Ik ben een Sempervivum, ook wel huislook genoemd en hoewel ik een paar bruine blaadjes heb, ben ik toch zeer de moeite waard om te adopteren.
Want als je goed voor mij zorgt, ben ik die bruine blaadje zo weer kwijt. Het is ook helemaal niet moeilijk om voor mij te zorgen.
Als je me buiten plant, moet je weten dat ik een vetplant ben en water in mijn bladeren opsla. Daarom heb ik weinig water nodig.
Je hoeft in principe niet naar bij om te kijken tenzij er echt een lange periode geen regen valt. Dan heb ik een beetje water nodig. Let er dan op dat je geen water op mijn bladeren giet, ik neem het water via mijn wortels op dus niet op mij maar naast mij watergeven.
Ik ben zeer geschikt als bodembedekker en voel me vooral thuis in een rotstuin.
Als je me binnen plaatst, geldt eigenlijk hetzelfde. Zet me vooral op een lichte plek. Plaats me op een schoteltje waar je water op giet zodat ik via onderen het water op kan nemen.
Als de bladeren slap worden, heb je té weinig water gegeven en kun je makkelijk wat extra geven maar als we té veel krijgen, gaan we al snel rotten.
Ook heb ik geneeskrachtige werkingen.
Veelvoorkomende toepassingen zijn het stoppen van ernstige gevallen van diarree door het sap van mijn blad te drinken of mijn bladeren direct te eten.
Ook wordt mijn sap vaak rechtstreeks op de huid aangebracht voor veel van dezelfde toepassingen als aloë vera, zoals brandwonden, wratten en insectenbeten.
Verder wordt gezegd dat het verlichting geeft bij zwellingen en vochtophoping.
Naast het feit dat ik altijd heel leuk ben om te zien met mijn stervormige rozetjes, kan ik ook nog eens gaan bloeien maar dat duurt helaas nog even.
Het is wel een verrassing welke kleur mijn bloemen zullen zijn want mijn soort kan rood, geel, roze of soms wit bloeien.
Genoeg reden om mij mee naar huis te nemen, zou ik zeggen.

Hallo!
Ik baal er een beetje van dat ik hier nu sta.
Mijn grootste hobby en eigenlijk ook mijn enige hobby, is natuur.
Komt natuurlijk omdat ik zelf ook een onderdeel van de natuur ben al sta ik binnen.
Het allerliefst wil ik gewoon buiten zijn.
Heerlijk in de wind en de frisse lucht met overal planten en dieren om mij heen.
Natuurlijk weet ik ook wel dat ik een binnen plant ben en het buiten erg moeilijk zou krijgen en waarschijnlijk op een gegeven moment ook dood zou gaan maar toch.
In mijn vorige huis stond ik op de vensterbank en keek ik uit op een park.
Niet echt wilde ongerepte natuur dus maar toch was ik met dat uitzicht enorm tevreden.
Ik genoot enorm van de seizoenen, elk seizoen heeft wat moois.
De bomen in de winter hebben een geweldig silhouet en je kunt ook veel verder kijken doordat de bomen kaal zijn.
Het is helemaal mooi als er verse sneeuw ligt; alles ziet er dan zo schoon en vredig uit. En dan de lente waar je langzaam de bladeren ziet groeien.
Alle planten, struiken en bomen hebben een eigen kleur groen, magnifiek. Gevolgd door de overdaad van de zomer, er bloeit van alles en het barst van het leven. Maar mijn favoriet is de herfst.
Wanneer de bladeren verkleuren naar de meest mooie combinaties van groen, geel, oranje en rood.
De regen die alles schoon wast. De lage zon die de magisch door de bladeren schijnt.
En in plaats van dat ik op de vensterbank sta te genieten van mijn favoriete jaargetijde, sta ik hier.
Hoe de mens ook probeert om de natuur te vangen op foto’s, op schilderijen, met beelden, het is nooit zo mooi als in het echt.
En ik ben bang dat hoe mooi mijn uitzicht op de vensterbank ook was, het nooit zo mooi is als buiten midden in de natuur te zijn.
Jammer genoeg blijft dat voor mij voor altijd een droom.