mijn mensen hebben mij speciaal uitgekozen omdat ik een beetje een mengeling van hun was.
Ik was hun eerste plant samen.
Mijn grote mens is een lang en statig en haar lievelingskleur is groen.
Mijn blonde mens heeft heel kort stekelig haar en ze heeft een heel makkelijk karakter.
En daarom hebben ze mij gekozen uit alle planten uit het tuincentrum.
Leuk hé! Ze zeggen wel vaker dat honden op hun baasje lijken maar van planten had ik dat nog nooit gehoord. En toen werd ik zelf zo’n plant. Toen ze gingen verhuizen heel ver hier vandaan, brachten ze mij naar het plantenasiel. Ik hoop dat ik ook lijk op mijn volgende baasje maar dan niet omdat degene die mij adopteert een stekelig karakter heeft, dat zou zo’n cliché zijn!

Mobiel plantenasiel, 06-05-2022

Ik ben een Peperomia Polybotrya.
Degenen die geen verstand van planten hebben, zullen mij misschien verwarren met zo’n ordinaire pannenkoeken plant maar daar lijk ik dus niet op en ik heb met die plantenfamilie ook écht niets te maken. Ze noemen mij ook wel Raindrop vanwege het puntje aan het uiteinde van mijn blad dat aan druppel doet denken. Zo’n mooie esthetische vorm van blad heeft een pannenkoekplant niet!
Mijn roots liggen in de tropische gedeeltes van Zuid-Amerika maar ik ben in het mooie Losser geboren. Heb altijd gewoond in woonzorgcentrum Oldenhoeve, misschien ken je dat wel.
Een fantastische tijd heb ik daar gehad bij opa Barend. Arme opa Barend was chronisch ziek en had niet altijd evenveel energie om voor mij te zorgen.
Gelukkig had hij geweldige kleindochters die hem vaak kwamen bezoeken en deze meiden gek op planten. Ze verzorgenden mij en mijn vensterbankgenoten en praten gezellig over koetjes en kalfjes.
Dat zet je toch aan het denken. Als het goed met je gaat, denk je dat het leven eeuwig duurt maar als ik naar opa Barend keek, was het duidelijk dat het leven eindig is.
Eerst kun je het allemaal niet meer zelf en heb je steeds meer hulp nodig tot het einde zich aandient en je hier niet meer bent. Ik word daar wel een beetje treurig van.
Toen opa Barend overleed, vond ik dat vreselijk triest. We hadden toch al die tijd samengewoond. Maar wat écht afschuwelijk was, was het feit dat na het overlijden de planten werden ondergebracht bij zijn familieleden en dan niemand voor mij koos. Ik bleef eenzaam over.
Een dolk in mijn hart! Gelukkig hoorde ik die lieve kleindochters nog wel aan hun vader vragen of ik niet met hun mee naar huis mocht maar vader vond de 2 planten die hij had gekozen voldoende. Die man lijkt niets op zijn vader, opa Barend had mij zeker gekozen!
Nu sta ik in het plantenasiel.
Prima plek hoor.
Ze zorgen goed voor me maar ik ben toch nog veel te jong om hier voor altijd te blijven wonen. Ik hoop op een mooi plekje midden in de samenleving en dan het liefst in mijn mooie Losser.
En het is een heel goed plan om juist mij te adopteren want ik ben heel makkelijk in onderhoud.
Een mooi plekje met veel licht maar geen direct zonlicht en wat water. Ik houd van licht vochtige grond; als de bovenste 2 cm grond weer droog is, geef je me weer wat water. Simpel te testen door even je vinger in mijn grond te steken, blijft de aarde plakker, hoef ik nog geen water.
Heel eenvoudig dus!
En als je goed voor me zorgt, beloon ik je met bloemen!
Oh en je kunt je ook nog heel makkelijk stekken dus als je van veel groen houdt, ben ik jouw plant!

Tetem Enschede, 24-05-2022

Hoi hoi! Gezellig dat je naar me komt kijken.
Ik zal je een beetje over mijzelf vertellen en over hoe ik hier zo terecht kwam.
Ik ben een Monstera Monkey Leaf. Grappige naam hé.
Ik ben een hangplant en kom oorspronkelijk uit Mexico.
Nou ja, ikzelf niet maar mijn voorouders. Ik ben gewoon geboren in een tuincentrum hier in de buurt.
Toen ik werd gekocht was ik nog een stuk kleiner. De oma van Mare kocht mij om me als cadeau aan Mare te geven.
Oma had me voorzichtig ingepakt en ik weet nog het moment dat Mare me uitpakte en ik de blijdschap op het gezicht zag.
Mare heeft me altijd goed verzorgd en praatte ook altijd tegen me over de belevenissen van de dag. Heel gezellig.
Mare’s grootste hobby was voetballen dus Mare praatte veel over de trainingen en wedstrijden.
Maar het probleem was, dat Mare ook in huis voetbalde.
Eigenlijk wel elke dag. En toch zeker 4 keer in de week raakte die voetbal mij en viel ik om. Ik heb oneindig vaak op de grond gelegen totdat moeder het helemaal zat was.
Zij dwong Mare een keuze te maken; of stoppen met voetballen in de kamer of ik het huis uit.
Tuurlijk koos Mare eerst stoppen met voetballen in de kamer maar deed dat vervolgens toch. En hier sta ik dan.
In een plantenasiel.
Ik hoop dat ik word geadopteerd door een kind dat niet van voetballen houdt.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

LEAFDE Next, 17-06-2022

SPREAD LEAFDE

Ik heb een mooie plek hier. Ik sta in de buurt van een componist, genaamd Joep.
Joep maakt muziek – jingles – voor radiozenders.
Dat gaat alle kanten op, van klassiek tot digitaal.
Joep denkt er goed over na, echt door middel van geluidsvormgeving zo’n radiozender een eigen identiteit en smoel geven.
Hij vindt het geweldig om te doen, want hij maakt het liefst de hele dag muziek.
Soms ben ik er ook wel even klaar mee.
Na zijn werk gaat Joep graag naar beneden, naar de Spacebar om lekker uit te blazen.
Hij vertelt me dat hij daar de gekste dingen meemaakt, eigenlijk ben ik wel benieuwd.
Er is in het weekend ook altijd wat te doen.
Ze draaien er ook goede muziek volgens Joep, en hij heeft er verstand van.
Er wordt goed voor mij gezorgd hier.
Ik hoop dat de broedplaats kan groeien en meer ruimte kan bieden aan creatieve makers.
Van Joep hoor ik dat er veel meer mensen zijn die zich aan willen sluiten, maar dat daar niet altijd ruimte voor is.
Dat is jammer, want juist een plek waar je met anderen samen kunt werken stimuleert erg en levert nieuwe groei-energie.
Ik hoop dat ze de tijd krijgen, want samenwerken heeft tijd nodig.
Ik sta hier nu twee jaar en zie langzaam mensen bij elkaar naar binnen lopen, elkaar helpen en van elkaar willen leren.
Dat is mooi!

Creatieve Broedplaats WARP, 16-06-2022

Ik ben geboren als stekje in 2020 in Enschede.
Mijn moederplant gaf eigenlijk nooit stekjes en toen ik na1 ½ jaar opkwam, had ik een ietwat moeilijke start.
Ik groeide heel langzaam tot ik ineens heel erg snel begon te groeien. Toen kreeg ik al snel een eigen potje.
Toen ik eenmaal een eigen pot had, werd ik cadeau gegeven aan een gezellige jonge dame die op kamers ging wonen.
Ik vond het heerlijk om in de studentenkamer te wonen. Het was maar een klein kamertje dus ik maakte alles van heel dichtbij mee.
En ik kan je wel vertellen dat ik een heleboel heb gezien en gehoord.
Zo hoorde ik een heleboel muziek.
Mijn dame was dol op muziek. Soms van die rustige pianomuziek waar ze naar luisterde tijdens het studeren.
Soms van die feestmuziek als haar medestudenten langskwamen. Hoe later het werd, hoe harder de muziek ging.
Mijn lievelingslied is Finlandia, een symfonisch gedicht van Jean Sibelius.
Het meest bijzondere dat ik heb meegemaakt is een zonsverduistering. Prachtig vond ik dat. Het licht was zo spannend mooi! Het was mij dan ook een raadsel hoe het mogelijk was dat mijn dame tijdens die zonsverduistering gewoon in slaap viel!
Het meest verdrietige was toen een dronken vriend van mijn dame mij van de tafel stootte.
Tijdens die val heb ik werkelijk doodsangsten uitgestaan maar ik heb er gelukkig geen schade aan overgehouden.
Maar wat mij het meest bij zal blijven van mijn verblijf in de studentenkamer is dat mijn dame altijd tegen mij praatte. Daar werd ik écht gelukkig van.
Al die liefde en aandacht zijn er de oorzaak van dat ik in zo‘n korte tijd ben uitgegroeid tot een flinke plant.
Helaas werd ik té groot voor de kleine studentenkamer en daarom heeft mijn dame me naar het plantenasiel gebracht in de hoop dat iemand mij de ruimte geeft om verder te groeien door met mij te praten.

Tetem Enschede, 30-08-2022

Graag wil ik je iets over mijzelf vertellen.
Ik zou kunnen praten over mijn plantenfamilie, Spathiphyllum, ook wel lepelplant of vredeslelie genoemd. Dat ik zo’n makkelijke en bloeiende kamerplant ben, die het goed doet op een standplaats met minder licht. En dat het onmogelijk is om mij te verdrinken omdat ik namelijk goed tegen een vochtige grond kan maar dat je ervoor moet zorgen dat mijn grond niet lang droog komt te staan.
Dat ik licht giftig ben voor huisdieren en kleine kinderen.
Of ik zou je kunnen vertellen over mijn luchtzuiverende kwaliteiten. Uit de beroemde Clean Air Study van NASA blijkt namelijk dat ik minstens acht gifstoffen kan filteren. Het gaat om schadelijke stoffen als aceton, methanol en ammoniak die vrij komen uit schoonmaakmiddelen, meubels, stoffen en verf.
Bovendien zet ik, beter dan de meeste andere kamerplanten, CO2 om in zuurstof én draagt ik bij aan een goede luchtvochtigheid in huis.
Maar eigenlijk wil ik het graag hebben over mijn leven bij mijn mens. Mijn mens verhuisde vanuit het westen naar Wierden en kocht mij om het huis gezelliger te maken. En omdat mijn mens nieuw was in het dorp deed hij in zijn vrije tijd allerlei uitstapjes om zijn nieuwe woonplaats en omgeving te leren kennen en vertelde daar dan over als hij weer thuis was.
En zo heb ik Wierden ook leren kennen.
Zijn eerste evenement was de Wiezo. Dat bleken de Wierdense Zomerfeesten te zijn. Dagenlang was mijn mens te vinden bij braderie, de kunstmarkt, straatmuzikanten, optredens van allerlei bands en landelijk bekende artiesten. Hij leerde daar ook zijn eerste Wierdense vrienden. Die namen hem vervolgens mee naar culturele gezelschappen waar zij lid van waren een golfclub, toneelgroep, een koor, een muziekvereniging en een artistieke werkgroep. H
ij ging naar lezingen, voorstellingen en concerten. En langzaam werd hij een volwaardig lid van de Wierdens gemeenschap.
Daarna breidde hij zijn bezoekjes uit naar omliggende gemeenten en bezocht hij De Wijnmakers in Haaksbergen, ging fietsen op de Sallandse Heuvelrug en varen op de Regge, en natuurlijk ging hij kijken in klompenmuseum Sköpke, want een van zijn nieuwe vrienden werkte daar. Nou, klompen kende hij wel maar van een authentieke ‘smokkelaarsklomp’, een elegante bruidsklomp, of een vrolijke muziekklomp had hij nog nooit gehoord.
Uiteraard heeft hij ook klompen gekocht en als hij in zijn tuin werkte, had hij ze altijd aan.
Je begrijpt uit mijn verhaal misschien wel dat ik dol ben op Wierden. En hoe leuk het ook is in het plantenasiel in Enschede, ik wil toch graag in Wierden wonen.
Het liefst bij iemand die mij veel verhalen over Wieren en omgeving vertelt.

Tetem Enschede, 04-09-2022

ALLES IS LEAFDE

Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen.
Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen.
Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom.
Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen.
Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn.
Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel.
Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben.
Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.

Mobiel plantenasiel, 12-08-2022

Begin 2022 stond in in de supermarkt te wachten tot iemand mij meenam om voor mij te zorgen.
Aandacht krijg je ook in de supermarkt maar dat is toch minder persoonlijk, het is dan min of meer plichtmatige zorg.
Op een gegeven moment ging ik in de aanbieding en toen werd ik meegenomen door een aardig persoon. Fijn!
Het was wel erg wennen zo alleen, was het beter?
Nee, het was niet beter. Ik merkte dat ik stil bleef staan en vroeg me af waar dat toch aan lag. Miste ik de levendige omgeving?
Kreeg ik niet de zorg die ik nodig had? Lag het aan mijn verlegen karakter en moest ik meer voor mezelf opkomen?
Het was een lastige tijd.
Ik zat met al die vragen en had geen antwoorden. Het enige dat me op de been hield was een lied van Queen met de titel “I want to break free”.
Dat was namelijk precies wat ik ook wilde, uitbreken en volop genieten.
Nu hoop ik dat ik op dit nieuwe plekje alles vind wat ik zocht en dat wanneer ik helemaal ben opgebloeid, iemand mij meeneemt.

Tetem Enschede, 24-08-2022

Hallo, fijn dat je langskomt.
Ik vind het heerlijk als er bezoek komt. Mijn familie komt uit het gastvrije Costa Rica en dat heeft duidelijk invloed gehad op mijn karakter.
Zo houd ik van vocht en warmte maar niet van volle zon, net als mijn familie in mijn moederland. Ik heb een keer per week water nodig, het liefst van onderaf.
Zet me daarvoor in een schoteltje met water. Mijn wortels nemen dat water dan vanzelf op.
Kijk, ik ben absoluut geen diva maar ik weet wel heel goed wat ik wil.
En als het niet goed is, laat ik dat weten ook want dan worden de randen van mijn blaadjes bruin en krullen ze om.
Dan heb ik echt water nodig.
Ik ben gekocht door een dame toen zij en haar partner gingen samenwonen. Ik ben ook een heel aantrekkelijke plant als zeg ik het zelf.
Mijn bladeren zijn zo mooi als een bloem, groen met witte lijnen en prachtige paars aan de onderkant.
Het leukste dat me in die tijd is overkomen, is dat ik mee ben geweest op vakantie naar Noordwijk. Er was niet niemand die mij water kon geven.
Ik vond het een heerlijk avontuur en hoop van harte dat ik in de toekomst vaker mee mag op vakantie.
Mijn standplaats was boven op een kast. Kon ik de kamer mooi overzien. Daar heb ik 1,5 jaar gestaan en die plek zal ik ook missen.
Het doet me wel deugd dat ik een herinnering aan mezelf heb achtergelaten in de vorm van een kring van mijn pot.
Die zal altijd te zien blijven.
De partner van de dame houdt niet van planten zonder bloemen.
Als je het mij vraagt, ben ik veel mooier dan bloeiende planten door mijn prachtige bladeren maar smaken verschillen.
Daarom is er geen plek meer voor mij en sta ik nu hier.
Net als alle Costa Ricanen ben ik heel vredelievend en ik wil dan ook geen bron van onvrede zijn dus ik snap dat ik ben afgestaan.
Mijn dame wenst voor mij een fijne woonplek met mensen die van mij houden zoals ik ben.

Tetem Enschede, 02-09-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Hallo en wees welkom. Ik ben Tamati. Dit is mijn 4e huis alweer.
Het is mijn ervaring dat je in elk huis wat leert en wat achterlaat. Ik hoop dat ik in elk huis liefde heb achtergelaten maar het is niet aan mij om daarover te oordelen.
Alleen de achterblijvers kunnen je vertellen wat ik heb achtergelaten. Ik kan wel vertellen wat ik heb geleerd.
In mijn 1e huis woonden 2 honden. Een teckel, Pepperoni en een dalmatiër, Dolly.
Die 2 waren zo verschillend als dag en nacht. Hoe langer ik er woonde hoe meer ik erachter kwam dat ze echt elkaars tegenpolen waren.
Ik dacht dat 2 zulke verschillende honden, nooit vrienden zouden kunnen zijn maar Pepperoni en Dolly waren die beste vrienden die ik ooit heb meegemaakt.
Ze waren het nooit ergens over eens maar ze praten over alles en ze luisterden naar elkaar.
Soms kwamen ze er samen uit maar vaak ook niet en dan besloten ze gewoon dat ze het niet eens waren en dan lieten ze het daarbij. Ze respecteerden elkaars mening ook als die verschilde van hun eigen mening.
In mijn 2e huis leerde ik mijn les van Bram, een jongetje dat ook in dat huis woonde.
Bram was niet zoals de kinderen die in het eerste huis woonden. Bram had namelijk maar 1 been. Voor planten is dat natuurlijk geen probleem maar voor jongens wel.
Bram had een rolstoel. Thuis was natuurlijk alles aangepast maar dat was niet overal zo. Ik hoorde Bram vertellen over hoe moeilijk het was om op school overal aan mee te doen.
Dat mensen er al vanuit gingen dat hij bepaalde dingen niet kon. Dat hij niet overal naar de wc kon. Dat ze soms ook dachten dat hij geestelijk gehandicapt was. Dat ze hem als een klein kind behandelden.
Dat hij soms op een plek was waar hij met zijn rolstoel niet naar binnen kon. En dat ze hem altijd zielig vonden terwijl hij toch bijna alles wél kon. Hij was geen gehandicapte jongen, hij was een jongen met een handicap.
In mijn 3e huis woonde Noor, een jonge islamitische vrouw die een hoofddoekje droeg. Je begrijpt het al, ik hoorde eindeloze verhalen van Noor.
Eigenlijk waren de problemen van Noor een beetje gelijk aan die van Bram. Omdat Noor een hoofddoekje droeg, hadden mensen allerlei vooroordelen.
Mensen reageerden niet op de persoon Noor maar op de hoofddoek, net zoals ze niet op de persoon Bram reageerden maar op de rolstoel.
Voor Noor kwam daar ook nog bij dat zij werd aangesproken als een andere moslim iets had gedaan of gezegd wat niet zo leuk was. Alsof zij verantwoordelijk was voor alle moslims ter wereld.
Ik ben heel benieuwd wie ik in mijn nieuwe huis ga leren kennen en wat ik daar zal leren.
. Een huis met andere planten zou gezellig zijn, kunnen we samen praten over onze lessen in het leven.

Tetem Enschede, 10-06-2022

I first came into contact with PLANETART in 2019 while GOGBOT was happening.
What I saw was a very different kind of exhibition than I had ever seen before, really into tech and art.
It made me curious right away.
Now I found my place at Station Square I see people walking in and out all the time and doing their own thing.
A lot of interesting, modern and futuristic things are happening here. Also interactive stuff.
I see a lot of the 360 room and visuals since that’s the main project of the sympathetic artist at whose desk I’m standing.
It’s fun for me since audiovisual experiences always fascinated me.
I think it has the potential to introduce more immersive or interactive EDM live shows to the world!
People work all the time, they are very productive.
But they are very nice people as well.
There is a highly creative fuel, which I think is very interesting.
They call this place a creative breeding ground.
I see a lot of independent persons, getting the care and creative freedom they need to develop and flourish.
I hope in the future PLANETART and the creative scene in Enschede will evolve and grow even more.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

Creatieve Broedplaats WARP, 21-05-2022

Ik ben geboren als Suculentas ‘perle von Nurnberg. Mijn roots liggen in Mexico maar ik ben in 2020 geboren in Twenterand.
Met mijn prachtige paarse bladeren die een grijze poederachtige gloed hebben heb ik twee jaar kleur mogen brengen op de bovenste verdieping van De Weemelanden in Vriezenveen.
Na het overlijden van mijn verzorgster de oude tante Els ben ik door haar zoon naar het plantenasiel in Enschede gebracht.
In het plantenasiel heb ik de zomer van 2022 doorgebracht. Omdat ik een mooie plek vol in de zon had gekregen en ik eens per 2 of 3 weken wat water kreeg ben ik daar weer opgeknapt.
Dat was hard nodig want de laatste periode bij Els was moeizaam. De Gordijnen bleven vrijwel de hele dag gesloten en er was geen aanspraak.
Ik zal je eerlijk vertellen dat het overlijden van tante Els er bij mij wel heeft ingehakt.
Het is voor mijn gezondheid niet goed geweest maar daar ben ik gelukkig alweer overheen.
Nee, het gaat mij vooral om het gemis. Je bouwt toch een band op. Toen tante Els nog in betere doen was, praatte ze heel veel met mij. Vooral over haar leven in Twenterand. Ook zong ze veel en daar werd ik ook altijd blij van.
Ze zeggen wel eens dat je pas weet wat je hebt als je het kwijt bent en ik kan je wel vertellen dat dat helemaal klopt.
Ik wil zoiets niet nog een keer meemaken dus hoop ik dat ik word geadopteerd door een wat jonger iemand zodat we een langdurige relatie aan kunnen gaan en ik niet opnieuw zo’n verlies mee hoef te maken. En het zou helemaal perfect zijn als die iemand een prater is, want zo leer je iemand natuurlijk het snelst kennen.

Tetem Enschede, 22-07-2022

SPREAD LEAFDE

I am a plant at Sickhouse.
A plant in Sickhouse does not have a peaceful life.
I’m moved from place to place a lot.
There is never a dull moment.
Sometimes I’m part of the program. People come by and touch me, talk about me.
They ask me questions. Who am I? What is my relationship to them? How do I feel?
Maybe I have answers, maybe not, I never tell. It drives them crazy.
Sometimes I’m part of exhibitions.
I am standing on a desk, glued to the ceiling.
Who knows.
At Sickhouse sometimes up is down.
There are a lot of screens , moving images , which predict the future at Sickhouse.
People sit in front of them and are being hypnotized.
I love being a plant here, we listen to music a lot.
Sometimes it’s not noise.
I prefer noise though it often sounds like wind to me, which indoor plants don’t get a lot of.
I believe that the people at Sickhouse know that we – the plants – are important and that they need us more then we need them.

Creatieve Broedplaats WARP, 12-05-2022

Weet je dat ze me in mijn vorige huis lelijk en groot noemden?
Wie doet dat nou? Ik heb ook gevoel!
Ik denk dat ik blij mag zijn dat ze me naar het plantenasiel hebben gebracht, ze hadden me ook op de composthoop kunnen gooien.
Maar ze vonden me wel dapper omdat ik ondanks de vreselijke manier waarop ik ben behandeld, toch soms lichtgroene puntjes had, die blijk gaven van groei.
Ik woonde op een zolderkamer van Dochter die mij verwaarloosde.
Moeder heeft me toen naar de woonkamer verhuisd.
Ik was zo opgelucht!
Maar wat bleek?! Moeder had gehoord dat Aloë Vera goed is voor de huid dus heeft mijn vingers afgeknipt en in de koelkast bewaard om ermee te experimenteren.
Ze mutileerde me gewoon; ik was zo geschokt, ik heb er geen woorden voor!
En vervolgens beledigen ze me en zetten ze me de deur uit.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ze toen tegen me zei dat ze hoopte dat iemand anders genoeg aandacht en liefde had om mij te redden omdat ik zo dapper was, dat ik dat wel verdiende.
Dat is dan nog een schrale troost.

Mobiel plantenasiel, 03-09-2022

Ben ik even blij dat ik nu hier sta.
Ik kom net uit een huis waar ik werkelijk met nitwitten op de vensterbank stond. Sjonge jonge wat een duf zootje planten was dat.
Kijk, ik weet dat niet iedereen zo geweldig kan zijn als ik maar zij waren toch wel een bijzonder soort krankzinnigen.
De een dacht dat ze heel wat was, die diva.
De hele dag stond ze daar op te scheppen over haar familie maar zelf had ze nog nooit iets gepresteerd en ze liftte volledig mee op de roem van haar familie.
Iedereen kon zien dat ik veel specialer was dan zij.
Die plant naast haar die was zo vreselijk dom, die keek je alleen maar onnozel aan de hele dag.
In het engels noemen ze zoiets een waste of space. Dat vertelde ik hem ook maar die simpele ziel had geen idee dat het ‘verspilling van ruimte’ betekende. Ongelofelijk hé?!
Dan die trut verderop, die lachte altijd hysterisch om de domste dingen. Echt een niveautje nul. Ik werd echt stapelgek van die hyena lach.
Op links hadden we ook nog die idioot die de hele dag alleen maar kinderachtige geluiden maakte.
Als ik had gekund, had ik hem van de vensterbank geduwd.
In de hoek hadden we als klap op de vuurpijl ook nog die grijze muis waar echt helemaal niets uit kwam. Die kende 3 woorden “weet ik niet”, dat was het. De hele dag, elke dag “weet ik niet” Alstublieft zeg!
En wat denk je dat er gebeurde?
IK werd het huis uit gezet. IK!!!!
Nou, daar snap ik dus helemaal niets van!
Wat kun je nu op mij aan te merken hebben? Ik ga ervan uit dat ze hier begrijpen dat ze met een superieure plant te maken hebben.

Tetem Enschede, 23-01-2022

Every line is a ‘’sms’
Ik
Ik ben een kunstplant.
Ik voel niets.
De afwezigheid van natuurlijk licht in dit pand doet mij niets.
Maar die mensjes krijgen toch serotonine 😀

Creatieve Broedplaats WARP, 06-08-2022

I came here in 2020.
Back then, I had no idea about the breeding ground, as it was only just beginning to take shape.
I met the first renters here, the pioneers, so to say. You could say that I kind of fell in love with the creative chaos happening all over the place.
You could call it an explosion of creativity.
Of course, I could list you all the creative studios here, the initiatives and festivals, the parties and jams people do.
But it’s not just that.
What I see happening here is bonding. Connecting. Making friends for life.
I saw some people even fell in love with each other.
Creativity isn’t something that just happens.
Talking to people, exchanging, is what oftentimes can spark it.
Just bouncing wild ideas around, over a drink, or just having a good time together is a great trigger for that.
People achieve a lot together.
Together they are capable of much more than they could have ever done alone. That’s great to see!
I’m well taken care off. There is only so much happening at this place, sometimes it’s easy to lose overview.
But I think that this is in the nature of keeping and breeding A LOT of creatives in one place.
Call it four thousand square meters of constant overstimulation!

Creatieve Broedplaats WARP, 09-07-2022

ALLES IS LEAFDE

Je zou het niet zeggen maar ik ben een hangplant.
Eigenlijk hoor ik zo groot te zijn dat je de pot helemaal niet ziet. Mijn takken moeten groeien zodat ze over de rand gaan hangen. Mijn droom is dat mijn takken zo lang worden als de armen van mensen en dat ik zoveel bladeren krijg dat je mijn pot en mijn takken niet meer ziet. Ik hoop een mooie groene hangende oase te worden.
Een schimmel heeft mij heel ziek gemaakt.
Toen zijn alle delen die aangetast waren, verwijderd.
Delen van mijn takken, een flink aantal van mijn bladeren.
Ik ben zeker een derde van mijzelf kwijtgeraakt.
Gelukkig ben ik een doorzetter en inmiddels gaat het beter. Ik ben weer gezond maar nog wel zwak.
Met een beetje liefde weet ik zeker dat ik die vol gezonde hangplant uit mijn dromen kan worden.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Hoi hoi, ik ben Mimi! Ik ben 3 jaar geleden geboren in Intratuin.
Ik ben een echte meisjesplant en was blij toen ik bij Arjens gezin kwam wonen want daar woont ook Roos, het leukste meisje dat ik ken!
Nou moet je niet denken dat ik alleen van roze hou of al die andere stomme vooroordelen.
Meisjes zijn meer dan dat. Sommigen houden van roze en anderen houden van zwart. Sommigen houden van jurken en anderen van broeken. Sommigen houden van poppen en anderen houden van auto’s. Sommigen willen juf worden en anderen willen marinier worden.
Sommigen houden van liefdesliedjes en ik bijvoorbeeld hou van Rock&Roll.
En dat is allemaal oké. Iedereen mag zichzelf zijn. Wie je ook bent en waar je ook van houdt.
Soms hebben meisjes het idee dat ze moeten voldoen aan een standaard.
Soms denken ze dat meisjes zich op een bepaalde manier moeten gedragen.
Maar dat is dus absolute onzin.
Niets hoeft. Alles mag.
Ikzelf hou heel veel van lachen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
En dat is wat ik zo leuk vind aan Roos; zij houdt ook van lachen.
Ze vertelt me soms moppen en dan kom ik niet meer bij. Ik ga haar dus heel erg missen
Roos vindt het ook heel jammer dat ik weg ga.
Ze zei me dat ze hoopte dat er mensen zijn die echt iets met me gaan doen.
Misschien een andere gezellig gezin met dochters?
Waar genoeg plek voor mij is om nog groter te groeien.

LEAFDE Next, 09-01-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten. We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd.
Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld. Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet.
Zou dat het zijn?
Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken.
Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven.
Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.

LEAFDE Next, 07-10-2022

Oh, hello there!
Who are you?
Did you know I am a royal plant?
I’ve been born and raised at the Castle of Twickel where I was part of the collection of a very loving gardener.
Six years ago my current caretaker – I will call her the witch – fell in love with my extraterrestrial appearance and took me home to a house that always smelled so lovely!
Little did we know about the journey we would have together.
Over the years I’ve given life to quite some offspring.
Some could stay with us, and some would be rehomed at kind and loving family and friends of the witch.
Two years ago, my wife and I had grown out of our jacket.
After delivering so much offspring and drinking so much water, our outer shell got a bit too tight for our size.
We literally cracked open like a hatching egg and finally showed our little secret: we were two, not one.
Of course we were, don’t you know where children come from?
Soon, our pot became too small for the whole family (we were four by now) and that is when the witch decided to separate us: my wife and our little baby stayed together in our old pot, I moved to my own big pot and our oldest son got a small pot of his own.
For a while we were standing next to each other in the windowsill, watching over what happened outside.
Embracing each other with our tentacles, we still felt very connected.
Until one day.
With her careful and gentle hands, the witch started unraveling our tentacles.
She discovered my longest sprout was over 5 meters tall.
I felt so proud of my long hair!
Then when this was done, she moved my son and me to some giant black building, into a room that had a sense of familiarity to me, because it felt a bit like home.
I was first placed on a big table together with all kinds of plants I didn’t know yet, and worst of all, my son was so far away from me I couldn’t reach him with my tentacles!
But he seemed okay, embraced this new step in our life and next thing I know he made some friends already.
After a few sessions of restructuring the plants and the furniture, the witch now seems to approve with our current place.
I am happy she is still around to take care of us.
My son and I are doing very well: we enjoy our father-son time a lot.
The view on the Stationsplein is much more entertaining than the view we had at home.
The evening sun is lovely.
It can be a bit lonely when the witch is not around for a few days, and of course I miss my wife and daughter, but the witch tells me they are doing fine and assures me to reunite us at some point.
For now, I enjoy being the Watchers of the Station Square together with my son and let my tentacles crawl across the window happily and blooming.

Creatieve Broedplaats WARP, 14-07-2022

Hier sta ik dan, na veel omzwervingen terug bij PLANETART.
Ik was er nog maar een paar maanden toen Kees tijdens het GOGBOT festival riep ‘Change is Good’.
Ik weet nog dat ik dacht: leuk Kees, maar laat mij hier maar gewoon even staan!
Vanaf 2007 woonde ik aan de Noorderhagen. Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik daar gekomen ben.
Ik vermoed dat ik meegenomen ben door de zakelijk leider want ik had een vaste plek op haar bureau.
De tijd aan de Noorderhagen was een leuke periode. Ik leefde midden in een culturele hotspot.
Overdag liepen er kinderen rond die leerden filmen en fotograferen en in de avonden was er vaak wat te doen. Ik had het daar goed, er was aandacht voor mij en er was altijd wat te zien.
Na een aantal jaren ben ik verhuisd naar Tetem.
Ik stond niet langer op het bureau van een medewerker, maar kreeg een plek in de vensterbank van een grote open ruimte.
Ik kon er makkelijk aarden, want ook daar was er aandacht voor mij en was er weer veel te beleven.
Kinderen die leren ontwerpen en 3D printen, jongeren die games maken, maar ook mensen die taalles krijgen.
Ik keek uit op twee deuren die toegang geven tot de exposities, maar vanwege mijn positie kreeg ik daar meestal niet veel van mee.
Dat veranderde in maart 2021 toen ik ongevraagd onderdeel werd van de tentoonstelling van Roos Groothuizen.
Het was middenin coronatijd en de hele dag liepen er mensen met camera’s en dataverbindingen om mij heen.
Langzaam maar zeker werd mij duidelijk dat ik onderdeel was geworden van een escaperoom. Ik kende het concept niet maar merkte wel hoe leuk mensen het vonden om dit te spelen.
Tijdens de lockdown gebeurde dit via een beeldverbinding, later ook fysiek.
In oktober dat jaar heb ik mijn eerste uitstapje buiten Enschede gemaakt en mocht ik mee naar Utrecht waar de escaperoom van Roos stond, omdat deze was genomineerd voor het Gouden Kalf!
Maar nu ben ik weer terug in Enschede en heb ik een nieuwe locatie. Ik begrijp dat Jeffrey dit heeft geregeld.
Ik hoop dat Jeffrey zich realiseert dat ik (en andere planten) liefde en verzorging nodig hebben.
Een beetje water alleen is niet genoeg. Zo nu en dan een gesprekje, wat bijvoeding, een mooi muziekje en wat lieve woorden voor de mensen in de omgeving. Dan komt het ook hier wel weer goed!

Creatieve Broedplaats WARP, 22-07-2022

SPREAD LEAFDE

Ik ben een vetplant met en mijn ontwerper heeft met de naam Pineapple Paradise meegegeven.
Als designer-plant bezit ik een aantal speciale eigenschappen die mij aantrekkelijk en easy-going maken.
Zo kleur ik mee met de seizoenen. In de winter ben ik diep bosgroen met wijnrode randen, en in de lente wordt ik helder ananasgeel in combinatie met een kersenrode rand. Ik ben super eenvoudig te verzorgen en kan volle zon aan en red mij goed in de droogte.
Eigenlijk heb ik nog maar op 1 plek gewoond, te weten verzorgingstehuis Het Woolde in Hengelo.
Een heerlijke plek om te wonen. Mijn medebewoner was natuurlijk al behoorlijk op leeftijd.
Aan de ene kant had hij alle tijd voor mij omdat hij zoveel thuis was maar aan de andere kant was zijn tijd op aan het raken. Dat maakt dat hoewel ik daar erg gelukkig was, ik me ook zeer bewust was van de tijdelijkheid van dat geluk.
Wat ik vreesde, is natuurlijk ook gebeurd; mijn medebewoner is overleden.
Ik was erop voorbereid, de man is 96 geworden maar dat neemt niet weg dat het een verdrietige gebeurtenis was. En wat het voor mij extra zuur maakte, was dat na het overlijden zijn planten werden ondergebracht bij de familie leden van mijn medebewoner.
Alle planten zijn gekozen voor mij was er geen liefhebber dus hebben ze me naar het plantenasiel gebracht.
Wat ik het leukst vond aan mijn leven met mijn medebewoner was dat hij mij veel verhalen vertelde over zijn leven.
Hij was geboren in Hengelo en heeft de stad langzaam zien veranderen.
Zijn dochter haalde hem af en toe speciaal op om door de stad te rijden zodat hij kon zien hoe zijn geboortehuis er nu uitzag.
Wat er was gebouwd op de plek waar vroeger zijn school stond. Herinneringen ophalen aan vroeger, dat vond hij geweldig en ik genoot van al die verhalen aan een vervlogen tijd. Maar hij kon de verbeteringen ook op waarde schatten en hij had ook oog voor de toekomst.
Die tegenstelling waardeerde ik enorm.
Zelf hoop ik nu een nieuwe toekomst tegemoet te gaan op een plek waar ik word gewaardeerd en hoewel er in het plantenasiel goed voor mij wordt gezorgd, hoop ik terug te gaan naar mijn geliefde Hengelo.

Tetem Enschede, 30-06-2022

Ik ben een banenplant die in juli 2022 begon te groeien aan de stand van mijn moederplant
Het meest verdrietige dat ik ooit heb meegemaakt is de scheiding van mijn moeder.
Vreselijke gebeurtenis die mij nog doet huiveren als ik eraan denk.
Misschien komt dat ook omdat ik zo op mijn moeder lijk, ik heb haar optimistische en easygoing karakter van haar meegekregen.
En ik ben ook net als mamma een doorzetter. Voor een plant prima eigenschappen denk ik.
Mijn ma heeft veel afstammelingen.
Teveel om allemaal voor te zorgen daarom ben ik nu hier. Zodat ik een goed tehuis vind waar ik in een genoeg water,lucht en zonlicht krijg en natuurlijk een mooie grote pot om in te groeien!
Ik hoop trouwens ook dat ze in mijn nieuwe huis lekker podcasts luisteren.
Dan vond ik namelijk altijd heel leuk in mijn oude huis maar meestal hadden ze dan koptelefoons op en dan kreeg ik helaas niets mee, heel af en toe kon ik maar meeluisteren.

Tetem Enschede, 09-09-2022

Ik voel me een beetje slapjes.
Eigenlijk al sinds in geboren ben, voel ik me niet helemaal fit.
Raar eigenlijk want mijn broertjes en zusjes zijn allemaal sterk en vitaal en we wonen allemaal onder dezelfde omstandigheden. Onze moeder is hetzelfde.
We krijgen evenveel liefde. De zon schijnt even hard op ons allemaal.
We krijgen allemaal dezelfde hoeveelheid water. En toch voel ik me ziekjes.
Ik kan ook net wat minder dan de anderen. Die groeiden allemaal sneller.
Ze waren allemaal sterker.
En ik kom eigenlijk nooit helemaal mee. Ben altijd de laatste.
Kan het net niet volhouden.
In het begin waren ze heel lief voor me. Moedigden ze me aan. Leefden ze met me mee. Hielpen ze me.
Maar hoe langer het duurde, hoe minder ze me bijstonden.
Ik hield ze op en zij gingen door, zonder mij.
Ik doe écht mij best. Ik doe oefeningen om sterker te worden.
Zorg dat ik elk zonnestraaltje goed opneem.
Drink elke druppel op. Niets helpt. Ik ben nog altijd zwak.
En nu mijn familie me heeft opgegeven, denk ik dat het goed is om in een nieuwe omgeving verder te werken aan herstel.
Ergens waar ze niet weten dat ik altijd slap ben geweest.
Ergens waar ze nog geloven dat ik beter kan worden.
Want hoe ellendig is me ook voel, ik geloof écht dat ik sterker kan worden.

Tetem Enschede, 14-05-2022

ALLES IS LEAFDE