OVERZICHT ADOPTIEPLANTENEr zijn al heel wat planten langsgebracht. Lees hieronder hun verhalen. Een deel van deze planten zijn inmiddels geadopteerd en bevinden zich niet langer in de publieke ruimte. Planten die nog een nieuw thuis zoeken kan je ontmoeten in een van de LEAFDE Plantenasiels.
Het aantal LEAFDE Plantenasiels is groeiende. Ons doel is dat voor eind 2023 elke Twentse gemeente een eigen Plantenasiel heeft of een locatie waar het verhaal van de adoptieplanten te volgen is. Op deze manier maken we de wereld groener en leefbaarder, planten we LEAFDE en worden we allemaal een beetje blijer!
Iedereen kan een Plantenasiel starten! Wij ondersteunen dit van harte. Wil je een Plantenasiel beginnen neem dan contact op met adedapo@tetem.nl
Hallo! Wat fijn om je te zien!
Ik ga je mijn verhaal vertellen.
Het eerste dat ik mij herinner is dat ik op een rond tafeltje stond.
Ik stond een beetje achteraan en voor mij lagen tijdschriften en kranten.
De tafel stond in de wachtkamer van een huisartsenpost, tussen 2 stoelen.
Er kwamen dan ook elke dag mensen bij mij zitten.
Het was echt bijzonder leuk om zoveel verschillende mensen te zien; van heel jong tot heel oud met alle mogelijke huidskleuren en haarkleuren en ook een paar kleuren die niet in de natuur voorkomen, mensen die alleen een topje en een korte broek aan hadden en mensen waarvan zelfs de ogen met een sluier bedekt waren.
Mannen, vrouwen, hermafrodieten, non-binairen en mensen in transitie.
Lesbisch, homo, pan, bi, alles daarnaast en daartussen. Iedereen zat in die wachtkamer.
En het viel me altijd op dat hoe verschillend al die mensen aan de buitenkant dan ook waren, ze kwamen allemaal met dezelfde soort klachten.
Ze praten in de wachtkamer over dezelfde soort dingen.
De ouders waren allemaal bezorgd om hun zieke kinderen, partners waren bezorgd om hun zieke geliefde.
Mijn ervaring is dat het menselijk ras misschien heel divers lijkt maar dat mensen in de basis eigenlijk allemaal ongeveer gelijk zijn.
Het was echt een hele fijne plek om te zijn omdat er altijd wel iets gebeurde en ik houd van zo’n levendige omgeving maar helaas zijn er heel veel zieke mensen en moest mijn tafeltje plaatsmaken voor een extra stoeltje.
En toen kwam ik dus in het plantenasiel terecht en tot mijn grote vreugde is dit ook een hele levendige omgeving.
Het is hier zelfs nog leuker want er komen hier net zoveel verschillende mensen alleen zijn die niet ziek en dus vrolijker.
En het allerbeste vind ik nog dat er hier ook een heleboel verschillende planten zijn!
Tetem Enschede, 12-08-2022
Hallo!
Ik ben een vrij gewone varen
Niets bijzonders.
En dat is prima.
Lekker middelmatig.
Heerlijk vind ik dat!
Ik houd namelijk niet van opvallen.
Ik houd niet van aandacht.
Laat jouw ogen maar over mij heengaan alsof je me helemaal niet hebt gezien.
Zo kan ik lekker mijn eigen leven leiden zonder inmenging.
Lekker rustig!
Mobiel plantenasiel, 22-01-2022
Ik ben een Alocasia. Ze noemen mij ook wel Taro en Olifantsoor.
Zelf vind ik die laatste naam het leukst. Doet me toch een beetje denken aan mijn Aziatische roots.
In het wild kunnen de bladeren van een Alocasia wel anderhalve meter worden al is dat voor een kamerplant natuurlijk niet aan de orde maar als je mij regelmatig verpot word ik wel een stuk groter dan ik nu ben.
Het heeft overigens meer voordelen om mij te verpotten.
Als er ruimte is in de pot, komen er vanzelf jonge plantjes tevoorschijn. Wanneer die plantjes vier blaadjes hebben, kun je ze van mij wegsnijden en heb je een nieuwe Alocasia. Het is een prettige idee dat ik mijn mens kan voorzien van een hele vensterbank vol met mijn nageslacht.
Om goed te kunnen functioneren heb ik veel water nodig maar ik tolereer geen wateroverlast. Voor mijn gezondheid is het belangrijk dat er geen water op mijn bladeren blijft liggen. Maar als ik te weinig water krijgt gaan mijn bladeren hangen. Dat is ook niet echt prettig.
Ik ben gevoelig maar ben ook licht giftig. Kinderen en huisdieren mogen mijn bladeren en zaden niet in hun mond stoppen.
Als ze dat wel doen krijgen ze gastro-intestinale problemen. Omdat ik eigenlijk ook liever niet heb dat mensen teveel aan mij zitten vind ik dit wel prettig. Zo houd iedereen een beetje zijn handen thuis.
Zoals vermeld kom ik van origine uit Azië maar zelf ben ik geboren en getogen de Sluiskade in Almelo.
Ik heb daar een fijne tijd gehad tot ze daar begonnen de bouwen. Het is er nu een grote stofbende.
Gelukkig ben ik na wat omzwervingen terecht gekomen bij het planetenasiel.
Een prima plek maar het grote nadeel is dat ik nu in Enschede woon. Ik hoop op een dag terug te keren naar Almelo
Tetem Enschede, 04-09-2022
Hey! Mijn naam is Gerrit.
Ze noemen me ook wel Gekke Gerrit.
Hmmmm misschien had ik dat niet moeten vertellen.
Nou ja, doe maar alsof je het niet hebt gehoord.
Ik ben 15 en Arjen kreeg mij cadeau toen hij ging verhuizen.
Ik had het hartstikke naar mijn zin daar bij Arjen.
Lekker de hele dag Radio 538 luisteren. Ik ben dol op muziek. Daar gaan mijn bladeren van trillen!
Die andere planten vonden mij irritant omdat ik altijd stond te dansen.
Nou, dat moet ik toch lekker zelf weten, ja toch! niet dan?!
Ze hadden wel meer te zeuren.
Meezingen mocht ik ook niet. Ik zing vals, zeiden ze.
Nou dat valt dus echt wel reuze mee. En al zing ik vals, wat dan nog?
Ik vind zingen leuk, dus ik zing.
De hele dag maar rekening met iedereen houden, daar heb ik dus geen zin in.
Ik leef maar 1 keer dus ik zorg er wel voor dat mijn leven heerlijk is! !
Als iedereen dat zou doen, was de wereld een stuk vrolijker
Wat trouwens niet zo leuk was, was dat Arjen mij in de zomer gewoon zonder pardon ineens buiten neerzette.
De eerste keer was ik echt in shock! Heb behoorlijk gevloekt toen.
Gelukkig mocht ik weer naar binnen toen het kouder werd.
Ik heb een hekel aan mooi weer gekregen door die stunt!
En die kat van Arjan was ook een terror. Dat beest zocht altijd ruzie. Altijd als ik stond te dansen, wilde hij de bladeren van me af slaan.
Dom beest.
Nou denk maar niet dat dat me ervan weerhoudt om te dansen hoor.
Ik doe wat ik wil! Dan maar ruzie.
Arjan heeft me hier afgezet.
Zei dat hij hoopte dat ik een mooie nieuwe ruimte zou krijgen met niet te veel zon en veel leven om mij heen maar dat zijn huis té klein voor mij was geworden….of ik té groot voor zijn huis.
En dat hij me niet in de kou buiten wilde laten staan.
Gelukkig maar want dát wil ik dus nooit meer meemaken!
Ik weiger om nog buiten te staan!
Maar die mooie nieuwe gezellig drukke ruimte, ja die zie ik wel zitten!
Tetem Enschede, 16-06-2022
Ik ben een Peperomia Polybotrya.
Degenen die geen verstand van planten hebben, zullen mij misschien verwarren met zo’n ordinaire pannenkoeken plant maar daar lijk ik dus niet op en ik heb met die plantenfamilie ook écht niets te maken. Ze noemen mij ook wel Raindrop vanwege het puntje aan het uiteinde van mijn blad dat aan druppel doet denken. Zo’n mooie esthetische vorm van blad heeft een pannenkoekplant niet!
Mijn roots liggen in de tropische gedeeltes van Zuid-Amerika maar ik ben in het mooie Losser geboren. Heb altijd gewoond in woonzorgcentrum Oldenhoeve, misschien ken je dat wel.
Een fantastische tijd heb ik daar gehad bij opa Barend. Arme opa Barend was chronisch ziek en had niet altijd evenveel energie om voor mij te zorgen.
Gelukkig had hij geweldige kleindochters die hem vaak kwamen bezoeken en deze meiden gek op planten. Ze verzorgenden mij en mijn vensterbankgenoten en praten gezellig over koetjes en kalfjes.
Dat zet je toch aan het denken. Als het goed met je gaat, denk je dat het leven eeuwig duurt maar als ik naar opa Barend keek, was het duidelijk dat het leven eindig is.
Eerst kun je het allemaal niet meer zelf en heb je steeds meer hulp nodig tot het einde zich aandient en je hier niet meer bent. Ik word daar wel een beetje treurig van.
Toen opa Barend overleed, vond ik dat vreselijk triest. We hadden toch al die tijd samengewoond. Maar wat écht afschuwelijk was, was het feit dat na het overlijden de planten werden ondergebracht bij zijn familieleden en dan niemand voor mij koos. Ik bleef eenzaam over.
Een dolk in mijn hart! Gelukkig hoorde ik die lieve kleindochters nog wel aan hun vader vragen of ik niet met hun mee naar huis mocht maar vader vond de 2 planten die hij had gekozen voldoende. Die man lijkt niets op zijn vader, opa Barend had mij zeker gekozen!
Nu sta ik in het plantenasiel.
Prima plek hoor.
Ze zorgen goed voor me maar ik ben toch nog veel te jong om hier voor altijd te blijven wonen. Ik hoop op een mooi plekje midden in de samenleving en dan het liefst in mijn mooie Losser.
En het is een heel goed plan om juist mij te adopteren want ik ben heel makkelijk in onderhoud.
Een mooi plekje met veel licht maar geen direct zonlicht en wat water. Ik houd van licht vochtige grond; als de bovenste 2 cm grond weer droog is, geef je me weer wat water. Simpel te testen door even je vinger in mijn grond te steken, blijft de aarde plakker, hoef ik nog geen water.
Heel eenvoudig dus!
En als je goed voor me zorgt, beloon ik je met bloemen!
Oh en je kunt je ook nog heel makkelijk stekken dus als je van veel groen houdt, ben ik jouw plant!
Tetem Enschede, 24-05-2022
GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE
Ik ben een Sansevieria.
Ik leef nog niet zo lang maar ben in mijn korte leven al heel wat mensen met vooroordelen tegen mijn ‘soort’ tegen gekomen.
De Sansevieria wordt gezien als ouderwets, als een plant voor kneusjes. Gelukkig is er nu ook een tegenbeweging gaande en ben ik ook op de vensterbank van menig Hipster-huishouden te vinden. Ook in heel wat trendy ondernemingen kom je mij tegen.
Zo heb ik een prominente plek in een kapperszaak en een leuk klein restaurantje in de binnenstad van Enschede.
Het hoogtepunt van deze tegenbeweging is toch wel mijn verblijf in Sickhouse te Enschede.
Sickhouse, ook wel ‘atomic’ playground genoemd, is toch bij uitstek een productie van het heden. Een plek gericht op digitale en populaire cultuur in onze samenleving. Als dat niet verre van oubollig is, weet ik het niet meer.
Het feit dat ik zo genoten heb van mijn deelname aan Sickhouse zegt toch ook wel dat ik niet truttig ben. Ik heb daar echt een toptijd gehad.
Het zo zo dynamisch en innovatief allemaal. Het leukste dat ik daar trouwens heb meegemaakt was het bezoek van staatsecretaris Gunay Uslu in augustus 2022.
Dat was écht sick. Zie je nou wel dat ik niet achterhaald ben, ik ben helemaal up to date met mijn straattaal.
Het steekt me gewoon als ze naar je kijken en je meteen een stempel geven zonder even te checken of die indruk wel klopt.
Misschien moeten al die types die de Sansevieria belegen vinden zich realiseren dat zij de wederopstanding van de Sansevieria hebben gemist en dat zij dus misschien een beetje achterlopen bij de laatste trends.
Gehuisvest bij privé, 18-02-2022
Ons mens Yvonne studeerde in de jaren 70 in Enschede en kreeg, net als heel veel medestudenten, een Tradescantia stekje. Wij zijn nazaten van dat stekje.
Onze familie is heel makkelijk om te verzorgen en wordt dus ook erg oud; zet ons op een plekje met indirect zonlicht en geef ons eens per week water en we groeien als kool. Toen Yvonne een keer op vakantie was, merkte onze oppasser dat we bijna verdroogd waren maar zelfs dat was in een mum van tijd weer opgelost.
Helaas hebben we 1 minpuntje; we zijn een beetje giftig. Je moet ons dus niet eten.
Daar staat tegenover dat we bijzonder kleurrijk zijn want onze bladeren zijn groen gestreept aan de bovenkant en paars aan de onderkant.
Als klap op de vuurpijl hangen we ook nog heel decoratief over de pot.
Ook zijn we heel simpel te stekken. Yvonne heeft in de afgelopen 50 jaar ontelbaar veel stekjes cadeau gegeven aan vrienden, familie, collega’s, buren; werkelijk iedereen in de wijde omgeving van ons mens heeft een Tradescantia in huis staan.
Yvonne vindt het heerlijk om planten te zien groeien en geniet intens van elk stekje dat erbij komt. Die kan ze dan weggeven en op die manier plezier brengen in haar kennissenkring. En nu wil ze ook onbekenden blij maken door ons in het plantenasiel tentoon te stellen.
En wie een beetje vrolijkheid kan gebruiken in het leven, kan ons adopteren en dan bezorgen we ons nieuwe mens elke dag een glimlach.
Tetem Enschede, 06-09-2022
Mijn eigenaar noemt mij oude brompot.
Eerlijk gezegd begrijp ik niet helemaal waarom.
Ja, ik mopper wel veel maar laten we even eerlijk zijn, er is heel heleboel dat beter kan.
De hele dag staat de tv aan op nieuwszenders en het enige dat ik hoorde is crisis.
Vluchtelingencrisis, woningmarkt- crisis, stikstofcrisis, energiecrisis, koopkrachtcrisis, politieke crisis, enzovoort enzovoort.
En dat zijn alleen de crisissen. Er zijn ook nog ‘gewone’ problemen.
Eindeloos wordt er gepraat, overlegd, gediscussieerd maar met echte oplossingen komen, ho maar.
En als ik zo naar de praatprogramma’s luister, is iedereen deskundig en geen deskundige is het met een ander eens.
Wie bepaalt eigenlijk wie er deskundig is?
Blijkbaar hoef je geen studies meer te volgen om deskundig te zijn. Jan en allemaal noemt zich tegenwoordig deskundig.
Nou sorry hoor maar dat kan ik geen deskundigen noemen.
En dan al die zogenaamde peilingen. Niemand heeft ons ooit wat gevraagd.
Allemaal doorgestoken kaart!
Wie betaalt er eigenlijk voor de peilingen? Wie controleert die peilingen?
Weet je wat ik ook niet snap, dat gedraai altijd.
Niemand zegt eerlijk waar het op staat. Het is altijd maar de helft van het verhaal of een verdraaid verhaal.
Nou ja, en toen mijn eigenaar mij het huis uit zette, riep ie me na dat ik een zeurzak was en dat ik altijd alles negatief uitleg. Snap je dat nou?
Tetem Enschede, 03-09-2022
SPREAD LEAFDE
Wij succulenten zijn behoorlijk herkenbaar, dus ik denk dat je me al herkend had. Ik wil je graag mijn verhaal vertellen.
Mijn hele leven reageerden planten op mij alsof ik een baby was. Veel planten wisten niet eens dat ze het deden. Het was een soort automatisch instinct.
Het kwam omdat ik zo klein was. Toen ik nog met mijn leeftijdsgenoten bij het tuincentrum stond, was ik altijd de kleinste.
Planten praatten met een raar baby stemmetje tegen mij. Dachten dat ik niets zelf kon en drongen mij ongevraagd hun ‘hulp’ op.
Ook waren ze in de veronderstelling dat ik geestelijk achterliep wat natuurlijk niets met mijn hoogte te maken had. Het was om gek van te worden. Ik bleef klein en ze bleven me als baby behandelen.
Dat ik ouder werd, veranderde niets aan de situatie.
Ik bleef klein en ze bleven me als baby behandelen.
Ik dacht dat ik uiteindelijk vanzelf wel zou groeien. Dat ik gewoon een laatbloeier was. Maar helaas bleef ik altijd behoorlijk onder de maat.
Uiteindelijk had ik me er maar bij neergelegd dat ik altijd klein zou blijven maar toen kwam ik hier in het plantenasiel.
De planten om mij heen vroegen naar mij verhaal en toen ik uitlegde dat ik heel klein was voor mijn leeftijd, snapten ze het meteen.
Ze behandelden mij als volwaardige plant, lid van de platenasiel familie. En dat was ongekend en heel prettig. Maar het mooiste was nog wel dat een opa plant iets verderop zei dat een plant pas goed kan groeien als de omstandigheden goed zijn. En omdat ik niet goed behandeld was, ik ook niet goed kon groeien.
Ik heb het toen wel voor de andere planten opgenomen, ze hadden mij niet gepest maar ze hadden me gewoon niet begrepen.
Ze hadden niet gescholden of gemeen gedaan.
Opa plant zei daarop dat het, gemeend of niet gemeend, wel invloed op mij had gehad.
Hij dacht dat ik nu wel zou gaan groeien omdat dit voor mij een positieve stimulerende omgeving was.
En hij had gelijk. Sinds ik hier ben, ben ik al een klein beetje gegroeid!
LEAFDE Next, 10-08-2022
Ik ben een vetplant met en mijn ontwerper heeft met de naam Pineapple Paradise meegegeven.
Als designer-plant bezit ik een aantal speciale eigenschappen die mij aantrekkelijk en easy-going maken.
Zo kleur ik mee met de seizoenen. In de winter ben ik diep bosgroen met wijnrode randen, en in de lente wordt ik helder ananasgeel in combinatie met een kersenrode rand. Ik ben super eenvoudig te verzorgen en kan volle zon aan en red mij goed in de droogte.
Eigenlijk heb ik nog maar op 1 plek gewoond, te weten verzorgingstehuis Het Woolde in Hengelo.
Een heerlijke plek om te wonen. Mijn medebewoner was natuurlijk al behoorlijk op leeftijd.
Aan de ene kant had hij alle tijd voor mij omdat hij zoveel thuis was maar aan de andere kant was zijn tijd op aan het raken. Dat maakt dat hoewel ik daar erg gelukkig was, ik me ook zeer bewust was van de tijdelijkheid van dat geluk.
Wat ik vreesde, is natuurlijk ook gebeurd; mijn medebewoner is overleden.
Ik was erop voorbereid, de man is 96 geworden maar dat neemt niet weg dat het een verdrietige gebeurtenis was. En wat het voor mij extra zuur maakte, was dat na het overlijden zijn planten werden ondergebracht bij de familie leden van mijn medebewoner.
Alle planten zijn gekozen voor mij was er geen liefhebber dus hebben ze me naar het plantenasiel gebracht.
Wat ik het leukst vond aan mijn leven met mijn medebewoner was dat hij mij veel verhalen vertelde over zijn leven.
Hij was geboren in Hengelo en heeft de stad langzaam zien veranderen.
Zijn dochter haalde hem af en toe speciaal op om door de stad te rijden zodat hij kon zien hoe zijn geboortehuis er nu uitzag.
Wat er was gebouwd op de plek waar vroeger zijn school stond. Herinneringen ophalen aan vroeger, dat vond hij geweldig en ik genoot van al die verhalen aan een vervlogen tijd. Maar hij kon de verbeteringen ook op waarde schatten en hij had ook oog voor de toekomst.
Die tegenstelling waardeerde ik enorm.
Zelf hoop ik nu een nieuwe toekomst tegemoet te gaan op een plek waar ik word gewaardeerd en hoewel er in het plantenasiel goed voor mij wordt gezorgd, hoop ik terug te gaan naar mijn geliefde Hengelo.
Tetem Enschede, 30-06-2022
“Komt er nu alweer iemand naar mij kijken?”
“Loop maar door! Hier is niets te zien.”
”Nou ja, eigenlijk is het ook wel gezellig dat je er bent”
Mobiel plantenasiel, 26-03-2022
Als klein plantje ben ik in 2021 gekocht bij een tuincentrum in Enschede en vandaaruit ben ik naar een kantoor verhuisd.
De koper is helaas mijn familienaam vergeten en kon eigenlijk niet goed voor mij zorgen. Ze vergat mij ook regelmatig water en voedsel te geven zodat ik zelfs uitgedroogd ben.
Mijn groei is totaal vastgelopen. Je ziet dat ook aan mij, ik heb enorm veel potentie maar het is er nog niet uitgekomen.
Behoorlijk triest allemaal maar ik heb op dat kantoor toch ook goede tijden beleefd. Ik ben namelijk een amateur filosoof en denk graag na over de ongrijpbare zaken in het leven. Voor mijzelf had ik de vraag “waartoe ben ik op aarde?” al beantwoord. Ik ben op aarde om mij voort te planten en plezier te brengen aan mijn verzorgers.
Maar toen ik geen water en voedsel meer kreeg en langzaam uitdroogde, keek ik er ineens toch heel anders tegenaan.
Zonder water en voedsel kan ik mij niet voortplanten.
Als mijn verzorgers mij zodanig verwaarlozen dat ik uitgedroogd ben, breng ik ze duidelijk geen plezier.
Dit bracht mij in een enorme identiteitscrisis.
Ben ik nutteloos?
Mag ik nog wel bestaan?
Klopt mijn filosofie wel?
En hoe gek het ook klinkt, dit gaf mijn leven weer zin. Ik kan mijn favoriete bezigheid weer oppakken want ik heb nieuwe vragen waar ik mij over kan buigen.
Tetem Enschede, 06-09-2022
ALLES IS LEAFDE
Ik voel me een beetje slapjes.
Eigenlijk al sinds in geboren ben, voel ik me niet helemaal fit.
Raar eigenlijk want mijn broertjes en zusjes zijn allemaal sterk en vitaal en we wonen allemaal onder dezelfde omstandigheden. Onze moeder is hetzelfde.
We krijgen evenveel liefde. De zon schijnt even hard op ons allemaal.
We krijgen allemaal dezelfde hoeveelheid water. En toch voel ik me ziekjes.
Ik kan ook net wat minder dan de anderen. Die groeiden allemaal sneller.
Ze waren allemaal sterker.
En ik kom eigenlijk nooit helemaal mee. Ben altijd de laatste.
Kan het net niet volhouden.
In het begin waren ze heel lief voor me. Moedigden ze me aan. Leefden ze met me mee. Hielpen ze me.
Maar hoe langer het duurde, hoe minder ze me bijstonden.
Ik hield ze op en zij gingen door, zonder mij.
Ik doe écht mij best. Ik doe oefeningen om sterker te worden.
Zorg dat ik elk zonnestraaltje goed opneem.
Drink elke druppel op. Niets helpt. Ik ben nog altijd zwak.
En nu mijn familie me heeft opgegeven, denk ik dat het goed is om in een nieuwe omgeving verder te werken aan herstel.
Ergens waar ze niet weten dat ik altijd slap ben geweest.
Ergens waar ze nog geloven dat ik beter kan worden.
Want hoe ellendig is me ook voel, ik geloof écht dat ik sterker kan worden.
Tetem Enschede, 14-05-2022
Hallo en wees welkom. Ik ben Tamati. Dit is mijn 4e huis alweer.
Het is mijn ervaring dat je in elk huis wat leert en wat achterlaat. Ik hoop dat ik in elk huis liefde heb achtergelaten maar het is niet aan mij om daarover te oordelen.
Alleen de achterblijvers kunnen je vertellen wat ik heb achtergelaten. Ik kan wel vertellen wat ik heb geleerd.
In mijn 1e huis woonden 2 honden. Een teckel, Pepperoni en een dalmatiër, Dolly.
Die 2 waren zo verschillend als dag en nacht. Hoe langer ik er woonde hoe meer ik erachter kwam dat ze echt elkaars tegenpolen waren.
Ik dacht dat 2 zulke verschillende honden, nooit vrienden zouden kunnen zijn maar Pepperoni en Dolly waren die beste vrienden die ik ooit heb meegemaakt.
Ze waren het nooit ergens over eens maar ze praten over alles en ze luisterden naar elkaar.
Soms kwamen ze er samen uit maar vaak ook niet en dan besloten ze gewoon dat ze het niet eens waren en dan lieten ze het daarbij. Ze respecteerden elkaars mening ook als die verschilde van hun eigen mening.
In mijn 2e huis leerde ik mijn les van Bram, een jongetje dat ook in dat huis woonde.
Bram was niet zoals de kinderen die in het eerste huis woonden. Bram had namelijk maar 1 been. Voor planten is dat natuurlijk geen probleem maar voor jongens wel.
Bram had een rolstoel. Thuis was natuurlijk alles aangepast maar dat was niet overal zo. Ik hoorde Bram vertellen over hoe moeilijk het was om op school overal aan mee te doen.
Dat mensen er al vanuit gingen dat hij bepaalde dingen niet kon. Dat hij niet overal naar de wc kon. Dat ze soms ook dachten dat hij geestelijk gehandicapt was. Dat ze hem als een klein kind behandelden.
Dat hij soms op een plek was waar hij met zijn rolstoel niet naar binnen kon. En dat ze hem altijd zielig vonden terwijl hij toch bijna alles wél kon. Hij was geen gehandicapte jongen, hij was een jongen met een handicap.
In mijn 3e huis woonde Noor, een jonge islamitische vrouw die een hoofddoekje droeg. Je begrijpt het al, ik hoorde eindeloze verhalen van Noor.
Eigenlijk waren de problemen van Noor een beetje gelijk aan die van Bram. Omdat Noor een hoofddoekje droeg, hadden mensen allerlei vooroordelen.
Mensen reageerden niet op de persoon Noor maar op de hoofddoek, net zoals ze niet op de persoon Bram reageerden maar op de rolstoel.
Voor Noor kwam daar ook nog bij dat zij werd aangesproken als een andere moslim iets had gedaan of gezegd wat niet zo leuk was. Alsof zij verantwoordelijk was voor alle moslims ter wereld.
Ik ben heel benieuwd wie ik in mijn nieuwe huis ga leren kennen en wat ik daar zal leren.
. Een huis met andere planten zou gezellig zijn, kunnen we samen praten over onze lessen in het leven.
Tetem Enschede, 10-06-2022
GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE
Ik ben geboren als Suculentas ‘perle von Nurnberg. Mijn roots liggen in Mexico maar ik ben in 2020 geboren in Twenterand.
Met mijn prachtige paarse bladeren die een grijze poederachtige gloed hebben heb ik twee jaar kleur mogen brengen op de bovenste verdieping van De Weemelanden in Vriezenveen.
Na het overlijden van mijn verzorgster de oude tante Els ben ik door haar zoon naar het plantenasiel in Enschede gebracht.
In het plantenasiel heb ik de zomer van 2022 doorgebracht. Omdat ik een mooie plek vol in de zon had gekregen en ik eens per 2 of 3 weken wat water kreeg ben ik daar weer opgeknapt.
Dat was hard nodig want de laatste periode bij Els was moeizaam. De Gordijnen bleven vrijwel de hele dag gesloten en er was geen aanspraak.
Ik zal je eerlijk vertellen dat het overlijden van tante Els er bij mij wel heeft ingehakt.
Het is voor mijn gezondheid niet goed geweest maar daar ben ik gelukkig alweer overheen.
Nee, het gaat mij vooral om het gemis. Je bouwt toch een band op. Toen tante Els nog in betere doen was, praatte ze heel veel met mij. Vooral over haar leven in Twenterand. Ook zong ze veel en daar werd ik ook altijd blij van.
Ze zeggen wel eens dat je pas weet wat je hebt als je het kwijt bent en ik kan je wel vertellen dat dat helemaal klopt.
Ik wil zoiets niet nog een keer meemaken dus hoop ik dat ik word geadopteerd door een wat jonger iemand zodat we een langdurige relatie aan kunnen gaan en ik niet opnieuw zo’n verlies mee hoef te maken. En het zou helemaal perfect zijn als die iemand een prater is, want zo leer je iemand natuurlijk het snelst kennen.
Tetem Enschede, 22-07-2022
Je ziet het meteen, ik ben een cactus. En iedereen vertelt me ook altijd dat ik echt duidelijk een cactus ben.
Soms kun je aan een plant niet meteen zien bij welke plantenfamilie hij hoort maar bij mij heeft niemand twijfels.
Niemand, behalve ik. Nou ja, ik twijfel er niet aan dat ik een cactus ben helaas. Maar ik twijfel er ook niet aan dat ik geen cactus wil zijn.
Het is niet dat er iets mis is met cactussen. Helemaal niet. Maar ik zelf wil graag een vetplant zijn.
Misschien klinkt het gek voor iemand die blij is met z’n eigen plantensoort maar sinds ik mij bewust ben van mijn plantenfamilie, weet ik al dat het niet bij mij past.
Ik wil geen stekels meer. Ik ben helemaal niet stekelig. Ik ben zacht en aaibaar, zoals een vetplant. En ik wil ook niet zo hoog zijn, ik wil dichter bij de pot blijven.
Heel lang heb ik er met niemand over gepraat.
Ik was bang dat ze me belachelijk zouden maken en uit zouden lachen. Of erger, niets meer met mij te maken zouden willen hebben.
Maar uiteindelijk heb ik toch verteld over mijn diepste wens om een vetplant te worden. Niet iedereen snapt het maar gelukkig reageren de meesten wel positief. En degenen die niet meer met mij om willen gaan, zijn mijn vriendschap ook helemaal niet waard.
Al steekt het toch wel een beetje maar ja misschien hebben ze alleen wat tijd nodig om eraan te wennen.
Het zou fijn zijn als de persoon die mij adopteert het wel begrijpt en misschien zelfs wel met mij wil kijken of we iets kunnen doen om mijn wens uit te laten komen.
Tetem Enschede, 10-06-2022
SPREAD LEAFDE
I first came into contact with PLANETART in 2019 while GOGBOT was happening.
What I saw was a very different kind of exhibition than I had ever seen before, really into tech and art.
It made me curious right away.
Now I found my place at Station Square I see people walking in and out all the time and doing their own thing.
A lot of interesting, modern and futuristic things are happening here. Also interactive stuff.
I see a lot of the 360 room and visuals since that’s the main project of the sympathetic artist at whose desk I’m standing.
It’s fun for me since audiovisual experiences always fascinated me.
I think it has the potential to introduce more immersive or interactive EDM live shows to the world!
People work all the time, they are very productive.
But they are very nice people as well.
There is a highly creative fuel, which I think is very interesting.
They call this place a creative breeding ground.
I see a lot of independent persons, getting the care and creative freedom they need to develop and flourish.
I hope in the future PLANETART and the creative scene in Enschede will evolve and grow even more.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.
Creatieve Broedplaats WARP, 21-05-2022
Je hebt geen idee hoe opgelucht ik ben dat ik hier in het plantenasiel sta! Ik heb zo’n vreselijke ervaring achter de rug!
Ik ben werkelijk ontsnapt uit de hel!
Ik woonde in een heerlijk huis en groeide en bloeide en was gelukkig. In het huis woonde een oude mevrouw die dol was op planten en dus goed voor mij zorgde. Allemaal helemaal geweldig.
Helaas werd mevrouw zo oud dat ze niet langer voor zichzelf kon zorgen dus ze verkocht haar huis en er kwamen nieuwe mensen in het huis.
En toen ging het mis. Heel erg mis.
Die mensen zelf waren het probleem niet maar die mensen had een kat. En ik ben best katten gewend.
Mijn oude mevrouw had ook katten, hele gezellige katten. Geen probleem. Maar de nieuwe kat in huis was de duivel.
Al op dag 1 begon hij aan mij te eten.
Daar begon het al mee.
Ik vind het niet prettig als er happen uit mij worden genomen.
Dat doet pijn! Dat doet alleen een sadist.
Maar wat nog veel meer pijn deed, was het feit dat die rotkat elke dag op jacht ging.
Hij sleepte muisjes, vogels en een keer zelfs een konijntje mee naar binnen. Speelde er dan mee terwijl die arme dieren in doodsangst waren en at ze vervolgens met huid, haar en veren op
Vreselijk, werkelijk afschuwelijk om mee te maken.
Nou moet je weten dat ik overtuigd vegetariër ben.
Ik weet dat dit bij het natuurlijke gedrag van katten hoort maar toch zag ik het met lede ogen aan.
Pijn in mijn hart deed het me elke keer als die kwelgeest weer met een diertje aan kwam zetten.
Het absolute dieptepunt was dat die moordenaar een muisje ving, het doodde maar niet opat.
Doden om te eten kan ik misschien nog door de vingers zien maar doden om te doden, vind ik walgelijk! En toen presteerde dat misbaksel het ook nog om dat arme beestje naast mij de deponeren zodat ik er constant aan werd herinnerd!
Dat is toch niet te geloven. Wie doet zoiets? Alleen lucifer zelf!
Ik kan je niet vertellen hoe blij ik was toen de mensen mij naar Tetem brachten voor adoptie.
Hopelijk woont er in mijn volgende huis geen kat.
Of een lieve kat. Of een kat die té lui is om te jagen, dat vind ik ook prima! Ik ben niet heel moeilijk!
Mobiel plantenasiel, 10-06-2022
ALLES IS LEAFDE
Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten.
We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd. Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld.
Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet. Zou dat het zijn? Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken. Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven. Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.
Mobiel plantenasiel, 30-07-2022
Ben ik even blij dat ik nu hier sta.
Ik kom net uit een huis waar ik werkelijk met nitwitten op de vensterbank stond. Sjonge jonge wat een duf zootje planten was dat.
Kijk, ik weet dat niet iedereen zo geweldig kan zijn als ik maar zij waren toch wel een bijzonder soort krankzinnigen.
De een dacht dat ze heel wat was, die diva.
De hele dag stond ze daar op te scheppen over haar familie maar zelf had ze nog nooit iets gepresteerd en ze liftte volledig mee op de roem van haar familie.
Iedereen kon zien dat ik veel specialer was dan zij.
Die plant naast haar die was zo vreselijk dom, die keek je alleen maar onnozel aan de hele dag.
In het engels noemen ze zoiets een waste of space. Dat vertelde ik hem ook maar die simpele ziel had geen idee dat het ‘verspilling van ruimte’ betekende. Ongelofelijk hé?!
Dan die trut verderop, die lachte altijd hysterisch om de domste dingen. Echt een niveautje nul. Ik werd echt stapelgek van die hyena lach.
Op links hadden we ook nog die idioot die de hele dag alleen maar kinderachtige geluiden maakte.
Als ik had gekund, had ik hem van de vensterbank geduwd.
In de hoek hadden we als klap op de vuurpijl ook nog die grijze muis waar echt helemaal niets uit kwam. Die kende 3 woorden “weet ik niet”, dat was het. De hele dag, elke dag “weet ik niet” Alstublieft zeg!
En wat denk je dat er gebeurde?
IK werd het huis uit gezet. IK!!!!
Nou, daar snap ik dus helemaal niets van!
Wat kun je nu op mij aan te merken hebben? Ik ga ervan uit dat ze hier begrijpen dat ze met een superieure plant te maken hebben.
Tetem Enschede, 23-01-2022
Ik heb nog nooit in zo’n maffe tuin gestaan! Nou ja tuin? Wat is het eigenlijk?
Ik kan het niet zo goed zien. Alles woekert om me heen en elke dag is weer anders. Het lijkt wel een jungle.
Of zou het dat ook zijn? Het is hier warm en broeierig.
Soms stormt het ineens, of trekt er een donderbui over. Vooral in de nacht is er nogal eens geluid! Maar meestal is het kalm en vreedzaam.
Ik ben hier veilig. Ik voel dat ik mag groeien. In mijn eigen tempo. Niemand die me plukt of snoeit.
Heerlijk is dat.
Langzaam boven het bladerdek uitkomen en verder kunnen kijken.
Er zijn heel veel verschillende soorten planten hier valt me op.
Veel jonge scheuten. En her en der ook een enkele mammoetboom. De meeste plantensoorten houden van de late namiddag en lijken te gedijen in de schaduw.
Sommigen bloeien alleen ’s nachts. Ik heb nooit geweten dat dat ook kan.
De tuin waar ik uit kom (ik ben een gewone ouderwetse tuinplant) was altijd heel overzichtelijk.
We bloeiden tegelijk, trokken samen op in de lente en de herfst en elke dag was duidelijk.
Veel dezelfde soorten met dezelfde cirkel van het leven. Best wel saai eigenlijk, zo’n doorsnee tuinplant.
Vond ik zelf ook. Dus hop! Op avontuur! Verpotten! Uit de dagelijkse sleur en hup de bush in!
En nu sta ik hier, in de wildernis. Tussen al die grote paradijsplanten, waaibomen, bodembedekkers en bloemen.
Het duurde even voordat ik kon aarden.
Gelukkig bleek ik een mooie aanvulling – iets met diversiteit – zoveel tuinplanten waren er immers nog niet in deze weelderige jungle.
En nu sta ik stevig in de grond. Ik heb mijn plek gevonden en help om de bodem sterk en gezond te houden.
Als degelijke tuinplant weet ik wel iets van goed wortelen.
De basis op orde zeg maar.
En dan kunnen andere planten juist weer meer groeien en bloeien.
Zo probeert deze plant te helpen.
Creatieve Broedplaats WARP, 09-04-2022
GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE
Ben ik even blij dat ik hier terecht ben gekomen!
In mijn vorige huis was ik de enige plant met bloemen en dat vonden ze allemaal maar gek. Blijkbaar hadden ze nog nooit een bloeiende plant gezien.
Ze reageerden heel raar maar ik dacht eerst dat ze gewoon zo waren.
Beetje bijzondere types zeg maar, dat kan, die bestaan. Maar langzaam maar zeker merkte ik dat ze alleen tegen mij vreemd deden.
Als ik wat zei, reageerde niemand.
Alsof ze me niet gehoord hadden. In het begin zei ik het gewoon nog een keer maar dan harder. Maar ze hadden me wel gehoord.
Ze deden ook net alsof ze me niet zagen.
Nou je kunt mij veel wijsmaken maar ik heb knalroze bloemen, je moet wel blind zijn als je mij niet ziet.
Na weken kwam het hoge woord eruit. Ze vonden mij raar.
Flauwekul natuurlijk, ik ben helemaal niet raar. Ik heb weken naast die anderen op de vensterbank gestaan en heb echt wel gemerkt dat zij net zo waren als ik.
Na lang doorvragen, kwam het hoge woord eruit: ik was anders. Ik begreep het eerst helemaal niet. Hoezo anders? We waren toch allemaal planten uit verschillende families? Maar toen zeiden ze dat ik anders was omdat ik bloemen had.
Nou ja, hoe stom is dat?!
Oké, ik heb bloemen, nou en?
Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik helemaal niet anders ben, ik bedoel, we staan allemaal met onze wortels in de aarde, we hebben allemaal een steel, takken, bladeren en bij mij zijn sommige bladeren niet groen maar roze. Waar ik overeenkomsten zag, zagen zij verschillen.
Zoals gezegd, ben blij dat ik nu hier woon.
Waar het niet uitmaakt hoe ik eruit zie.
Waar iedereen welkom is.
Tetem Enschede, 09-07-2022
Mijn mens houdt heel veel van planten, vooral van succulenten.
Ze heeft dan ook een hele verzameling met ontelbaar veel verschillende soorten.
Toen Jet haar vertelde over het plantenasiel heeft mijn mens mij direct gedoneerd zodat meer mensen van mij kunnen genieten. Zo kwam ik vanuit Isodorushoeve hier terecht.
Succulenten worden ook wel vetplanten genoemd. De naam succulent komt van het Latijnse woord sucus dat sap betekent.
Het bijzondere aan ons vetplanten is dat we water opslaan in ons lichaam.
Dat kan in de wortel, de stengel of het blad.
Dat komt omdat wij van oorsprong uit warmere gebieden komen waar we buiten in de brandende zon staan.
Het regent daar niet zo vaak en als het dan regent, slaan wij die regen dus op en gebruiken het als we het nodig hebben.
De beroemdste succulenten zijn natuurlijk de cactussen maar er zijn heel erg veel verschillende soorten. Ikzelf ben lid van de Aeonium familie. Mijn naam komt van het Oudgriekse aiōnios dat eeuwig betekent omdat ik mijn bladeren nooit helemaal verlies.
Mijn familie omvat zo’n 40 verschillende soorten.
Mocht je de meeste soorten van de Aeonium familie in het wild willen zien dan moet je naar de Canarische Eilanden reizen.
Daar groeien namelijk 34 van de 40 soorten op droge, rotsachtige plaatsen!
Als ik daar allemaal over nadenk, duizelt het in mijn hoofd. Het is een wonder hoe uniek en ongewoon de natuur in elkaar steekt.
Tetem Enschede, 06-09-2022
SPREAD LEAFDE
I came here in 2020.
Back then, I had no idea about the breeding ground, as it was only just beginning to take shape.
I met the first renters here, the pioneers, so to say. You could say that I kind of fell in love with the creative chaos happening all over the place.
You could call it an explosion of creativity.
Of course, I could list you all the creative studios here, the initiatives and festivals, the parties and jams people do.
But it’s not just that.
What I see happening here is bonding. Connecting. Making friends for life.
I saw some people even fell in love with each other.
Creativity isn’t something that just happens.
Talking to people, exchanging, is what oftentimes can spark it.
Just bouncing wild ideas around, over a drink, or just having a good time together is a great trigger for that.
People achieve a lot together.
Together they are capable of much more than they could have ever done alone. That’s great to see!
I’m well taken care off. There is only so much happening at this place, sometimes it’s easy to lose overview.
But I think that this is in the nature of keeping and breeding A LOT of creatives in one place.
Call it four thousand square meters of constant overstimulation!
Creatieve Broedplaats WARP, 09-07-2022
Graag wil ik je iets over mijzelf vertellen.
Ik zou kunnen praten over mijn plantenfamilie, Spathiphyllum, ook wel lepelplant of vredeslelie genoemd. Dat ik zo’n makkelijke en bloeiende kamerplant ben, die het goed doet op een standplaats met minder licht. En dat het onmogelijk is om mij te verdrinken omdat ik namelijk goed tegen een vochtige grond kan maar dat je ervoor moet zorgen dat mijn grond niet lang droog komt te staan.
Dat ik licht giftig ben voor huisdieren en kleine kinderen.
Of ik zou je kunnen vertellen over mijn luchtzuiverende kwaliteiten. Uit de beroemde Clean Air Study van NASA blijkt namelijk dat ik minstens acht gifstoffen kan filteren. Het gaat om schadelijke stoffen als aceton, methanol en ammoniak die vrij komen uit schoonmaakmiddelen, meubels, stoffen en verf.
Bovendien zet ik, beter dan de meeste andere kamerplanten, CO2 om in zuurstof én draagt ik bij aan een goede luchtvochtigheid in huis.
Maar eigenlijk wil ik het graag hebben over mijn leven bij mijn mens. Mijn mens verhuisde vanuit het westen naar Wierden en kocht mij om het huis gezelliger te maken. En omdat mijn mens nieuw was in het dorp deed hij in zijn vrije tijd allerlei uitstapjes om zijn nieuwe woonplaats en omgeving te leren kennen en vertelde daar dan over als hij weer thuis was.
En zo heb ik Wierden ook leren kennen.
Zijn eerste evenement was de Wiezo. Dat bleken de Wierdense Zomerfeesten te zijn. Dagenlang was mijn mens te vinden bij braderie, de kunstmarkt, straatmuzikanten, optredens van allerlei bands en landelijk bekende artiesten. Hij leerde daar ook zijn eerste Wierdense vrienden. Die namen hem vervolgens mee naar culturele gezelschappen waar zij lid van waren een golfclub, toneelgroep, een koor, een muziekvereniging en een artistieke werkgroep. H
ij ging naar lezingen, voorstellingen en concerten. En langzaam werd hij een volwaardig lid van de Wierdens gemeenschap.
Daarna breidde hij zijn bezoekjes uit naar omliggende gemeenten en bezocht hij De Wijnmakers in Haaksbergen, ging fietsen op de Sallandse Heuvelrug en varen op de Regge, en natuurlijk ging hij kijken in klompenmuseum Sköpke, want een van zijn nieuwe vrienden werkte daar. Nou, klompen kende hij wel maar van een authentieke ‘smokkelaarsklomp’, een elegante bruidsklomp, of een vrolijke muziekklomp had hij nog nooit gehoord.
Uiteraard heeft hij ook klompen gekocht en als hij in zijn tuin werkte, had hij ze altijd aan.
Je begrijpt uit mijn verhaal misschien wel dat ik dol ben op Wierden. En hoe leuk het ook is in het plantenasiel in Enschede, ik wil toch graag in Wierden wonen.
Het liefst bij iemand die mij veel verhalen over Wieren en omgeving vertelt.
Tetem Enschede, 04-09-2022
ALLES IS LEAFDE
Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen.
Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen.
Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom.
Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen.
Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn.
Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel.
Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben.
Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.
Mobiel plantenasiel, 12-08-2022
Hi, ik ben Aloë Vera en ik ben zeer verheugd om hier in Tetem te staan.
Geen wonder want wie wordt nu niet blij van wisselwerking tussen kunst, techniek en plezier.
Oeps, nu betrap ik mijzelf er weer op dat ik dingen voor anderen invul.
Ik ga er altijd vanuit dat andere planten de wereld net zo zien als ik maar regelmatig merk ik dat dat dus helemaal niet klopt.
In ieder geval heb ik nu door dat ik het doe.
Toen ik nog een klein plantje was, kwam ik door mijn aannames nogal eens in de problemen en ontstonden er flinke ruzies.
Ik heb een hekel aan ruzie en confrontatie en daardoor besloot ik dat ik maar beter mijn mening voor me kon houden en kon luisteren naar andere meningen en oordelen.
Maar ik heb ook een stem die gehoord mag worden dus nu probeer ik te luisteren naar andere planten en respectvol mijn mening te geven.
Maar hoewel ik weet dat mijn blik niet de enige blik is en wellicht ook niet de juiste blik is, blijf ik toch ik mijn eigen bubbel.
Dat is makkelijk en vredig. Ik zoek planten om mij heen die dezelfde mening hebben terwijl ik eigenlijk best weet dat een bredere kijk beter zou zijn.
Mijn hoop is dan ook dat ik hier iets leer over hoe ik mijn eigen bubbel door kan prikken.
Dat ik leer begrijpen dat de harde waarheid mij kan bevrijden.
Al zal dat niet makkelijk zijn.
Tetem Enschede, 16-04-2022
Kunnen we het even hebben over dat alles maar leuk moet zijn?
Die planten om mij heen hebben het altijd over leuk en gezellig.
We zijn planten!!!! Ja, we moeten wel leuk en gezellig zijn om naar te kijken want anders gooien onze eigenaren ons bij het groene afval. Maar verder is er geen enkele reden tot die gedwongen opgewektheid.
Onderling kunnen we toch gewoon eerlijk zeggen dat ons mens een vreselijke bullebak is? En die man van haar een negatieve zeur?
Dat dus niet, we mogen blijkbaar alleen leuke dingen zeggen.
Als je niets leuks weet te zeggen, houd dan maar je mond, hoor ik elke dag de hele dag.
Nou, ik word er nog geschift van. Mijn hoofd denkt helemaal geen gezellige dingen terwijl mijn mond alleen maar sprookjes van perfectie uitkraamt.
Wat een gelul!
Mobiel plantenasiel, 20-08-2022
GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE
Het is misschien een beetje raar maar ik weet mijn eigen naam niet. Zolang ik mij kan herinneren hebben ze mij altijd vetplant genoemd en ik dacht dat ik zo heette maar toen kwam ik erachter dat er wel 40 verschillende soorten vetplanten bestaan!
Gelukkig maakt het ook allemaal niet zo heel veel uit want de verzorging van vetplanten is allemaal wel een beetje hetzelfde: licht of schaduw kan allemaal maar niet te veel water.
Easy peasy zou ik zeggen.
Mijn geschiedenis begon in Utrecht maar de afgelopen 5 jaar heb ik in Twente gewoond bij een mens dat management, society and technology studeerde aan de universiteit van Twente. Ik had eigenlijk nooit een goed beeld van wat dit nu eigenlijk inhield maar toen tijdens de coronatijd alles colleges online werden gegeven, werd het toch een stuk duidelijker.
Ik vond het heerlijk om mee te luisteren naar de colleges en kreeg steeds meer inzicht in de boeiende opleiding die de kernonderwerpen van Bestuurskunde combineert met een diepgaande kennis van moderne technologieën en hun effecten op de samenleving.
Management, Society and Technology gaat over beleidsvorming, public management, technologische veranderingen en maatschappelijke uitdagingen en hoe deze met elkaar samenhangen. Het draagt bij aan oplossingen voor vraagstukken waarmee overheden en publieke organisaties tegenwoordig worden geconfronteerd. Ja, ik kreeg in die corona periode echt meer vertrouwen in de toekomst als deze studenten hun kennis in gaan zetten.
Naast het feit dat die corona periode heel informatief was, vond ik het ook heerlijk dat mijn mens zoveel thuis was bij mij. Voorheen was het vaak uren doodstil. Ik houd van gezelligheid, mensen om me heen die praten zodat ik mee kan luisteren, ik ben nogal nieuwsgierig.
Er was helaas wel minder bezoek in die tijd. Het gezelligst zou zijn als mijn mens de hele dag thuis was en er ook heel veel bezoek kwam. Die studenten die altijd langskwamen waren echt heel gezellig. Er werd veel gediscussieerd en veel gelachen, precies waar ik van houd.
Ik heb al met al een heerlijke tijd achter de rug maar helaas komt daar nu een einde aan. Mijn mens heeft de studie afgerond en heeft voor een jaar een baan gevonden in Milaan. Eerst wilde mijn mens me meenemen maar realiseerde zich toen dat een verhuizing wellicht niet goed zou zijn voor mijn gezondheid.
Toen bedacht mijn mens zich dat ik misschien ergens een jaar kon logeren maar niemand weet wat er na dat jaar gaat gebeuren. En mijn mens vond dat ik recht had op een echt thuis waar ik me aan een nieuwe plek en nieuwe mensen kan hechten. En hoe triest ik het ook vind, ik ben toch blijk dat ik ter adoptie ben afgestaan.
Mijn mens heeft me naar het plantenasiel in Tetem gebracht. Ik had nooit van Tetem gehoord, geen flauw idee wat dat was maar in de 5 weken die ik in Tetem heb gewoond, heb ik daar toch wel een beeld bij gekregen. Het is namelijk een heerlijke plek waar het een komen en gaan is van mensen. Allerlei verschillende mensen heb ik langs zien komen; kinderen, buurtbewoners, makers, studenten, het was prachtig.
En het mooiste is eigenlijk het onderlinge contact dat ontstaat tussen al die verschillende mensen met al die verschillende achtergronden door met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren; ze namen de tijd voor elkaar. En iedereen kwam naar Tetem voor een andere reden. De een wil gebruik maken van de gereedschappen, de ander heeft een workshop, iemand heeft taalles, wil een expositie bezoeken, heeft er een vergadering of komt een plant adopteren.
Er is ook veel aandacht voor de planten en er wordt echt goed voor mij gezorgd. Ik kwam uit een heel goed huis maar dat geldt niet voor alle planten die daar wonen.
Sommigen hebben echt een ellendige tijd achter de rug en zien er ook gehavend uit maar je ziet ze allemaal opbloeien door de zorg, aandacht en vooral liefde die ze daar krijgen.
Hoewel ik het echt erg fijn vond in Tetem ben ik wel blij dat ik geadopteerd ben want dat geeft mij de kans mij verder te ontwikkelen. Ik kijk vooral uit naar het avontuur van een nieuwe omgeving en hoop veel nieuwe dingen te leren en nieuwe verhalen te horen.
Tetem Enschede, 25-02-2022
Hoi hoi, ik ben Mimi! Ik ben 3 jaar geleden geboren in Intratuin.
Ik ben een echte meisjesplant en was blij toen ik bij Arjens gezin kwam wonen want daar woont ook Roos, het leukste meisje dat ik ken!
Nou moet je niet denken dat ik alleen van roze hou of al die andere stomme vooroordelen.
Meisjes zijn meer dan dat. Sommigen houden van roze en anderen houden van zwart. Sommigen houden van jurken en anderen van broeken. Sommigen houden van poppen en anderen houden van auto’s. Sommigen willen juf worden en anderen willen marinier worden.
Sommigen houden van liefdesliedjes en ik bijvoorbeeld hou van Rock&Roll.
En dat is allemaal oké. Iedereen mag zichzelf zijn. Wie je ook bent en waar je ook van houdt.
Soms hebben meisjes het idee dat ze moeten voldoen aan een standaard.
Soms denken ze dat meisjes zich op een bepaalde manier moeten gedragen.
Maar dat is dus absolute onzin.
Niets hoeft. Alles mag.
Ikzelf hou heel veel van lachen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
En dat is wat ik zo leuk vind aan Roos; zij houdt ook van lachen.
Ze vertelt me soms moppen en dan kom ik niet meer bij. Ik ga haar dus heel erg missen
Roos vindt het ook heel jammer dat ik weg ga.
Ze zei me dat ze hoopte dat er mensen zijn die echt iets met me gaan doen.
Misschien een andere gezellig gezin met dochters?
Waar genoeg plek voor mij is om nog groter te groeien.
LEAFDE Next, 09-01-2022