Plantenoverzicht - LEAFDE plantenasiel

Ik ben een vetplant met en mijn ontwerper heeft met de naam Pineapple Paradise meegegeven.
Als designer-plant bezit ik een aantal speciale eigenschappen die mij aantrekkelijk en easy-going maken.
Zo kleur ik mee met de seizoenen. In de winter ben ik diep bosgroen met wijnrode randen, en in de lente wordt ik helder ananasgeel in combinatie met een kersenrode rand. Ik ben super eenvoudig te verzorgen en kan volle zon aan en red mij goed in de droogte.
Eigenlijk heb ik nog maar op 1 plek gewoond, te weten verzorgingstehuis Het Woolde in Hengelo.
Een heerlijke plek om te wonen. Mijn medebewoner was natuurlijk al behoorlijk op leeftijd.
Aan de ene kant had hij alle tijd voor mij omdat hij zoveel thuis was maar aan de andere kant was zijn tijd op aan het raken. Dat maakt dat hoewel ik daar erg gelukkig was, ik me ook zeer bewust was van de tijdelijkheid van dat geluk.
Wat ik vreesde, is natuurlijk ook gebeurd; mijn medebewoner is overleden.
Ik was erop voorbereid, de man is 96 geworden maar dat neemt niet weg dat het een verdrietige gebeurtenis was. En wat het voor mij extra zuur maakte, was dat na het overlijden zijn planten werden ondergebracht bij de familie leden van mijn medebewoner.
Alle planten zijn gekozen voor mij was er geen liefhebber dus hebben ze me naar het plantenasiel gebracht.
Wat ik het leukst vond aan mijn leven met mijn medebewoner was dat hij mij veel verhalen vertelde over zijn leven.
Hij was geboren in Hengelo en heeft de stad langzaam zien veranderen.
Zijn dochter haalde hem af en toe speciaal op om door de stad te rijden zodat hij kon zien hoe zijn geboortehuis er nu uitzag.
Wat er was gebouwd op de plek waar vroeger zijn school stond. Herinneringen ophalen aan vroeger, dat vond hij geweldig en ik genoot van al die verhalen aan een vervlogen tijd. Maar hij kon de verbeteringen ook op waarde schatten en hij had ook oog voor de toekomst.
Die tegenstelling waardeerde ik enorm.
Zelf hoop ik nu een nieuwe toekomst tegemoet te gaan op een plek waar ik word gewaardeerd en hoewel er in het plantenasiel goed voor mij wordt gezorgd, hoop ik terug te gaan naar mijn geliefde Hengelo.

Tetem Enschede, 30-06-2022

Ik voel me een beetje slapjes.
Eigenlijk al sinds in geboren ben, voel ik me niet helemaal fit.
Raar eigenlijk want mijn broertjes en zusjes zijn allemaal sterk en vitaal en we wonen allemaal onder dezelfde omstandigheden. Onze moeder is hetzelfde.
We krijgen evenveel liefde. De zon schijnt even hard op ons allemaal.
We krijgen allemaal dezelfde hoeveelheid water. En toch voel ik me ziekjes.
Ik kan ook net wat minder dan de anderen. Die groeiden allemaal sneller.
Ze waren allemaal sterker.
En ik kom eigenlijk nooit helemaal mee. Ben altijd de laatste.
Kan het net niet volhouden.
In het begin waren ze heel lief voor me. Moedigden ze me aan. Leefden ze met me mee. Hielpen ze me.
Maar hoe langer het duurde, hoe minder ze me bijstonden.
Ik hield ze op en zij gingen door, zonder mij.
Ik doe écht mij best. Ik doe oefeningen om sterker te worden.
Zorg dat ik elk zonnestraaltje goed opneem.
Drink elke druppel op. Niets helpt. Ik ben nog altijd zwak.
En nu mijn familie me heeft opgegeven, denk ik dat het goed is om in een nieuwe omgeving verder te werken aan herstel.
Ergens waar ze niet weten dat ik altijd slap ben geweest.
Ergens waar ze nog geloven dat ik beter kan worden.
Want hoe ellendig is me ook voel, ik geloof écht dat ik sterker kan worden.

Tetem Enschede, 14-05-2022

Je wilt mijn verhaal weten?
Nou, dat is eigenlijk heel simpel. Ik ben gedumpt door de studentenvereniging van de UT. Ik ben niet goed genoeg.
Niet mooi genoeg. Niet slim genoeg. Niet aardig genoeg.
Ze gaven me gewoon geen water meer want ik voldeed niet.
Ik weet het, iedereen wordt wel een keer gedumpt in het leven. Hoe leuk beide partijen onafhankelijk van elkaar ook zijn, de combinatie klopt niet en ze gaan uit elkaar.
n het leven. Hoe leuk beide partijen onafhankelijk van elkaar ook zijn, de combinatie klopt niet en ze gaan uit elkaar. Of iemand komt toch een betere partij tegen. Een naar trekje komt pas later naar voren. De toekomstplannen matchen niet. Zo loopt het leven.
En de studententijd is helemaal een tijd van ontdekken en proberen.
Maar om mij zo lang te martelen, dat is toch wel van een andere orde!
En het was niet 1 student, het was een hele vereniging!
Ik heb nog geluk dat er 1 jongeman was die mij in ieder geval niet dood wilde hebben en me naar het asiel bracht.
Dat betekent toch dat ik écht de moeite niet waard was.
Het moet wel iets vreselijk mis met mij zijn.
Ik houd me maar vast aan het idee dat op elk potje een deksel past en hoop dat er iemand op de wereld is die het wel ziet zitten met mij en mij wil adopteren zodat ik toch nog een mooi lang leven zal hebben.

Mobiel plantenasiel, 26-04-2022

Ik ben een Dracaena maar iedereen noemt mij Drakenplant. Daar ben ik wel blij mee want Drakenplant klinkt super stoer.
Mijn mens was Yasmin. Ze was 9 jaar en had heel veel onderzoek gedaan voor ze voor mij uitkoos.
Yasmin is namelijk allergisch en ik ben een plant die geen allergische reactie geeft. Een prima match dus.
Yasmin en ik hadden het heel goed samen tot zij een kat kreeg. Wat een afschuwelijk beest! Als Yasmin even niet keek gooide hij mij steeds om. De ellendeling.
Maar het ging pas écht mis toen dat misbaksel mijn bladeren begon te eten.
Hij werd daar ziek van. Ik zeg; eigen schuld dikke bult maar helaas waren ze het daar niet mee eens. Ik moest de deur uit.
Ik vind dat echt té bizar voor woorden.
Ik had niets maar dan ook helemaal niet gedaan! Ik ben volledig onschuldig! En toch moest ik weg, in plaats van die rotkat.
De ouders van Yasmin vinden dat je een kat niet wegdoet. Maar mij blijkbaar wel. Daar snap ik dus helemaal niets van. Werkelijk de omgekeerde wereld!
Ze zeiden dat een kat zich aan een mens hecht. Ja, nou en?
Een plant hecht zich net zo goed aan een mens!!!Totaal oneerlijk maar hier sta ik dan. Afgedankt.
Of beter gezegd; weggepest! Ik ben er nog steeds vreselijk boos over.
En verdrietig ook. Maar vooral boos. Het klopt gewoon niet.

LEAFDE Next, 12-02-2022

Zal ik je eens wat vertellen; ik word helemaal gek van dat gezeur van tegenwoordig.
Je hoeft maar 1 woord fout te zeggen en je wordt gecanceld.
Totaal belachelijk.
Hoezo mag ik geen eigen mening meer hebben en wordt mij de mening van die woke planten opgedrongen?!
In mijn vorige huis vonden die ‘verlichte’ planten dat het per direct niet meer kon dat we naar links groeiden en iedereen moest daar in mee gaan en als we dat niet deden, werden we totaal genegeerd.
Trouwens, het was nog erger.
We konden er zelfs niet meer over praten.
Als ik alleen al zei dat ik graag naar links groeide, dan kreeg ik vervolgens een stortvloed van commentaar over me heen en werd ik vervolgens doodgezwegen.
Gelukkig is dat hier anders.
We kunnen gewoon discussiëren over onze mening en respecteren dat we verschillend over zaken denken.
Het gaat nog verder, hier wordt het geaccepteerd dat planten dingen anders doen. Zo lang het een andere plant geen kwaad doet, is het allemaal prima. Leven en laten leven!
Iemand met woke planten in huis hoeft mij ook echt niet te adopteren, ik blijf liever hier!

Mobiel plantenasiel, 14-07-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

In het voorjaar van 2022 ben ik geboren in Borne. Froukje nam mij over van een kweker.
Het was liefde op het eerste gezicht omdat ik toen prachtige roze bloemen had.
Maar helaas ging het eigenlijk al vanaf het begin mis. Froukje en ik waren geen goede match. Op de een of andere manier begrepen we elkaar gewoon niet.
Ze heeft mijn verzorging nooit onder de knie gekregen.
Dan werd mij duidelijk toen vrienden van Froukje op mij pasten toen zij op vakantie was.
Ik kreeg ineens de juiste hoeveelheid water en bloeide even helemaal op.
Tot Froukje weer thuis kwam. Toen ging het weer mis.
Toen duidelijk werd dat we nooit aan elkaar zouden wennen, heeft Froukje me naar het plantenasiel gebracht.
Ze hoopt dat een nieuwe familie wel bij mij past en ervoor kan zorgen dat ik weer ga bloeien.

Tetem Enschede, 26-08-2022

Ik heb nog nooit in zo’n maffe tuin gestaan! Nou ja tuin? Wat is het eigenlijk?
Ik kan het niet zo goed zien. Alles woekert om me heen en elke dag is weer anders. Het lijkt wel een jungle.
Of zou het dat ook zijn? Het is hier warm en broeierig.
Soms stormt het ineens, of trekt er een donderbui over. Vooral in de nacht is er nogal eens geluid! Maar meestal is het kalm en vreedzaam.
Ik ben hier veilig. Ik voel dat ik mag groeien. In mijn eigen tempo. Niemand die me plukt of snoeit.
Heerlijk is dat.
Langzaam boven het bladerdek uitkomen en verder kunnen kijken.
Er zijn heel veel verschillende soorten planten hier valt me op.
Veel jonge scheuten. En her en der ook een enkele mammoetboom. De meeste plantensoorten houden van de late namiddag en lijken te gedijen in de schaduw.
Sommigen bloeien alleen ’s nachts. Ik heb nooit geweten dat dat ook kan.
De tuin waar ik uit kom (ik ben een gewone ouderwetse tuinplant) was altijd heel overzichtelijk.
We bloeiden tegelijk, trokken samen op in de lente en de herfst en elke dag was duidelijk.
Veel dezelfde soorten met dezelfde cirkel van het leven. Best wel saai eigenlijk, zo’n doorsnee tuinplant.
Vond ik zelf ook. Dus hop! Op avontuur! Verpotten! Uit de dagelijkse sleur en hup de bush in!
En nu sta ik hier, in de wildernis. Tussen al die grote paradijsplanten, waaibomen, bodembedekkers en bloemen.
Het duurde even voordat ik kon aarden.
Gelukkig bleek ik een mooie aanvulling – iets met diversiteit – zoveel tuinplanten waren er immers nog niet in deze weelderige jungle.
En nu sta ik stevig in de grond. Ik heb mijn plek gevonden en help om de bodem sterk en gezond te houden.
Als degelijke tuinplant weet ik wel iets van goed wortelen.
De basis op orde zeg maar.
En dan kunnen andere planten juist weer meer groeien en bloeien.
Zo probeert deze plant te helpen.

Creatieve Broedplaats WARP, 09-04-2022

Wat is het prachtig hier in het plantenasiel hé? Ik ben hier ook zo gelukkig. Heerlijke omgeving, lieve planten en we worden heel goed verzorgd.
Ik kom eigenlijk uit Chornomorsk, in het zuiden van de Oekraïne aan de Zwarte Zee.
Misschien heb je wel gehoord dat er oorlog is in Oekraïne. Er wordt al maanden gevochten en bommen bleven maar vallen.
Mijn mevrouw is samen met mij en de kat gevlucht, mijn meneer is in Oekraïne gebleven.
De reis was heel lang en best spannend. Maar thuis was het duizend keer zo eng.
Ieder keer als de bommen vielen, schudde mijn vensterbank en elke keer was ik zo bang dat die keer ons huis zou worden geraakt en we allemaal dood zouden gaan.
Onderweg kwamen we heel veel vriendelijke mensen tegen die ons hielpen.
Ik heb alleen een beetje water nodig maar voor mijn mevrouw en de kat waren ze ook heel lief.
Hier in Nederland kwamen we in een opvang met andere Oekraïners die gevlucht waren.
Daar was de sfeer aan de ene kant optimistisch en blij maar aan de andere kant ook heel bezorgd en ook wel angstig.
Uiteindelijk heeft mijn mevrouw besloten terug te keren om te helpen in de oorlog.
Ze heeft mij en de kat achtergelaten omdat ze in de Oekraïne niet voor ons zal kunnen zorgen, in ieder geval niet goed genoeg.
De kat is geadopteerd door een Oekraïens meisje genaamd Olena en ik ben gedoneerd aan het plantenasiel in de hoop dat ik ook een goed thuis zal vinden.

Tetem Enschede, 22-04-2022

Mijn bladeren verraden het al een beetje; ik ben een plant met een uitbundig karakter.
Ik sta graag in het licht. Letterlijk in het licht van de zon. Figuurlijk in het licht van belangstelling.
Ik ben ook heel sociaal en vind het heerlijk om tussen de planten te staan, gezellig samen water drinken.
Om daar zelf de hand in te hebben, produceer ik gewoon stekjes. Zo is er altijd wel iemand om me heen.
Om even een idee te geven, ikzelf ben als stekje vanuit ’t Helmgras in Enschede in 2020 bij Jet gekomen en ben dus al behoorlijk gegroeid.
Jet heeft mij gedoneerd en ik zal haar missen maar de volgende generatie neemt het over want mijn stekjes staan nog op haar vensterbank.
Mijn wens is het dat ik mij mag blijven voortplanten en dat mijn stekjes veel mensen bereiken en gelukkig maken.
Met mijn springende groene/beige bladeren geef ik kleur aan elk interieur.
Ik ben een heel gemakkelijke plant, heb alleen zonlicht en veel water nodig. Dus ik hoop dat iemand mij snel adopteert.
Dus ik hoop dat iemand mij snel adopteert.

Tetem Enschede, 26-08-2022

SPREAD LEAFDE

Ik heb een mooie plek hier. Ik sta in de buurt van een componist, genaamd Joep.
Joep maakt muziek – jingles – voor radiozenders.
Dat gaat alle kanten op, van klassiek tot digitaal.
Joep denkt er goed over na, echt door middel van geluidsvormgeving zo’n radiozender een eigen identiteit en smoel geven.
Hij vindt het geweldig om te doen, want hij maakt het liefst de hele dag muziek.
Soms ben ik er ook wel even klaar mee.
Na zijn werk gaat Joep graag naar beneden, naar de Spacebar om lekker uit te blazen.
Hij vertelt me dat hij daar de gekste dingen meemaakt, eigenlijk ben ik wel benieuwd.
Er is in het weekend ook altijd wat te doen.
Ze draaien er ook goede muziek volgens Joep, en hij heeft er verstand van.
Er wordt goed voor mij gezorgd hier.
Ik hoop dat de broedplaats kan groeien en meer ruimte kan bieden aan creatieve makers.
Van Joep hoor ik dat er veel meer mensen zijn die zich aan willen sluiten, maar dat daar niet altijd ruimte voor is.
Dat is jammer, want juist een plek waar je met anderen samen kunt werken stimuleert erg en levert nieuwe groei-energie.
Ik hoop dat ze de tijd krijgen, want samenwerken heeft tijd nodig.
Ik sta hier nu twee jaar en zie langzaam mensen bij elkaar naar binnen lopen, elkaar helpen en van elkaar willen leren.
Dat is mooi!

Creatieve Broedplaats WARP, 16-06-2022

Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten. We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd.
Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld. Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet.
Zou dat het zijn?
Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken.
Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven.
Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.

LEAFDE Next, 07-10-2022

ALLES IS LEAFDE

On the 24th of August, I was just chilling, having a great time and photosynthesizing at the IntercityHotel.
Suddenly I was used as a projectile against my will and landed next to the stairs.
There was a battle on the stairs of the hotel. It was a riot between Italian and Dutch soccer hooligans
I thought my life was over.
Two curious idiots decided to rescue me and bring me to Warp Technopolis.
When I just got here, I needed dirt and a pot.
The pot was a gift from a local dreadlock hippie and the dirt came from the ‘bosses’ office.
While I was recovering here, I didn’t see a lot of Warp, but I had a nice view of Station Square.
I saw fights happening, love between people flourish and I saw the highs and lows of GOGBOT there.
I would like to see other parts of Warp now because these bastards forget to water me.
What I liked most about the office I used to stay at was all the highly and weird skilled technological achievements that were happening there.
Or the funny things that got 3D printed or the strange digital visuals that got created.
It really blew my little plant mind. Sometimes I also saw accomplishments that were not so technical, like seeing Caroline cleaning out Annebel’s laptop that was drenched in yogurt, with a q-tip.
The nicest part of Warp is Mowgli the office cat because she likes to chew on plants and I like a chewy kiss.
Mowgli tends to visit every nearby office and that is always a pleasure.
While my experience has been lovely at Warp I would love a bit more light and water and see what kind of weird things other people there are doing.
Although I liked my time at the hotel, life at Warp is much more exciting and interesting!

Creatieve Broedplaats WARP, 25-03-2022

Hallo!
Ik baal er een beetje van dat ik hier nu sta.
Mijn grootste hobby en eigenlijk ook mijn enige hobby, is natuur.
Komt natuurlijk omdat ik zelf ook een onderdeel van de natuur ben al sta ik binnen.
Het allerliefst wil ik gewoon buiten zijn.
Heerlijk in de wind en de frisse lucht met overal planten en dieren om mij heen.
Natuurlijk weet ik ook wel dat ik een binnen plant ben en het buiten erg moeilijk zou krijgen en waarschijnlijk op een gegeven moment ook dood zou gaan maar toch.
In mijn vorige huis stond ik op de vensterbank en keek ik uit op een park.
Niet echt wilde ongerepte natuur dus maar toch was ik met dat uitzicht enorm tevreden.
Ik genoot enorm van de seizoenen, elk seizoen heeft wat moois.
De bomen in de winter hebben een geweldig silhouet en je kunt ook veel verder kijken doordat de bomen kaal zijn.
Het is helemaal mooi als er verse sneeuw ligt; alles ziet er dan zo schoon en vredig uit. En dan de lente waar je langzaam de bladeren ziet groeien.
Alle planten, struiken en bomen hebben een eigen kleur groen, magnifiek. Gevolgd door de overdaad van de zomer, er bloeit van alles en het barst van het leven. Maar mijn favoriet is de herfst.
Wanneer de bladeren verkleuren naar de meest mooie combinaties van groen, geel, oranje en rood.
De regen die alles schoon wast. De lage zon die de magisch door de bladeren schijnt.
En in plaats van dat ik op de vensterbank sta te genieten van mijn favoriete jaargetijde, sta ik hier.
Hoe de mens ook probeert om de natuur te vangen op foto’s, op schilderijen, met beelden, het is nooit zo mooi als in het echt.
En ik ben bang dat hoe mooi mijn uitzicht op de vensterbank ook was, het nooit zo mooi is als buiten midden in de natuur te zijn.
Jammer genoeg blijft dat voor mij voor altijd een droom.

Mobiel plantenasiel, 16-04-2022

Mijn mensen hebben mij speciaal uitgekozen omdat ik een beetje een mengeling van hun was.
Ik was hun eerste plant samen.
Mijn grote mens is een lang en statig en haar lievelingskleur is groen.
Mijn blonde mens heeft heel kort stekelig haar en ze heeft een heel makkelijk karakter.
En daarom hebben ze mij gekozen uit alle planten uit het tuincentrum.
Leuk hé! Ze zeggen wel vaker dat honden op hun baasje lijken maar van planten had ik dat nog nooit gehoord. En toen werd ik zelf zo’n plant. Toen ze gingen verhuizen heel ver hier vandaan, brachten ze mij naar het plantenasiel. Ik hoop dat ik ook lijk op mijn volgende baasje maar dan niet omdat degene die mij adopteert een stekelig karakter heeft, dat zou zo’n cliché zijn!

Mobiel plantenasiel, 06-05-2022

Ik waarschuw vast, mijn verhaal is geen gelukkig verhaal.
Zoals je ziet ben ik een cactus. Een cactus is eigenlijk een hele veelzijdige plant. Eerder waren cactussen trendy, daarna deden we mee met de natuurlijke uitstraling en nu zijn wij stekelplanten helemaal hip in folklore stijl.
Ja, wij cactussen zijn van alle markten thuis dus je kan zelf kiezen en afwisselen hoe je ons presenteert.
Ikzelf ben geboren in Enschede en de toenmalige vriendin van mijn baas gaf mij aan hem cadeau.
Ik was zijn eerste plant. De vriendin had voor mij gekozen, niet omdat ik zo trendy of veelzijdig was maar omdat ik bijna niet dood te krijgen ben.
Ze had blijkbaar een niet al te hoge pet op van mijn baas. En ook niet van mij want ze noemde mij stekelig, prikkelbaar en ongezellig. Zij hield van aaibare planten, wat dat ook moge betekenen.
Maar eerlijk is eerlijk, ik ben ook wel prikkelbaar. Zelf ben ik van mening dat zij daar de oorzaak van is maar ik weet het niet helemaal zeker want ik ben ten slotte met die scherpe prikkels geboren.
In ieder geval heb ik mijn uiterste best gedaan om haar te prikken met mijn stekels telkens als ze ook maar een beetje in mijn buurt was.
Ze kregen ruzie, mijn baas en zijn vriendin. Dat snapte ik heel goed, zij noemde mij prikkelbaar en stekelig maar vergeleken bij haar was ik een zonnestraaltje.
Ik kon niet allemaal precies meekrijgen waarom ze precies ruzie hadden maar ik denk dat het met mij te maken had.
In ieder geval maakten ze een luidruchtig eind aan de relatie en zij vertrok voor altijd. Ik was zo opgelucht, eindelijk was ik van haar verlost en kon ik gezellig samenzijn met mijn baas.
Maar die droom was van hele korte duur. Mijn baas was zo vreselijk boos op zijn ex dat hij alles wat ook maar een beetje met haar te maken had, het huis uit deed.
Hij pakte al haar spullen in een doos en zette die bij het oud vuil en ik dacht nog “opgeruimd staat netjes”. Maar vervolgens pakte hij mij op en bracht mij naar het plantenasiel.
Hij wilde niets meer met mij te maken hebben om hij mij van haar had gekregen. Als ik al niet prikkelbaar was, zou ik het van deze ellende wel zijn geworden.

Mobiel plantenasiel, 24-08-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik ben een Sansevieria.
Ik leef nog niet zo lang maar ben in mijn korte leven al heel wat mensen met vooroordelen tegen mijn ‘soort’ tegen gekomen.
De Sansevieria wordt gezien als ouderwets, als een plant voor kneusjes. Gelukkig is er nu ook een tegenbeweging gaande en ben ik ook op de vensterbank van menig Hipster-huishouden te vinden. Ook in heel wat trendy ondernemingen kom je mij tegen.
Zo heb ik een prominente plek in een kapperszaak en een leuk klein restaurantje in de binnenstad van Enschede.
Het hoogtepunt van deze tegenbeweging is toch wel mijn verblijf in Sickhouse te Enschede.
Sickhouse, ook wel ‘atomic’ playground genoemd, is toch bij uitstek een productie van het heden. Een plek gericht op digitale en populaire cultuur in onze samenleving. Als dat niet verre van oubollig is, weet ik het niet meer.
Het feit dat ik zo genoten heb van mijn deelname aan Sickhouse zegt toch ook wel dat ik niet truttig ben. Ik heb daar echt een toptijd gehad.
Het zo zo dynamisch en innovatief allemaal. Het leukste dat ik daar trouwens heb meegemaakt was het bezoek van staatsecretaris Gunay Uslu in augustus 2022.
Dat was écht sick. Zie je nou wel dat ik niet achterhaald ben, ik ben helemaal up to date met mijn straattaal.
Het steekt me gewoon als ze naar je kijken en je meteen een stempel geven zonder even te checken of die indruk wel klopt.
Misschien moeten al die types die de Sansevieria belegen vinden zich realiseren dat zij de wederopstanding van de Sansevieria hebben gemist en dat zij dus misschien een beetje achterlopen bij de laatste trends.

Gehuisvest bij privé, 18-02-2022

Ze hebben me hier gewoon gedumpt
Ik ben er nog steeds niet overheen.
Nog steeds ben ik geschokt. Eigenlijk ben ik vooral woedend.
Hoe durven ze me zomaar zonder pardon het huis uit te schoppen?
Omdat ze een hippere plant wilden. Wat is dat voor een reden?
Ze zijn 35, ook niet direct meer hip en happening zou ik zeggen!!
Toen ze me in huis namen, gingen ze toch een verbintenis met me aan? Ik wel met hun! Ik heb mijn best gedaan om zo mooi mogelijk te groeien.
Om hun huis op te leuken.
Als ik een hond was geweest, hadden ze me dan ook zo het huis uit gezet? De hond haart meer dan verwacht, we brengen hem naar het asiel.
Of als ik hun baby was geweest? Oeh, onze baby huilt wel veel, naar het kindertehuis!
Nee, dat hadden ze niet gedaan maar omdat ik maar een plant ben, is dit wel helemaal oké blijkbaar.
Nou ik heb nieuws: het is niet oké!!!!
Als ik kon, was ik teruggegaan naar dat huis en had het in brand gestoken! Had ik ze nog prima uit kunnen leggen ook: Het huis is niet zo modern meer, weg ermee!

Mobiel plantenasiel, 14-04-2022

Mijn allergrootste droom is om uiteindelijk in boom in een jungle te zijn.
Het lijkt me geweldig om tussen de wilde planten en bomen te staan.
Eigenlijk zou ik zelf ook graag wat wilder willen zijn.
Van nature ben ik een tamme huisplant. Mijn hele leven heb ik in hetzelfde huis gewoond en stond op een kast. Er gebeurde nooit wat. Ik zag niets, ik hoorde niets, ik voelde niets.
Heel erg saai.
Het enige dat ik deed was overleven maar dat ging steeds moeilijker en moeilijker. Heel langzaam vloeide het leven uit mij weg en eerlijk gezegd, vond ik dat niet eens zo erg.
Tot het moment dat mijn eigenaar niet meer geloofde in mijn herstel en besloot mij weg te doen. Toen kwam ik voor het eerst die kast af.
Ik werd op een tafel gezet en toen gebeurde er een wonder.
Ik kon naar buiten kijken en zag bomen, gras, bloemen, planten, lucht, zon.
Er ging een hele nieuwe wereld voor mij open. Op dat moment begon mijn droom en ik weet natuurlijk ook wel dat ik nooit een boom kan worden en dat ik nooit in een jungle zal staan maar het is wel fijn om erover te dromen en een beetje wilder zijn, is wel haalbaar. Het was een tragisch moment. Net toen ik op weg was naar de groene afvalcontainer kreeg ik weer zin in het leven.
Maar het lot was mij gunstig gestemd! De buurman van mijn eigenaar kwam op bezoek, zag mij op tafel staan en bood aan om mij aan het plantenasiel te doneren.
En zo geschiede.

Mobiel plantenasiel, 06-09-2022

Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen. Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen. Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom. Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen. Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn. Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel. Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben. Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.

Tetem Enschede, 06-09-2022

SPREAD LEAFDE

Ik ben een Peperomia Polybotrya.
Degenen die geen verstand van planten hebben, zullen mij misschien verwarren met zo’n ordinaire pannenkoeken plant maar daar lijk ik dus niet op en ik heb met die plantenfamilie ook écht niets te maken. Ze noemen mij ook wel Raindrop vanwege het puntje aan het uiteinde van mijn blad dat aan druppel doet denken. Zo’n mooie esthetische vorm van blad heeft een pannenkoekplant niet!
Mijn roots liggen in de tropische gedeeltes van Zuid-Amerika maar ik ben in het mooie Losser geboren. Heb altijd gewoond in woonzorgcentrum Oldenhoeve, misschien ken je dat wel.
Een fantastische tijd heb ik daar gehad bij opa Barend. Arme opa Barend was chronisch ziek en had niet altijd evenveel energie om voor mij te zorgen.
Gelukkig had hij geweldige kleindochters die hem vaak kwamen bezoeken en deze meiden gek op planten. Ze verzorgenden mij en mijn vensterbankgenoten en praten gezellig over koetjes en kalfjes.
Dat zet je toch aan het denken. Als het goed met je gaat, denk je dat het leven eeuwig duurt maar als ik naar opa Barend keek, was het duidelijk dat het leven eindig is.
Eerst kun je het allemaal niet meer zelf en heb je steeds meer hulp nodig tot het einde zich aandient en je hier niet meer bent. Ik word daar wel een beetje treurig van.
Toen opa Barend overleed, vond ik dat vreselijk triest. We hadden toch al die tijd samengewoond. Maar wat écht afschuwelijk was, was het feit dat na het overlijden de planten werden ondergebracht bij zijn familieleden en dan niemand voor mij koos. Ik bleef eenzaam over.
Een dolk in mijn hart! Gelukkig hoorde ik die lieve kleindochters nog wel aan hun vader vragen of ik niet met hun mee naar huis mocht maar vader vond de 2 planten die hij had gekozen voldoende. Die man lijkt niets op zijn vader, opa Barend had mij zeker gekozen!
Nu sta ik in het plantenasiel.
Prima plek hoor.
Ze zorgen goed voor me maar ik ben toch nog veel te jong om hier voor altijd te blijven wonen. Ik hoop op een mooi plekje midden in de samenleving en dan het liefst in mijn mooie Losser.
En het is een heel goed plan om juist mij te adopteren want ik ben heel makkelijk in onderhoud.
Een mooi plekje met veel licht maar geen direct zonlicht en wat water. Ik houd van licht vochtige grond; als de bovenste 2 cm grond weer droog is, geef je me weer wat water. Simpel te testen door even je vinger in mijn grond te steken, blijft de aarde plakker, hoef ik nog geen water.
Heel eenvoudig dus!
En als je goed voor me zorgt, beloon ik je met bloemen!
Oh en je kunt je ook nog heel makkelijk stekken dus als je van veel groen houdt, ben ik jouw plant!

Tetem Enschede, 24-05-2022

Ik ga je even wat over mij en mijn soort vertellen zodat jij begrijpt hoe bijzonder ik eigenlijk ben. Ik denk dat dat nodig is want we zijn behoorlijk populair en overal te vinden dus niet echt exclusief maar dat is een goed ding, let maar op.
Mijn naam is Sanseveria.
Ze noemen mij ook wel vrouwentong, in Groot Brittannië zelfs schoonmoedertong, wat ik echt niet snap.
Ik ben niet eens een vrouw en ik lijk niets op een tong. Mensen zijn raar.
Ik ben in 2016 gekocht bij een supermarktketen maar eerlijk gezegd ben ik op mijn koper uitgekeken.
Zoals gezegd, mensen zijn raar.
Blijkbaar vond ze mij ook niet leuk meer en daarom sta ik hier dus nu in het plantenasiel zodat iemand mij kan adopteren die om kan gaan mij mijn eigengereide en stekelige karakter.
Om dat te bewerkstelligen zal ik nu iets over mijn soort vertellen.
Wij zijn echte helden in het zuiveren van binnenlucht. Volgens Nasa filteren wij onder andere tolueen, nitrogreen oxide, xyleen en formaldehyde uit de lucht.
Vooral voor mensen met allergieën is onze zuiverende werking erg handig. En wij stoten ook ‘s nachts zuurstof uit zodat we ook nog eens erg goed zijn voor in de slaapkamer.
Nu begrijp je waarom het goed is dat we in zoveel huizen te vinden zijn.
Wij zijn vernoemd naar de wetenschapper en uitvinder van gekleurd vuurwerk Raimondo di Sangro, prins van de stad Sanseviero dat vandaag de dag Sanse Vero heet.
Er bestaan 70 soorten Sanseveria.
Dat vertelt je dus dat wij goed gedijen en ons overal aan kunnen aanpassen.
Het licht in onze omgeving is ideaal als er afwisseling is, soms zon en soms schaduw maar wij overleven overal; van de donkerste kamer tot in direct zonlicht.
Hoe minder licht, hoe donkerder de bladeren.
Qua verzorgen hebben we ook niet veel nodig: een beetje water elke 2 weken gedurende de zomer, elke 6-8 weken in de winter. Laat de bodem goed opdrogen voor je opnieuw water geeft
Zo makkelijk is dus het leven met mij.

Tetem Enschede, 31-08-2022

ALLES IS LEAFDE

Mijn naam is Chlorophytum.
Een hele mond vol dus noemen ze me meestal Graslelie.
Maar ik heb ook andere bijnamen.
In het Engels word ik ook wel de spider plant, oftewel spinnenplant, genoemd.
Andere namen die in Nederland weleens voor mij worden gebruikt zijn Zebragras, Vliegende Hollander en Sprietplant.
Ik ben zo’n beetje de makkelijkste groen luchtverfrisser die je kan hebben.
Volgens NASA ben ik erg goed in het verwijderen van de schadelijke stoffen benzeen, formaldehyde en koolmonoxide uit de lucht.
Wel tot 95% van alle stofjes in de lucht!
Je hebt alleen wel heel veel luchtzuiverende planten nodig om dit effect te bereiken maar een huis gevuld met Graslelies ziet er vast geweldig uit!
Over de verzorging doe ik niet zo moeilijk; het liefst op een lichte plaats maar in de schaduw kan ook.
Verder wil ik graag 2 keer per week water en eens in de week een lekkere sproeibeurt, maar als je het een keer vergeet is dat ook geen ramp.
Mijn bladeren en dan voornamelijk mijn punten kunnen relatief snel geel worden.
Dit hoort helaas bij mij en is lastig tegen te gaan. Je kunt deze bladeren het beste afknippen, ik zal snel weer nieuwe laten groeien.
Ik sta ook bekend om het gemak waarmee je mij kunt stekken, de stekjes groeien namelijk letterlijk aan mij vast.
Er zal dan een klein kopstekje aan mijn stengel bungelen.
Deze kan je afknippen en in verse potgrond plaatsen om er een nieuwe Graslelie uit te laten groeien.
Mijn wortels liggen in het zuidelijke gebied van Afrika, waar ik in de natuur als bodembedekker groei.
Daar in Afrika komen wel 65 verschillende soorten graslelies voor!
Ik ben wel al een tijdje geleden naar het hoge noorden vertrokken, sinds de 19e eeuw ben ik in onze huiskamers te vinden.
Mensen genieten dus al heel lang van mij en dat doet me goed.

LEAFDE Next, 10-06-2022

Ik ben een banenplant die in juli 2022 begon te groeien aan de stand van mijn moederplant
Het meest verdrietige dat ik ooit heb meegemaakt is de scheiding van mijn moeder.
Vreselijke gebeurtenis die mij nog doet huiveren als ik eraan denk.
Misschien komt dat ook omdat ik zo op mijn moeder lijk, ik heb haar optimistische en easygoing karakter van haar meegekregen.
En ik ben ook net als mamma een doorzetter. Voor een plant prima eigenschappen denk ik.
Mijn ma heeft veel afstammelingen.
Teveel om allemaal voor te zorgen daarom ben ik nu hier. Zodat ik een goed tehuis vind waar ik in een genoeg water,lucht en zonlicht krijg en natuurlijk een mooie grote pot om in te groeien!
Ik hoop trouwens ook dat ze in mijn nieuwe huis lekker podcasts luisteren.
Dan vond ik namelijk altijd heel leuk in mijn oude huis maar meestal hadden ze dan koptelefoons op en dan kreeg ik helaas niets mee, heel af en toe kon ik maar meeluisteren.

Tetem Enschede, 09-09-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Hallo! Ik ben een Monstera. Ook wel gatenplant genoemd omdat de meeste soorten gaten in de bladeren hebben. De meeste, niet allemaal!
De Monstera Familie is dan ook een hele diverse familie. Er zijn leden die gaten midden in bladeren hebben, plantverwanten die gaten in de randen van de bladeren hebben, planten met grote gaten, kleine gaten, veel gaten, weinig gaten, zonder gaten. In onze familie is elke Monstera een gelijkwaardig lid en we houden van ze allemaal.
Wij richten ons op de overeenkomsten. Zo zijn wij geen van allen bijzonder dorstige planten maar wij vinden het allemaal belangrijk dat de grond continu vochtig blijft. We houden niet van té veel water want we zijn geen fan van natte voeten
Ook doen we geen van allen moeilijk over de plek waar we komen te staan. Zolang we niet direct in het felle zonlicht staan, komt het wel goed met ons. Maar waar je ons ook neerzetten, het is wel aan te raden dat je ons af en toe even draait zodat we niet aan één kant naar het licht gaan groeien.
Allemaal hebben wij extra luchtzuiverende eigenschappen. Schadelijke stoffen zoals benzeen, formaldehyde en andere fijnstoffen worden in onze wortels omgezet in schone zuurstof. Helaas heb je wel heel veel luchtzuiverende planten nodig om dit effect te bereiken.
En jammer genoeg hebben we ook allemaal een slechte eigenschap, we zijn helaas giftig voor huisdieren en kleine kinderen. Vooral katten willen nog wel eens een hapje van onze bladeren nemen. Dus probeer ons uit de buurt van huisdieren en kinderen te houden.
Zo zie je maar, in de basis waar het telt, zijn we allemaal gelijk, ongeacht onze oppervlakkige verschillen.

Mobiel plantenasiel, 13-05-2022

Ik was eigenlijk een cadeau voor Tante Eva.
De ouders van mijn baasje Erik hadden mij gekocht voor haar verjaardag maar waren vergeten mij mee te nemen.
En toen kregen de ouders van Erik en Tante Eva ruzie dus ik bleef bij de familie.
De ruzie ging niet over mij hoor, dat moet je niet denken! Erik vond mij een mooie plant en vroeg of hij mij dan mocht hebben en zo werd hij mijn baasje.
Leuke jongen, die Erik.
We hadden het bijna een jaar lang heel fijn samen. Hij zorgde heel goed voor mij en ik groeide steeds groter.
Alles was perfect.
Totdat Erik mij vertelde dat zijn ouders gingen emigreren naar Frankrijk en dat hij mee moest en ik niet mee mocht.
Er mocht maar heel weinig mee terwijl ze in een heel groot huis zouden gaan wonen.
Dat kwam omdat er ook mensen zouden logeren.
Erik liet me weten dat hij daar helemaal niets van snapte.
Zijn ouders kochten een enorm huis maar ze gingen al die kamers niet zelf gebruiken maar verhuren aan gasten.
En voor zijn plant was geen ruimte.
En hij moest nog frans leren ook. Hij vond het behoorlijk stom allemaal.
Toen hij me wegbracht naar het asiel, zei hij dat hij hoopte dat het allemaal niet goed zou gaan in Frankrijk zodat ze dan terug zouden komen.
En hopelijk heel snel ook, zodat ik dan misschien nog niet geadopteerd zou zijn. En zodat hij dan geen frans hoefde te leren.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

LEAFDE Next, 15-07-2022

Hallo, fijn dat je langskomt.
Ik vind het heerlijk als er bezoek komt. Mijn familie komt uit het gastvrije Costa Rica en dat heeft duidelijk invloed gehad op mijn karakter.
Zo houd ik van vocht en warmte maar niet van volle zon, net als mijn familie in mijn moederland. Ik heb een keer per week water nodig, het liefst van onderaf.
Zet me daarvoor in een schoteltje met water. Mijn wortels nemen dat water dan vanzelf op.
Kijk, ik ben absoluut geen diva maar ik weet wel heel goed wat ik wil.
En als het niet goed is, laat ik dat weten ook want dan worden de randen van mijn blaadjes bruin en krullen ze om.
Dan heb ik echt water nodig.
Ik ben gekocht door een dame toen zij en haar partner gingen samenwonen. Ik ben ook een heel aantrekkelijke plant als zeg ik het zelf.
Mijn bladeren zijn zo mooi als een bloem, groen met witte lijnen en prachtige paars aan de onderkant.
Het leukste dat me in die tijd is overkomen, is dat ik mee ben geweest op vakantie naar Noordwijk. Er was niet niemand die mij water kon geven.
Ik vond het een heerlijk avontuur en hoop van harte dat ik in de toekomst vaker mee mag op vakantie.
Mijn standplaats was boven op een kast. Kon ik de kamer mooi overzien. Daar heb ik 1,5 jaar gestaan en die plek zal ik ook missen.
Het doet me wel deugd dat ik een herinnering aan mezelf heb achtergelaten in de vorm van een kring van mijn pot.
Die zal altijd te zien blijven.
De partner van de dame houdt niet van planten zonder bloemen.
Als je het mij vraagt, ben ik veel mooier dan bloeiende planten door mijn prachtige bladeren maar smaken verschillen.
Daarom is er geen plek meer voor mij en sta ik nu hier.
Net als alle Costa Ricanen ben ik heel vredelievend en ik wil dan ook geen bron van onvrede zijn dus ik snap dat ik ben afgestaan.
Mijn dame wenst voor mij een fijne woonplek met mensen die van mij houden zoals ik ben.

Tetem Enschede, 02-09-2022

SPREAD LEAFDE

Ik vind het prima om hier te staan en om me de hele dag te laten bekijken maar het zou fijn zijn als iedereen dat zou kunnen doen zonder commentaar te geven.
Iedereen heeft een mening en meent die mening ook de hele dag te moeten delen met jan en allemaal. Ze spuien al hun gedachten, vaak zonder er even over na te denken. Geen enkele consideratie met de luisteraar.
Niemand verplaatst zich eerst in het onderwerp van kritiek, in dit geval in mij. Een enkele blik en het oordeel is al geveld.
Natuurlijk zijn er gelukkig ook mensen die eerst de positieve kanten zien. De glas half vol types. Maar de meerderheid ziet eerst de negatieve aspecten
Dus ja, ik weet al dat ik een beetje scheef sta. En ik weet ook dat ik niet perfect symmetrisch ben.
Ik heb inderdaad hier en daar wat bruine plekjes. En het klopt ook dat mijn ene stengel meer bladeren heeft dan mijn andere.
Maar als elke plant perfect was, was het maar een saaie wereld.
Al die imperfecties maken mij uniek en karakteristiek en ik zou willen dat men dát zou zien.

Mobiel plantenasiel, 15-02-2022

Je ziet het meteen, ik ben een cactus. En iedereen vertelt me ook altijd dat ik echt duidelijk een cactus ben.
Soms kun je aan een plant niet meteen zien bij welke plantenfamilie hij hoort maar bij mij heeft niemand twijfels.
Niemand, behalve ik. Nou ja, ik twijfel er niet aan dat ik een cactus ben helaas. Maar ik twijfel er ook niet aan dat ik geen cactus wil zijn.
Het is niet dat er iets mis is met cactussen. Helemaal niet. Maar ik zelf wil graag een vetplant zijn.
Misschien klinkt het gek voor iemand die blij is met z’n eigen plantensoort maar sinds ik mij bewust ben van mijn plantenfamilie, weet ik al dat het niet bij mij past.
Ik wil geen stekels meer. Ik ben helemaal niet stekelig. Ik ben zacht en aaibaar, zoals een vetplant. En ik wil ook niet zo hoog zijn, ik wil dichter bij de pot blijven.
Heel lang heb ik er met niemand over gepraat.
Ik was bang dat ze me belachelijk zouden maken en uit zouden lachen. Of erger, niets meer met mij te maken zouden willen hebben.
Maar uiteindelijk heb ik toch verteld over mijn diepste wens om een vetplant te worden. Niet iedereen snapt het maar gelukkig reageren de meesten wel positief. En degenen die niet meer met mij om willen gaan, zijn mijn vriendschap ook helemaal niet waard.
Al steekt het toch wel een beetje maar ja misschien hebben ze alleen wat tijd nodig om eraan te wennen.
Het zou fijn zijn als de persoon die mij adopteert het wel begrijpt en misschien zelfs wel met mij wil kijken of we iets kunnen doen om mijn wens uit te laten komen.

Tetem Enschede, 10-06-2022

Graag wil ik je iets over mijzelf vertellen.
Ik zou kunnen praten over mijn plantenfamilie, Spathiphyllum, ook wel lepelplant of vredeslelie genoemd. Dat ik zo’n makkelijke en bloeiende kamerplant ben, die het goed doet op een standplaats met minder licht. En dat het onmogelijk is om mij te verdrinken omdat ik namelijk goed tegen een vochtige grond kan maar dat je ervoor moet zorgen dat mijn grond niet lang droog komt te staan.
Dat ik licht giftig ben voor huisdieren en kleine kinderen.
Of ik zou je kunnen vertellen over mijn luchtzuiverende kwaliteiten. Uit de beroemde Clean Air Study van NASA blijkt namelijk dat ik minstens acht gifstoffen kan filteren. Het gaat om schadelijke stoffen als aceton, methanol en ammoniak die vrij komen uit schoonmaakmiddelen, meubels, stoffen en verf.
Bovendien zet ik, beter dan de meeste andere kamerplanten, CO2 om in zuurstof én draagt ik bij aan een goede luchtvochtigheid in huis.
Maar eigenlijk wil ik het graag hebben over mijn leven bij mijn mens. Mijn mens verhuisde vanuit het westen naar Wierden en kocht mij om het huis gezelliger te maken. En omdat mijn mens nieuw was in het dorp deed hij in zijn vrije tijd allerlei uitstapjes om zijn nieuwe woonplaats en omgeving te leren kennen en vertelde daar dan over als hij weer thuis was.
En zo heb ik Wierden ook leren kennen.
Zijn eerste evenement was de Wiezo. Dat bleken de Wierdense Zomerfeesten te zijn. Dagenlang was mijn mens te vinden bij braderie, de kunstmarkt, straatmuzikanten, optredens van allerlei bands en landelijk bekende artiesten. Hij leerde daar ook zijn eerste Wierdense vrienden. Die namen hem vervolgens mee naar culturele gezelschappen waar zij lid van waren een golfclub, toneelgroep, een koor, een muziekvereniging en een artistieke werkgroep. H
ij ging naar lezingen, voorstellingen en concerten. En langzaam werd hij een volwaardig lid van de Wierdens gemeenschap.
Daarna breidde hij zijn bezoekjes uit naar omliggende gemeenten en bezocht hij De Wijnmakers in Haaksbergen, ging fietsen op de Sallandse Heuvelrug en varen op de Regge, en natuurlijk ging hij kijken in klompenmuseum Sköpke, want een van zijn nieuwe vrienden werkte daar. Nou, klompen kende hij wel maar van een authentieke ‘smokkelaarsklomp’, een elegante bruidsklomp, of een vrolijke muziekklomp had hij nog nooit gehoord.
Uiteraard heeft hij ook klompen gekocht en als hij in zijn tuin werkte, had hij ze altijd aan.
Je begrijpt uit mijn verhaal misschien wel dat ik dol ben op Wierden. En hoe leuk het ook is in het plantenasiel in Enschede, ik wil toch graag in Wierden wonen.
Het liefst bij iemand die mij veel verhalen over Wieren en omgeving vertelt.

Tetem Enschede, 04-09-2022

Hoi hoi, ik ben Mimi! Ik ben 3 jaar geleden geboren in Intratuin.
Ik ben een echte meisjesplant en was blij toen ik bij Arjens gezin kwam wonen want daar woont ook Roos, het leukste meisje dat ik ken!
Nou moet je niet denken dat ik alleen van roze hou of al die andere stomme vooroordelen.
Meisjes zijn meer dan dat. Sommigen houden van roze en anderen houden van zwart. Sommigen houden van jurken en anderen van broeken. Sommigen houden van poppen en anderen houden van auto’s. Sommigen willen juf worden en anderen willen marinier worden.
Sommigen houden van liefdesliedjes en ik bijvoorbeeld hou van Rock&Roll.
En dat is allemaal oké. Iedereen mag zichzelf zijn. Wie je ook bent en waar je ook van houdt.
Soms hebben meisjes het idee dat ze moeten voldoen aan een standaard.
Soms denken ze dat meisjes zich op een bepaalde manier moeten gedragen.
Maar dat is dus absolute onzin.
Niets hoeft. Alles mag.
Ikzelf hou heel veel van lachen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
En dat is wat ik zo leuk vind aan Roos; zij houdt ook van lachen.
Ze vertelt me soms moppen en dan kom ik niet meer bij. Ik ga haar dus heel erg missen
Roos vindt het ook heel jammer dat ik weg ga.
Ze zei me dat ze hoopte dat er mensen zijn die echt iets met me gaan doen.
Misschien een andere gezellig gezin met dochters?
Waar genoeg plek voor mij is om nog groter te groeien.

LEAFDE Next, 09-01-2022

ALLES IS LEAFDE