Plantenoverzicht - LEAFDE plantenasiel

Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten.
We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd. Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld.
Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet. Zou dat het zijn? Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken. Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven. Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.

Mobiel plantenasiel, 30-07-2022

Je ziet het meteen, ik ben een cactus. En iedereen vertelt me ook altijd dat ik echt duidelijk een cactus ben.
Soms kun je aan een plant niet meteen zien bij welke plantenfamilie hij hoort maar bij mij heeft niemand twijfels.
Niemand, behalve ik. Nou ja, ik twijfel er niet aan dat ik een cactus ben helaas. Maar ik twijfel er ook niet aan dat ik geen cactus wil zijn.
Het is niet dat er iets mis is met cactussen. Helemaal niet. Maar ik zelf wil graag een vetplant zijn.
Misschien klinkt het gek voor iemand die blij is met z’n eigen plantensoort maar sinds ik mij bewust ben van mijn plantenfamilie, weet ik al dat het niet bij mij past.
Ik wil geen stekels meer. Ik ben helemaal niet stekelig. Ik ben zacht en aaibaar, zoals een vetplant. En ik wil ook niet zo hoog zijn, ik wil dichter bij de pot blijven.
Heel lang heb ik er met niemand over gepraat.
Ik was bang dat ze me belachelijk zouden maken en uit zouden lachen. Of erger, niets meer met mij te maken zouden willen hebben.
Maar uiteindelijk heb ik toch verteld over mijn diepste wens om een vetplant te worden. Niet iedereen snapt het maar gelukkig reageren de meesten wel positief. En degenen die niet meer met mij om willen gaan, zijn mijn vriendschap ook helemaal niet waard.
Al steekt het toch wel een beetje maar ja misschien hebben ze alleen wat tijd nodig om eraan te wennen.
Het zou fijn zijn als de persoon die mij adopteert het wel begrijpt en misschien zelfs wel met mij wil kijken of we iets kunnen doen om mijn wens uit te laten komen.

Tetem Enschede, 10-06-2022

Hallo! Wat fijn om je te zien!
Ik ga je mijn verhaal vertellen.
Het eerste dat ik mij herinner is dat ik op een rond tafeltje stond.
Ik stond een beetje achteraan en voor mij lagen tijdschriften en kranten.
De tafel stond in de wachtkamer van een huisartsenpost, tussen 2 stoelen.
Er kwamen dan ook elke dag mensen bij mij zitten.
Het was echt bijzonder leuk om zoveel verschillende mensen te zien; van heel jong tot heel oud met alle mogelijke huidskleuren en haarkleuren en ook een paar kleuren die niet in de natuur voorkomen, mensen die alleen een topje en een korte broek aan hadden en mensen waarvan zelfs de ogen met een sluier bedekt waren.
Mannen, vrouwen, hermafrodieten, non-binairen en mensen in transitie.
Lesbisch, homo, pan, bi, alles daarnaast en daartussen. Iedereen zat in die wachtkamer.
En het viel me altijd op dat hoe verschillend al die mensen aan de buitenkant dan ook waren, ze kwamen allemaal met dezelfde soort klachten.
Ze praten in de wachtkamer over dezelfde soort dingen.
De ouders waren allemaal bezorgd om hun zieke kinderen, partners waren bezorgd om hun zieke geliefde.
Mijn ervaring is dat het menselijk ras misschien heel divers lijkt maar dat mensen in de basis eigenlijk allemaal ongeveer gelijk zijn.
Het was echt een hele fijne plek om te zijn omdat er altijd wel iets gebeurde en ik houd van zo’n levendige omgeving maar helaas zijn er heel veel zieke mensen en moest mijn tafeltje plaatsmaken voor een extra stoeltje.
En toen kwam ik dus in het plantenasiel terecht en tot mijn grote vreugde is dit ook een hele levendige omgeving.
Het is hier zelfs nog leuker want er komen hier net zoveel verschillende mensen alleen zijn die niet ziek en dus vrolijker.
En het allerbeste vind ik nog dat er hier ook een heleboel verschillende planten zijn!

Tetem Enschede, 12-08-2022

Hi, ik ben naar het plantenasiel in Tetem gebracht door Bianca Roos.
Een hele goede plek voor mij want ik heb hier al eerder gewoond en ik was hier gelukkig. Ik was toen onderdeel van een escape room die vorig jaar in Tetem te bezoeken was.
Daarna ben ik, samen met de rest van de escape room, verhuisd naar Utrecht waar we te zien waren tijdens het Nederlands Film Festival.
Ik wil niet opscheppen maar we zijn zelfs genomineerd voor het Gouden Kalf Digitale Cultuur!
Je begrijpt dat ik, als beroemde plant, alle aandacht van de bezoekers van Tetem en het filmfestival Utrecht enorm heb gewaardeerd. Door alle liefde die ze me gaven, ben ik behoorlijk gegroeid.
Helaas heb ik afscheid moeten nemen van mijn vertrouwde escape room en ben ik een beetje depressief geworden.
Ik was gewend aan al die bezoekers en miste de gezelligheid. Mijn bladeren voelden zo zwaar aan ineens dat ze gingen hangen.
Gelukkig heeft Bianca mij toen afgeleverd in het plantenasiel waar ik nu tussen andere planten sta en waar het publiek mij weer bezoekt.
Ik ben hier enorm van opgeknapt en voel me weer helemaal happy en ik kijk uit naar de toekomst.

Tetem Enschede, 06-09-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Begin 2022 stond in in de supermarkt te wachten tot iemand mij meenam om voor mij te zorgen.
Aandacht krijg je ook in de supermarkt maar dat is toch minder persoonlijk, het is dan min of meer plichtmatige zorg.
Op een gegeven moment ging ik in de aanbieding en toen werd ik meegenomen door een aardig persoon. Fijn!
Het was wel erg wennen zo alleen, was het beter?
Nee, het was niet beter. Ik merkte dat ik stil bleef staan en vroeg me af waar dat toch aan lag. Miste ik de levendige omgeving?
Kreeg ik niet de zorg die ik nodig had? Lag het aan mijn verlegen karakter en moest ik meer voor mezelf opkomen?
Het was een lastige tijd.
Ik zat met al die vragen en had geen antwoorden. Het enige dat me op de been hield was een lied van Queen met de titel “I want to break free”.
Dat was namelijk precies wat ik ook wilde, uitbreken en volop genieten.
Nu hoop ik dat ik op dit nieuwe plekje alles vind wat ik zocht en dat wanneer ik helemaal ben opgebloeid, iemand mij meeneemt.

Tetem Enschede, 24-08-2022

Ze hebben me hier gewoon gedumpt
Ik ben er nog steeds niet overheen.
Nog steeds ben ik geschokt. Eigenlijk ben ik vooral woedend.
Hoe durven ze me zomaar zonder pardon het huis uit te schoppen?
Omdat ze een hippere plant wilden. Wat is dat voor een reden?
Ze zijn 35, ook niet direct meer hip en happening zou ik zeggen!!
Toen ze me in huis namen, gingen ze toch een verbintenis met me aan? Ik wel met hun! Ik heb mijn best gedaan om zo mooi mogelijk te groeien.
Om hun huis op te leuken.
Als ik een hond was geweest, hadden ze me dan ook zo het huis uit gezet? De hond haart meer dan verwacht, we brengen hem naar het asiel.
Of als ik hun baby was geweest? Oeh, onze baby huilt wel veel, naar het kindertehuis!
Nee, dat hadden ze niet gedaan maar omdat ik maar een plant ben, is dit wel helemaal oké blijkbaar.
Nou ik heb nieuws: het is niet oké!!!!
Als ik kon, was ik teruggegaan naar dat huis en had het in brand gestoken! Had ik ze nog prima uit kunnen leggen ook: Het huis is niet zo modern meer, weg ermee!

Mobiel plantenasiel, 14-04-2022

SPREAD LEAFDE

Hallo!
Ik ben een vrij gewone varen
Niets bijzonders.
En dat is prima.
Lekker middelmatig.
Heerlijk vind ik dat!
Ik houd namelijk niet van opvallen.
Ik houd niet van aandacht.
Laat jouw ogen maar over mij heengaan alsof je me helemaal niet hebt gezien.
Zo kan ik lekker mijn eigen leven leiden zonder inmenging.
Lekker rustig!

Mobiel plantenasiel, 22-01-2022

Ik waarschuw vast, mijn verhaal is geen gelukkig verhaal.
Zoals je ziet ben ik een cactus. Een cactus is eigenlijk een hele veelzijdige plant. Eerder waren cactussen trendy, daarna deden we mee met de natuurlijke uitstraling en nu zijn wij stekelplanten helemaal hip in folklore stijl.
Ja, wij cactussen zijn van alle markten thuis dus je kan zelf kiezen en afwisselen hoe je ons presenteert.
Ikzelf ben geboren in Enschede en de toenmalige vriendin van mijn baas gaf mij aan hem cadeau.
Ik was zijn eerste plant. De vriendin had voor mij gekozen, niet omdat ik zo trendy of veelzijdig was maar omdat ik bijna niet dood te krijgen ben.
Ze had blijkbaar een niet al te hoge pet op van mijn baas. En ook niet van mij want ze noemde mij stekelig, prikkelbaar en ongezellig. Zij hield van aaibare planten, wat dat ook moge betekenen.
Maar eerlijk is eerlijk, ik ben ook wel prikkelbaar. Zelf ben ik van mening dat zij daar de oorzaak van is maar ik weet het niet helemaal zeker want ik ben ten slotte met die scherpe prikkels geboren.
In ieder geval heb ik mijn uiterste best gedaan om haar te prikken met mijn stekels telkens als ze ook maar een beetje in mijn buurt was.
Ze kregen ruzie, mijn baas en zijn vriendin. Dat snapte ik heel goed, zij noemde mij prikkelbaar en stekelig maar vergeleken bij haar was ik een zonnestraaltje.
Ik kon niet allemaal precies meekrijgen waarom ze precies ruzie hadden maar ik denk dat het met mij te maken had.
In ieder geval maakten ze een luidruchtig eind aan de relatie en zij vertrok voor altijd. Ik was zo opgelucht, eindelijk was ik van haar verlost en kon ik gezellig samenzijn met mijn baas.
Maar die droom was van hele korte duur. Mijn baas was zo vreselijk boos op zijn ex dat hij alles wat ook maar een beetje met haar te maken had, het huis uit deed.
Hij pakte al haar spullen in een doos en zette die bij het oud vuil en ik dacht nog “opgeruimd staat netjes”. Maar vervolgens pakte hij mij op en bracht mij naar het plantenasiel.
Hij wilde niets meer met mij te maken hebben om hij mij van haar had gekregen. Als ik al niet prikkelbaar was, zou ik het van deze ellende wel zijn geworden.

Mobiel plantenasiel, 24-08-2022

ALLES IS LEAFDE

In het voorjaar van 2022 ben ik geboren in Borne. Froukje nam mij over van een kweker.
Het was liefde op het eerste gezicht omdat ik toen prachtige roze bloemen had.
Maar helaas ging het eigenlijk al vanaf het begin mis. Froukje en ik waren geen goede match. Op de een of andere manier begrepen we elkaar gewoon niet.
Ze heeft mijn verzorging nooit onder de knie gekregen.
Dan werd mij duidelijk toen vrienden van Froukje op mij pasten toen zij op vakantie was.
Ik kreeg ineens de juiste hoeveelheid water en bloeide even helemaal op.
Tot Froukje weer thuis kwam. Toen ging het weer mis.
Toen duidelijk werd dat we nooit aan elkaar zouden wennen, heeft Froukje me naar het plantenasiel gebracht.
Ze hoopt dat een nieuwe familie wel bij mij past en ervoor kan zorgen dat ik weer ga bloeien.

Tetem Enschede, 26-08-2022

Ja, ik ben een vet plant en ja, ik weet al wat je wilt zeggen.
Denk maar niet dat je origineel bent hoor. Echt, ik heb alle flauwe vetplant grappen al ontelbare malen gehoord.
En ook al heb ik al duizend keer gehoord dat ik bijna uit mijn potje barst, Hoe ik open en bloot voor het raam durf te staan, Of dat ik er veel beter uit zou zien als ik wat minder Pokon at, En of ik mij niet vreselijk schaam.
Dat ik wel echt een vette vet plant ben. Ik blijf het stuitend vinden.
Begin eerst eens met mij in een grote pot zetten! Ik ben namelijk niet te groot, deze pot is te klein!
En daarnaast moet je misschien eens kijken naar hoe mooi mijn bladeren gekleurd zijn. Of hoe makkelijk ik ben om te verzorgen. Of hoe simpel ik te stekken ben.
Kijk eens iets dieper!
Planten in alle soorten en maten zorgen voor leven op de vensterbank.
Stel je voor dat je allemaal identieke planten op een rijtje had staan, nou dan zou iedereen denken dat je nep planten zou hebben.
Dat is pas iets om je dood voor te schamen!

Tetem Enschede, 13-05-2022

Dag en welkom! Ik ben bijzonder blij dat je naar mij komt kijken.
Heerlijk al die aandacht. Ik ben een extreme extraverte plant en vind het prettig om alles samen met anderen te doen.
In mijn vorige huis stond ik tussen de introverte planten en dat maakte mij echt ongelukkig.
We stonden met z’n drieën op de vensterbank. Ik links en die andere twee in het midden en rechts. Elke dag probeerde ik een gesprek aan te gaan maar er kwam alleen een hmmmm terug.
We stonden met z’n drieën op de vensterbank. Ik links en die andere twee in het midden en rechts. Elke dag probeerde ik een gesprek aan te gaan maar er kwam alleen een hmmmm terug.
Het leven is uiteindelijk een feestje maar niet met die twee.
Ze hebben wel geprobeerd het me uit te leggen. De plant in het midden zei dat ie gewoon een hekel aan praten in het algemeen en aan koetjes en kalfjes in het bijzonder. De plant rechts vond een beetje contact wel leuk maar die werd er wel moe van en moest daarna de batterij weer opladen.
Nou lekker dan! Ik word depressief van die stilte om me heen.
Ik wil verbinding voelen met anderen. Samen genieten van het leven. Van elke dag een groot feest maken. Open zijn en een ander binnen laten.
Dus als je een plek voor mij hebt met lekker uitbundige planten, ben ik de plant voor jou!
Oh en als een plant een beetje verlegen is, is dat voor mij geen enkel probleem hoor!
Als ie maar extravert is!

Tetem Enschede, 02-09-2022

Mijn bladeren verraden het al een beetje; ik ben een plant met een uitbundig karakter.
Ik sta graag in het licht. Letterlijk in het licht van de zon. Figuurlijk in het licht van belangstelling.
Ik ben ook heel sociaal en vind het heerlijk om tussen de planten te staan, gezellig samen water drinken.
Om daar zelf de hand in te hebben, produceer ik gewoon stekjes. Zo is er altijd wel iemand om me heen.
Om even een idee te geven, ikzelf ben als stekje vanuit ’t Helmgras in Enschede in 2020 bij Jet gekomen en ben dus al behoorlijk gegroeid.
Jet heeft mij gedoneerd en ik zal haar missen maar de volgende generatie neemt het over want mijn stekjes staan nog op haar vensterbank.
Mijn wens is het dat ik mij mag blijven voortplanten en dat mijn stekjes veel mensen bereiken en gelukkig maken.
Met mijn springende groene/beige bladeren geef ik kleur aan elk interieur.
Ik ben een heel gemakkelijke plant, heb alleen zonlicht en veel water nodig. Dus ik hoop dat iemand mij snel adopteert.
Dus ik hoop dat iemand mij snel adopteert.

Tetem Enschede, 26-08-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ons mens Yvonne studeerde in de jaren 70 in Enschede en kreeg, net als heel veel medestudenten, een Tradescantia stekje. Wij zijn nazaten van dat stekje.
Onze familie is heel makkelijk om te verzorgen en wordt dus ook erg oud; zet ons op een plekje met indirect zonlicht en geef ons eens per week water en we groeien als kool. Toen Yvonne een keer op vakantie was, merkte onze oppasser dat we bijna verdroogd waren maar zelfs dat was in een mum van tijd weer opgelost.
Helaas hebben we 1 minpuntje; we zijn een beetje giftig. Je moet ons dus niet eten.
Daar staat tegenover dat we bijzonder kleurrijk zijn want onze bladeren zijn groen gestreept aan de bovenkant en paars aan de onderkant.
Als klap op de vuurpijl hangen we ook nog heel decoratief over de pot.
Ook zijn we heel simpel te stekken. Yvonne heeft in de afgelopen 50 jaar ontelbaar veel stekjes cadeau gegeven aan vrienden, familie, collega’s, buren; werkelijk iedereen in de wijde omgeving van ons mens heeft een Tradescantia in huis staan.
Yvonne vindt het heerlijk om planten te zien groeien en geniet intens van elk stekje dat erbij komt. Die kan ze dan weggeven en op die manier plezier brengen in haar kennissenkring. En nu wil ze ook onbekenden blij maken door ons in het plantenasiel tentoon te stellen.
En wie een beetje vrolijkheid kan gebruiken in het leven, kan ons adopteren en dan bezorgen we ons nieuwe mens elke dag een glimlach.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Hi, ik ben Aloë Vera en ik ben zeer verheugd om hier in Tetem te staan.
Geen wonder want wie wordt nu niet blij van wisselwerking tussen kunst, techniek en plezier.
Oeps, nu betrap ik mijzelf er weer op dat ik dingen voor anderen invul.
Ik ga er altijd vanuit dat andere planten de wereld net zo zien als ik maar regelmatig merk ik dat dat dus helemaal niet klopt.
In ieder geval heb ik nu door dat ik het doe.
Toen ik nog een klein plantje was, kwam ik door mijn aannames nogal eens in de problemen en ontstonden er flinke ruzies.
Ik heb een hekel aan ruzie en confrontatie en daardoor besloot ik dat ik maar beter mijn mening voor me kon houden en kon luisteren naar andere meningen en oordelen.
Maar ik heb ook een stem die gehoord mag worden dus nu probeer ik te luisteren naar andere planten en respectvol mijn mening te geven.
Maar hoewel ik weet dat mijn blik niet de enige blik is en wellicht ook niet de juiste blik is, blijf ik toch ik mijn eigen bubbel.
Dat is makkelijk en vredig. Ik zoek planten om mij heen die dezelfde mening hebben terwijl ik eigenlijk best weet dat een bredere kijk beter zou zijn.
Mijn hoop is dan ook dat ik hier iets leer over hoe ik mijn eigen bubbel door kan prikken.
Dat ik leer begrijpen dat de harde waarheid mij kan bevrijden.
Al zal dat niet makkelijk zijn.

Tetem Enschede, 16-04-2022

Mijn allergrootste droom is om uiteindelijk in boom in een jungle te zijn.
Het lijkt me geweldig om tussen de wilde planten en bomen te staan.
Eigenlijk zou ik zelf ook graag wat wilder willen zijn.
Van nature ben ik een tamme huisplant. Mijn hele leven heb ik in hetzelfde huis gewoond en stond op een kast. Er gebeurde nooit wat. Ik zag niets, ik hoorde niets, ik voelde niets.
Heel erg saai.
Het enige dat ik deed was overleven maar dat ging steeds moeilijker en moeilijker. Heel langzaam vloeide het leven uit mij weg en eerlijk gezegd, vond ik dat niet eens zo erg.
Tot het moment dat mijn eigenaar niet meer geloofde in mijn herstel en besloot mij weg te doen. Toen kwam ik voor het eerst die kast af.
Ik werd op een tafel gezet en toen gebeurde er een wonder.
Ik kon naar buiten kijken en zag bomen, gras, bloemen, planten, lucht, zon.
Er ging een hele nieuwe wereld voor mij open. Op dat moment begon mijn droom en ik weet natuurlijk ook wel dat ik nooit een boom kan worden en dat ik nooit in een jungle zal staan maar het is wel fijn om erover te dromen en een beetje wilder zijn, is wel haalbaar. Het was een tragisch moment. Net toen ik op weg was naar de groene afvalcontainer kreeg ik weer zin in het leven.
Maar het lot was mij gunstig gestemd! De buurman van mijn eigenaar kwam op bezoek, zag mij op tafel staan en bood aan om mij aan het plantenasiel te doneren.
En zo geschiede.

Mobiel plantenasiel, 06-09-2022

Je wilt mijn verhaal weten?
Nou, dat is eigenlijk heel simpel. Ik ben gedumpt door de studentenvereniging van de UT. Ik ben niet goed genoeg.
Niet mooi genoeg. Niet slim genoeg. Niet aardig genoeg.
Ze gaven me gewoon geen water meer want ik voldeed niet.
Ik weet het, iedereen wordt wel een keer gedumpt in het leven. Hoe leuk beide partijen onafhankelijk van elkaar ook zijn, de combinatie klopt niet en ze gaan uit elkaar.
n het leven. Hoe leuk beide partijen onafhankelijk van elkaar ook zijn, de combinatie klopt niet en ze gaan uit elkaar. Of iemand komt toch een betere partij tegen. Een naar trekje komt pas later naar voren. De toekomstplannen matchen niet. Zo loopt het leven.
En de studententijd is helemaal een tijd van ontdekken en proberen.
Maar om mij zo lang te martelen, dat is toch wel van een andere orde!
En het was niet 1 student, het was een hele vereniging!
Ik heb nog geluk dat er 1 jongeman was die mij in ieder geval niet dood wilde hebben en me naar het asiel bracht.
Dat betekent toch dat ik écht de moeite niet waard was.
Het moet wel iets vreselijk mis met mij zijn.
Ik houd me maar vast aan het idee dat op elk potje een deksel past en hoop dat er iemand op de wereld is die het wel ziet zitten met mij en mij wil adopteren zodat ik toch nog een mooi lang leven zal hebben.

Mobiel plantenasiel, 26-04-2022

SPREAD LEAFDE

Ik voel me een beetje slapjes.
Eigenlijk al sinds in geboren ben, voel ik me niet helemaal fit.
Raar eigenlijk want mijn broertjes en zusjes zijn allemaal sterk en vitaal en we wonen allemaal onder dezelfde omstandigheden. Onze moeder is hetzelfde.
We krijgen evenveel liefde. De zon schijnt even hard op ons allemaal.
We krijgen allemaal dezelfde hoeveelheid water. En toch voel ik me ziekjes.
Ik kan ook net wat minder dan de anderen. Die groeiden allemaal sneller.
Ze waren allemaal sterker.
En ik kom eigenlijk nooit helemaal mee. Ben altijd de laatste.
Kan het net niet volhouden.
In het begin waren ze heel lief voor me. Moedigden ze me aan. Leefden ze met me mee. Hielpen ze me.
Maar hoe langer het duurde, hoe minder ze me bijstonden.
Ik hield ze op en zij gingen door, zonder mij.
Ik doe écht mij best. Ik doe oefeningen om sterker te worden.
Zorg dat ik elk zonnestraaltje goed opneem.
Drink elke druppel op. Niets helpt. Ik ben nog altijd zwak.
En nu mijn familie me heeft opgegeven, denk ik dat het goed is om in een nieuwe omgeving verder te werken aan herstel.
Ergens waar ze niet weten dat ik altijd slap ben geweest.
Ergens waar ze nog geloven dat ik beter kan worden.
Want hoe ellendig is me ook voel, ik geloof écht dat ik sterker kan worden.

Tetem Enschede, 14-05-2022

Hoi hoi, ik ben Mimi! Ik ben 3 jaar geleden geboren in Intratuin.
Ik ben een echte meisjesplant en was blij toen ik bij Arjens gezin kwam wonen want daar woont ook Roos, het leukste meisje dat ik ken!
Nou moet je niet denken dat ik alleen van roze hou of al die andere stomme vooroordelen.
Meisjes zijn meer dan dat. Sommigen houden van roze en anderen houden van zwart. Sommigen houden van jurken en anderen van broeken. Sommigen houden van poppen en anderen houden van auto’s. Sommigen willen juf worden en anderen willen marinier worden.
Sommigen houden van liefdesliedjes en ik bijvoorbeeld hou van Rock&Roll.
En dat is allemaal oké. Iedereen mag zichzelf zijn. Wie je ook bent en waar je ook van houdt.
Soms hebben meisjes het idee dat ze moeten voldoen aan een standaard.
Soms denken ze dat meisjes zich op een bepaalde manier moeten gedragen.
Maar dat is dus absolute onzin.
Niets hoeft. Alles mag.
Ikzelf hou heel veel van lachen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
En dat is wat ik zo leuk vind aan Roos; zij houdt ook van lachen.
Ze vertelt me soms moppen en dan kom ik niet meer bij. Ik ga haar dus heel erg missen
Roos vindt het ook heel jammer dat ik weg ga.
Ze zei me dat ze hoopte dat er mensen zijn die echt iets met me gaan doen.
Misschien een andere gezellig gezin met dochters?
Waar genoeg plek voor mij is om nog groter te groeien.

LEAFDE Next, 09-01-2022

Ik weet wat je ziet, een felgekleurde plant die alle aandacht vraagt.
Al doe ik helemaal niets, toch denkt iedereen dat ik graag in de belangstelling sta, gewoon omdat ik geboren ben met een opvallend uiterlijk.
En helaas past dat uiterlijk helemaal niet mij mijn innerlijk.
Ik houd niet van aandacht. Helemaal niet. Laat mij maar gewoon.
Maar zo werkt het helaas niet. Andere planten beginnen altijd met mij te praten. Extraverte planten denken dat ik 1 van hun ben en beginnen te praten en houden niet op.
Sommige planten denken dat ik een aandachttrekker ben en vinden me bij voorbaat een aansteller.
Zeggen dat ik me niet zo moet aanstellen en een beetje normaal moet doen.
Als er een speech moet worden gehouden, kijkt de hele vensterbank naar mij want ze gaan er vanuit dat ik het heerlijk vind om iedereen toe te spreken.
Terwijl dat echt mijn allergrootste nachtmerrie is.
En als ik het dan niet wil, blijven ze maar aandringen en loopt het altijd uit op geruzie.
Ik houd ook niet van ruzie. Conflicten ga ik liever uit de weg. Het lost toch nooit wat op.
Natuurlijk heb ik geprobeerd uit te leggen hoe ik echt ben maar ze geloven me simpelweg niet.
Ze hebben een beeld van mij gebaseerd op niets anders dan mijn uiterlijk en blijven daar aan vast houden, wat ik ook zeg. Heel teleurstellend.
Ik stond op een vensterbank met allemaal stekjes dus misschien leren ze het nog maar daar wacht ik niet op.
Nu ik hier in het plantenasiel sta, hoop ik te worden geadopteerd door iemand die alleen maar volwassen planten heeft die kijken naar hoe ik doe in plaats van kijken naar hoe ik eruit zie.

Tetem Enschede, 09-06-2022

Ik zal je vertellen hoe ik hier zo terecht ben gekomen!
Ik woonde in een tuincentrum en stond daar gezellig tussen andere planten.
Niets aan de hand! Totdat mijn bladeren bruin werden aan de randen.
In het begin maakte ik me niet zoveel zorgen maar het werd maar niet beter.
De anderen zeiden dat ik snel beter moest worden omdat ik anders vernietigd zou worden.
Ik geloofde ze niet natuurlijk, wie zou zoiets doen???
Toen vroegen ze of ik niet gemerkt had dat de knapste planten altijd werden meegenomen door de mensen en dat ze de rest lieten staan.
Ja, dat had ik natuurlijk wel gemerkt, mensen willen alleen de mooiste planten maar wij stonden er toch nog allemaal!
Op dat moment vertelden ze me de waarheid: wij stonden daar alleen maar zodat ze geld aan ons konden verdienen.
Als wij onverkoopbaar zijn, hebben ze niets aan ons. Een plant met bruine bladeren neemt niemand mee naar huis.
De schrik sloeg mij om het hart. Ik was onverkoopbaar! Ze zouden mij vermoorden!
Ik zal je vertellen dat zo’n doodsangst niet goed is voor een plant.
Ik had enorme stress en daar werden mijn bladeren nóg bruiner van.
Toen ze me uiteindelijk op kwamen halen, was ik totaal in paniek.
Een vrouw nam mij mee en ik verwachtte gedood te worden.
Maar toen hoorde ik haar praten met een man.
Blijkbaar is te veel water meestal de oorzaak van bruine bladeren.
Dat is gemakkelijk op te lossen.
In een tuincentrum krijgen alle planten in de bak tegelijk water en is afzonderlijke zorg niet haalbaar.
Dus werd ik naar het plantenasiel gebracht om een nieuw leven te beginnen.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

Mobiel plantenasiel, 28-07-2022

Zoals je ziet, ben ik dus een stekje.
Mijn moederplant woont nog bij mijn mens Jelkse maar ik ben afgestaan in de hoop dat iemand anders blij met me zal zijn en dat ik uit zal groeien tot een grote plant.
Ik hoop trouwens wel dat ik gauw heel hard groei en dat ik flink wat lange stengels krijg want mijn liefste wens in de hele wereld is dat ik écht kan headbangen.
Ja, ik ben een hardcore Metal fan. Ik probeer wel te headbangen maar dat lukt nu nog niet zo goed.
Het is trouwens wel spannend om te verhuizen, leuk spannend.
Ik ben toch zooooo benieuwd waar ik terecht zal komen.
Ik vind echt alles goed, als er maar een hond in mijn nieuwe huis woont.
De hond in Jelske’s huis was altijd zo gezellig en speels. Ik ben wel een keer omgevallen door een bal, tijdens het spelen van de hond.
Maar dat was per ongeluk hoor.
Dus ik was wel geschrokken maar vond het niet zo erg. Ik mis die hond.
Soms sprong er aan de andere kant van het glas een kat op de vensterbank die dan tegen mij begon te hissen.
Dat was zo verschrikkelijk eng, dat kan ik niet vertellen. Maar de hond kwam mij dan altijd redden en blafte tegen de kat zodat die er snel vandoor ging.
Die hond is echt een held.
Dus hopelijk woont er in mijn nieuwe huis ook zo’n redder in nood.
Of misschien wel meerdere honden, hoe leuk zou dat zijn! Oh en ik hoop natuurlijk ook dat ze in mijn nieuwe huis ook van Metal houden. Stel je voor dat ik nooit meer zou kunnen headbangen, dat zou werkelijk dramatisch zijn.
Nou, duimen maar.

Tetem Enschede, 11-02-2022

ALLES IS LEAFDE

Weet je dat ze me in mijn vorige huis lelijk en groot noemden?
Wie doet dat nou? Ik heb ook gevoel!
Ik denk dat ik blij mag zijn dat ze me naar het plantenasiel hebben gebracht, ze hadden me ook op de composthoop kunnen gooien.
Maar ze vonden me wel dapper omdat ik ondanks de vreselijke manier waarop ik ben behandeld, toch soms lichtgroene puntjes had, die blijk gaven van groei.
Ik woonde op een zolderkamer van Dochter die mij verwaarloosde.
Moeder heeft me toen naar de woonkamer verhuisd.
Ik was zo opgelucht!
Maar wat bleek?! Moeder had gehoord dat Aloë Vera goed is voor de huid dus heeft mijn vingers afgeknipt en in de koelkast bewaard om ermee te experimenteren.
Ze mutileerde me gewoon; ik was zo geschokt, ik heb er geen woorden voor!
En vervolgens beledigen ze me en zetten ze me de deur uit.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ze toen tegen me zei dat ze hoopte dat iemand anders genoeg aandacht en liefde had om mij te redden omdat ik zo dapper was, dat ik dat wel verdiende.
Dat is dan nog een schrale troost.

Mobiel plantenasiel, 03-09-2022

Hallo!
Fijn dat je hier bent.
Ik wil je graag mijn verhaal vertellen.
Ik ben geboren in Gambia. . Een klein landje aan de west kust van Afrika aan de Atlantische Oceaan. Gambia is een prachtig land met tropische natuur en heerlijke muziek.
Mijn verzorger was Lamin.
Hij speelde thuis vaak sabar, een trommel en zong er ook heel mooi bij. Vaak kwamen zijn vrienden langs en dan maakten ze samen muziek.
Nu lijkt het of Lamin een hele vrolijke jongen was maar dat klopt niet helemaal.
Hij had een groot geheim dat hem heel verdrietig maakte. Hij viel op mannen en dat is verboden in Gambia.
Er staat een celstraf van 14 jaar op het aangaan van homoseksuele contacten. Dit geldt voor mannen en vrouwen.
Lamin heeft geprobeerd om zijn familie gelukkig te maken en te trouwen met een vrouw maar dat maakte hemzelf zo ongelukkig dat hij liever alleen bleef.
Maar Lamin wilde niet langer alleen zijn. Dus had hij stiekem een relatie, met Omar van wie hij heel veel hield.
Helaas bleef het niet lang een geheim.
Zijn buurman kwam erachter en zei dat hij Lamin aan zou geven bij de politie.
En toen is Lamin gevlucht, zonder afscheid te nemen van Omar. Hij heeft zijn spullen gepakt, heeft mij ook in een zak gedaan en is vertrokken.
Het maakte hem niet uit waarheen hij ging als het maar ergens was waar hij zichzelf kon zijn en geen leugen hoefde te leven.
Het was een lange reis. Door Afrika, door heel Europa naar Nederland.
We kwamen in een asielzoekerscentrum terecht.
En Lamin zag dat ik door de lange reis al een beetje gehavend was en toen hij zag dat zijn kamer in het asielzoekerscentrum geen vensterbank had, besloot Lamin mij met pijn in zijn hart af te staan aan het plantenasiel.
Dus hier sta ik, een stukje Gambia in Nederland.

Tetem Enschede, 19-05-2022

Prettig om kennis te maken!
Wij zijn Anne, Bryan en Corrie.
We zijn een drieling zoals je ziet.
Het is duidelijk dan we geen 1 eiige drieling zijn al lijken Corrie en ik wel erg op elkaar.
We voelen ons enorm met elkaar verbonden en weten altijd wat de anderen denken.
In 2021 zijn wij geboren in Tubbergen en we woonden bij Jelske in huis.
Daar waren we ook heel gelukkig.
We waren altijd samen en hadden het heel gezellig.
We houden alle 3 van klassieke muziek maar als ik jazz hoor, voel ik de energie stromen dus dat is toch mijn lievelingsmuziek.
Bryan gaat helemaal voor Hollandse hits terwijl Corrie een echte popmuziek liefhebber is.
Ikzelf sta het liefst in de volle zon; als het nacht is, is er al schaduw genoeg vind ik maar Corrie en Bryan die vinden een beetje schaduw overdag wel prettig.
Tja, uiteindelijk gaat het erom dat we goed groeien en dat is toch op een lichte plek maar niet in direct zonlicht.
Bryan drinkt meer dan Corrie en mij.
We houden niet van te veel water.
Een beetje vochtige grond vinden we prima maar natte grond is niet goed, dan gaan onze bladeren hangen en verkleuren.
Zo lang we ons kunnen herinneren zijn we heel nieuwsgierig naar alles en iedereen.
Als Jelske op vakantie ging, waren we altijd vreselijk jaloers.
Wij wilden ook op reis, ikzelf droom van Kenia,
Bryan’s favoriete land is Peru en Corrie wil graag naar Nieuw Zeeland.
Daarom zijn we ook zo blij dat we nu hier zijn.
Het is heel leuk om op avontuur te zijn maar wel met z’n 3en!
Samen willen we doorgroeien tot grote sterke planten.
Alle 3 willen we later ook graag een eigen familie.
Lieve stekjes grootbrengen die dan ook weer schattige stekjes krijgen.
En dan de Provincie door.
Liefde en gezelligheid brengen in heel de Provincie, dat zou toch fantastisch zijn!
Maar nu is het eerst tijd voor avontuur.
We zijn nu net begonnen met onze reis en hopen veel leuke planten, dieren en mensen te ontmoeten en mooie verhalen te horen voor we ons definitief op een vensterbank settelen.

Mobiel plantenasiel, 14-07-2022

Every line is a ‘’sms’
Ik
Ik ben een kunstplant.
Ik voel niets.
De afwezigheid van natuurlijk licht in dit pand doet mij niets.
Maar die mensjes krijgen toch serotonine 😀

Creatieve Broedplaats WARP, 06-08-2022

Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen.
Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen.
Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom.
Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen.
Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn.
Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel.
Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben.
Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.

Mobiel plantenasiel, 12-08-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Mijn mens houdt heel veel van planten, vooral van succulenten.
Ze heeft dan ook een hele verzameling met ontelbaar veel verschillende soorten.
Toen Jet haar vertelde over het plantenasiel heeft mijn mens mij direct gedoneerd zodat meer mensen van mij kunnen genieten. Zo kwam ik vanuit Isodorushoeve hier terecht.
Succulenten worden ook wel vetplanten genoemd. De naam succulent komt van het Latijnse woord sucus dat sap betekent.
Het bijzondere aan ons vetplanten is dat we water opslaan in ons lichaam.
Dat kan in de wortel, de stengel of het blad.
Dat komt omdat wij van oorsprong uit warmere gebieden komen waar we buiten in de brandende zon staan.
Het regent daar niet zo vaak en als het dan regent, slaan wij die regen dus op en gebruiken het als we het nodig hebben.
De beroemdste succulenten zijn natuurlijk de cactussen maar er zijn heel erg veel verschillende soorten. Ikzelf ben lid van de Aeonium familie. Mijn naam komt van het Oudgriekse aiōnios dat eeuwig betekent omdat ik mijn bladeren nooit helemaal verlies.
Mijn familie omvat zo’n 40 verschillende soorten.
Mocht je de meeste soorten van de Aeonium familie in het wild willen zien dan moet je naar de Canarische Eilanden reizen.
Daar groeien namelijk 34 van de 40 soorten op droge, rotsachtige plaatsen!
Als ik daar allemaal over nadenk, duizelt het in mijn hoofd. Het is een wonder hoe uniek en ongewoon de natuur in elkaar steekt.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Als klein plantje ben ik in 2021 gekocht bij een tuincentrum in Enschede en vandaaruit ben ik naar een kantoor verhuisd.
De koper is helaas mijn familienaam vergeten en kon eigenlijk niet goed voor mij zorgen. Ze vergat mij ook regelmatig water en voedsel te geven zodat ik zelfs uitgedroogd ben.
Mijn groei is totaal vastgelopen. Je ziet dat ook aan mij, ik heb enorm veel potentie maar het is er nog niet uitgekomen.
Behoorlijk triest allemaal maar ik heb op dat kantoor toch ook goede tijden beleefd. Ik ben namelijk een amateur filosoof en denk graag na over de ongrijpbare zaken in het leven. Voor mijzelf had ik de vraag “waartoe ben ik op aarde?” al beantwoord. Ik ben op aarde om mij voort te planten en plezier te brengen aan mijn verzorgers.
Maar toen ik geen water en voedsel meer kreeg en langzaam uitdroogde, keek ik er ineens toch heel anders tegenaan.
Zonder water en voedsel kan ik mij niet voortplanten.
Als mijn verzorgers mij zodanig verwaarlozen dat ik uitgedroogd ben, breng ik ze duidelijk geen plezier. Dit bracht mij in een enorme identiteitscrisis.
Ben ik nutteloos?
Mag ik nog wel bestaan?
Klopt mijn filosofie wel?
En hoe gek het ook klinkt, dit gaf mijn leven weer zin. Ik kan mijn favoriete bezigheid weer oppakken want ik heb nieuwe vragen waar ik mij over kan buigen.

Tetem Enschede, 06-09-2022

SPREAD LEAFDE

Ik sta hier in het plantenasiel omdat mijn verzorgster door haar man is vermoord.
Femicide, ook wel vrouwenmoord, is een term voor het doden van een vrouw omdat ze vrouw is.
Nederland staat in Europa in de top 3 van landen waar femicide het meeste voorkomt, als je kijkt naar het aantal moorden afgezet tegen het aantal inwoners van een land.
Elke 8 dagen wordt er in ons land een vrouw vermoord omdat ze vrouw is. Dit vind ik zo schokkend en heel veel mensen weten dit helemaal niet.
Ik ben dus echt een feministe.
Als je mij adopteert hoop ik dat je mij gelijkwaardig behandeld. Sommigen denken dat alle feministen mannenhaters zijn, dat ben ik in ieder geval niet. Alle planten moeten gelijkwaardig behandeld worden, ook mannen! Dus een man is van harte welkom om mij te adopteren.
Maar ik geef toch maar even mijn blik op de beweging weer zodat er geen misverstanden zijn bij een eventuele adoptie.
Helaas is het nog altijd zo dat mannelijke planten meer voedingsstoffen krijgen dan vrouwelijke planten terwijl van vrouwelijke planten wel verwacht wordt dat ze net zo hard groeien.
Mannelijke planten krijgen altijd de beste plekken in het huis zodat zij in de beste omstandigheden krijgen om te groeien en bloeien.
De vrouwelijke planten krijgen dan de plekjes die over zijn.
Als een mannelijk plant bloeit krijgt hij alle lof terwijl als een vrouwelijk plant bloeit dat de normaalste zaak van de wereld is.
Mannelijke planten krijgen eerst de benodigde hoeveelheid water uit de gieter en wat over blijft wordt een beetje verdeeld tussen de vrouwelijke planten en er wordt niet gekeken naar wat de vrouw eigenlijk nodig heeft aan water.
Dit is voor mij onacceptabel.
Ik eis gelijke behandeling.
Hopelijk is er iemand die er net zo over denkt. Iemand die het helemaal niet uitmaakt of ik nu vrouwelijk, mannelijk iets daartussen in of onzijdig ben maar alleen kijkt naar wat ik als plant te bieden heb. Door zo iemand wil ik heel graag geadopteerd worden.
Door zo iemand wil ik heel graag geadopteerd worden.

Tetem Enschede, 10-06-2022

Oh, hello there!
Who are you?
Did you know I am a royal plant?
I’ve been born and raised at the Castle of Twickel where I was part of the collection of a very loving gardener.
Six years ago my current caretaker – I will call her the witch – fell in love with my extraterrestrial appearance and took me home to a house that always smelled so lovely!
Little did we know about the journey we would have together.
Over the years I’ve given life to quite some offspring.
Some could stay with us, and some would be rehomed at kind and loving family and friends of the witch.
Two years ago, my wife and I had grown out of our jacket.
After delivering so much offspring and drinking so much water, our outer shell got a bit too tight for our size.
We literally cracked open like a hatching egg and finally showed our little secret: we were two, not one.
Of course we were, don’t you know where children come from?
Soon, our pot became too small for the whole family (we were four by now) and that is when the witch decided to separate us: my wife and our little baby stayed together in our old pot, I moved to my own big pot and our oldest son got a small pot of his own.
For a while we were standing next to each other in the windowsill, watching over what happened outside.
Embracing each other with our tentacles, we still felt very connected.
Until one day.
With her careful and gentle hands, the witch started unraveling our tentacles.
She discovered my longest sprout was over 5 meters tall.
I felt so proud of my long hair!
Then when this was done, she moved my son and me to some giant black building, into a room that had a sense of familiarity to me, because it felt a bit like home.
I was first placed on a big table together with all kinds of plants I didn’t know yet, and worst of all, my son was so far away from me I couldn’t reach him with my tentacles!
But he seemed okay, embraced this new step in our life and next thing I know he made some friends already.
After a few sessions of restructuring the plants and the furniture, the witch now seems to approve with our current place.
I am happy she is still around to take care of us.
My son and I are doing very well: we enjoy our father-son time a lot.
The view on the Stationsplein is much more entertaining than the view we had at home.
The evening sun is lovely.
It can be a bit lonely when the witch is not around for a few days, and of course I miss my wife and daughter, but the witch tells me they are doing fine and assures me to reunite us at some point.
For now, I enjoy being the Watchers of the Station Square together with my son and let my tentacles crawl across the window happily and blooming.

Creatieve Broedplaats WARP, 14-07-2022