Plantenoverzicht - LEAFDE plantenasiel

I first came into contact with PLANETART in 2019 while GOGBOT was happening.
What I saw was a very different kind of exhibition than I had ever seen before, really into tech and art.
It made me curious right away.
Now I found my place at Station Square I see people walking in and out all the time and doing their own thing.
A lot of interesting, modern and futuristic things are happening here. Also interactive stuff.
I see a lot of the 360 room and visuals since that’s the main project of the sympathetic artist at whose desk I’m standing.
It’s fun for me since audiovisual experiences always fascinated me.
I think it has the potential to introduce more immersive or interactive EDM live shows to the world!
People work all the time, they are very productive.
But they are very nice people as well.
There is a highly creative fuel, which I think is very interesting.
They call this place a creative breeding ground.
I see a lot of independent persons, getting the care and creative freedom they need to develop and flourish.
I hope in the future PLANETART and the creative scene in Enschede will evolve and grow even more.
Dit was mijn verhaal. Kijk vooral eens bij mijn buren.

Creatieve Broedplaats WARP, 21-05-2022

Prettig om kennis te maken!
Wij zijn Anne, Bryan en Corrie.
We zijn een drieling zoals je ziet.
Het is duidelijk dan we geen 1 eiige drieling zijn al lijken Corrie en ik wel erg op elkaar.
We voelen ons enorm met elkaar verbonden en weten altijd wat de anderen denken.
In 2021 zijn wij geboren in Tubbergen en we woonden bij Jelske in huis.
Daar waren we ook heel gelukkig.
We waren altijd samen en hadden het heel gezellig.
We houden alle 3 van klassieke muziek maar als ik jazz hoor, voel ik de energie stromen dus dat is toch mijn lievelingsmuziek.
Bryan gaat helemaal voor Hollandse hits terwijl Corrie een echte popmuziek liefhebber is.
Ikzelf sta het liefst in de volle zon; als het nacht is, is er al schaduw genoeg vind ik maar Corrie en Bryan die vinden een beetje schaduw overdag wel prettig.
Tja, uiteindelijk gaat het erom dat we goed groeien en dat is toch op een lichte plek maar niet in direct zonlicht.
Bryan drinkt meer dan Corrie en mij.
We houden niet van te veel water.
Een beetje vochtige grond vinden we prima maar natte grond is niet goed, dan gaan onze bladeren hangen en verkleuren.
Zo lang we ons kunnen herinneren zijn we heel nieuwsgierig naar alles en iedereen.
Als Jelske op vakantie ging, waren we altijd vreselijk jaloers.
Wij wilden ook op reis, ikzelf droom van Kenia,
Bryan’s favoriete land is Peru en Corrie wil graag naar Nieuw Zeeland.
Daarom zijn we ook zo blij dat we nu hier zijn.
Het is heel leuk om op avontuur te zijn maar wel met z’n 3en!
Samen willen we doorgroeien tot grote sterke planten.
Alle 3 willen we later ook graag een eigen familie.
Lieve stekjes grootbrengen die dan ook weer schattige stekjes krijgen.
En dan de Provincie door.
Liefde en gezelligheid brengen in heel de Provincie, dat zou toch fantastisch zijn!
Maar nu is het eerst tijd voor avontuur.
We zijn nu net begonnen met onze reis en hopen veel leuke planten, dieren en mensen te ontmoeten en mooie verhalen te horen voor we ons definitief op een vensterbank settelen.

Mobiel plantenasiel, 14-07-2022

Hallo ik wil je graag mijn verhaal vertellen. Misschien had je me al herkent, ik ben een wilde bananenplant.
Ik was dol op mijn eerste mens. Hij zorgde goed voor me, was een leuk mens en bracht veel gezelligheid in mijn leven.
Maar helaas ging hij verhuizen naar St Maarten en dat is best ver weg. Naast het feit dat zo’n lange reis niet goed zou zijn voor mijn gezondheid, zou het natuurlijk ook een beetje raar zijn om mij, een bananenplant, mee te nemen naar een tropisch land.
Ik bedoel, er zijn waarschijnlijk miljoenen bananenplanten op St Maarten! Nee, ik was echt blij dat hij besloot dat ik hier mocht blijven!
Dat was niet gebeurd als Moniek, zijn schoonzus, mijn mens niet had overgehaald.
Op 14 augustus 2009 heeft ze tijdens een bruiloft in Gruitrode, België mijn mens ervan overtuigd dat het voor iedereen het beste was als zij mij zou adopteren. Later vertelde ze me dat ze al heel lang een oogje op mij had en meteen haar kans aangreep om mij in huis te nemen.
Ik kan je wel vertellen dat ik bijzonder gelukkig ben bij Moniek.
En gelukkige planten krijgen baby’s en in mijn geval, heel erg veel baby’s. Een deel van mijn nakomelingen zijn weggegeven, aan familieleden en vrienden. Het zou onmogelijk zijn om ze allemaal te houden, dan zou mijn mens in een jungle wonen in plaats van een huis.
Maar gelukkig wonen er toch ook nog een aantal baby’s gezellig bij Moniek en mij.
Zoals gezegd, ik was dol op mijn eerste mens en ben dan ook bijzonder blij dat mijn beiden mensen nog af en toe contact met elkaar hebben zodat ik mee kan luisteren als ze met elkaar bellen.
Nou ja, ik houd hoe dan ook van pratende mensen. Ik vind het dan ook heel leuk als er bezoek komt en gelukkig heeft mijn mens een paar nogal gezellige en heerlijk luidruchtige vriendinnen en als zij langskomen wordt er gegarandeerd veel gelachen, soms gekookt en altijd gedronken.
Soms komt er ook een man genaamd Joep op bezoek. Hoe dat precies in elkaar steekt, weet ik nog niet, ik krijg er maar geen hoogte van.
Ze spelen vaak een spelletje en ik houd van spelletjes maar die Joep kan niet goed tegen zijn verlies. In ieder geval, zo komt het op mij over. Ik sta net je beetje te ver weg om helemaal zeker te weten of dit de juiste interpretatie is.
Moniek houdt echt van mij. Precies zoals ik ben. Het zit zo, ik zweet nogal veel.
Van dat plakkerige zweet dat in dikke druppels op de vloer terecht komt. Ik schaam me dood. En het ergste is nog wel dat mijn zweet mieren aantrekt. Het is mijn ervaring dat mensen niet van mieren in huis houden en ik vind het dan ook zo vervelend.
Maar Moniek heeft er helemaal geen moeite mee.
Ze vindt het zelfs leuk dat ik zweet want dat laat zien dat ik echt leef en van die mieren heeft ze helemaal geen last, zegt ze, omdat die toch rond mij heen hangen en niet verder het huis in gaan.
Wat een heerlijk mens is ze toch, mijn Moniek. Ik hoop hier dan ook de rest van mijn leven te slijten.

Tetem Enschede, 20-05-2022

Mijn allergrootste droom is om uiteindelijk in boom in een jungle te zijn.
Het lijkt me geweldig om tussen de wilde planten en bomen te staan.
Eigenlijk zou ik zelf ook graag wat wilder willen zijn.
Van nature ben ik een tamme huisplant. Mijn hele leven heb ik in hetzelfde huis gewoond en stond op een kast. Er gebeurde nooit wat. Ik zag niets, ik hoorde niets, ik voelde niets.
Heel erg saai.
Het enige dat ik deed was overleven maar dat ging steeds moeilijker en moeilijker. Heel langzaam vloeide het leven uit mij weg en eerlijk gezegd, vond ik dat niet eens zo erg.
Tot het moment dat mijn eigenaar niet meer geloofde in mijn herstel en besloot mij weg te doen. Toen kwam ik voor het eerst die kast af.
Ik werd op een tafel gezet en toen gebeurde er een wonder.
Ik kon naar buiten kijken en zag bomen, gras, bloemen, planten, lucht, zon.
Er ging een hele nieuwe wereld voor mij open. Op dat moment begon mijn droom en ik weet natuurlijk ook wel dat ik nooit een boom kan worden en dat ik nooit in een jungle zal staan maar het is wel fijn om erover te dromen en een beetje wilder zijn, is wel haalbaar. Het was een tragisch moment. Net toen ik op weg was naar de groene afvalcontainer kreeg ik weer zin in het leven.
Maar het lot was mij gunstig gestemd! De buurman van mijn eigenaar kwam op bezoek, zag mij op tafel staan en bood aan om mij aan het plantenasiel te doneren.
En zo geschiede.

Mobiel plantenasiel, 06-09-2022

Ik ben een banenplant die in juli 2022 begon te groeien aan de stand van mijn moederplant
Het meest verdrietige dat ik ooit heb meegemaakt is de scheiding van mijn moeder.
Vreselijke gebeurtenis die mij nog doet huiveren als ik eraan denk.
Misschien komt dat ook omdat ik zo op mijn moeder lijk, ik heb haar optimistische en easygoing karakter van haar meegekregen.
En ik ben ook net als mamma een doorzetter. Voor een plant prima eigenschappen denk ik.
Mijn ma heeft veel afstammelingen.
Teveel om allemaal voor te zorgen daarom ben ik nu hier. Zodat ik een goed tehuis vind waar ik in een genoeg water,lucht en zonlicht krijg en natuurlijk een mooie grote pot om in te groeien!
Ik hoop trouwens ook dat ze in mijn nieuwe huis lekker podcasts luisteren.
Dan vond ik namelijk altijd heel leuk in mijn oude huis maar meestal hadden ze dan koptelefoons op en dan kreeg ik helaas niets mee, heel af en toe kon ik maar meeluisteren.

Tetem Enschede, 09-09-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik had in mijn oude leven nogal wat vrije tijd om handen.
Natuurlijk moest ik drinken, plantenvoeding opnemen en groeien maar daarnaast had ik tijd genoeg om een spelletje te spelen.
Helaas stond ik alleen op de vensterbank en er waren dus geen andere planten om samen mee te spelen.
Maar omdat ik voor het raam stond, kon ik mezelf wel bezighouden.
Ik herkende de honden, katten en mensen die vaak langs mijn raam liepen.
Elke keer als er een bekende voorbij kwam, ging ik bedenken waar die naartoe ging en waarom.
Dit werd echter wel een beetje saai want het waren steeds dezelfde dieren die voorbij kwamen.
Andere dagen hield ik mij bezig met het tellen van de verschillende kleuren auto’s die voorbij kwamen.
Vroeger kon elke kleur winnen en was het dus altijd spannend maar de laatste jaren won de kleur wit eigenlijk altijd dus dat werd ook minder leuk.
Ik luisterde ook heel graag naar de radio.
Mijn baasjes waren Kevin en Olaf. Kevin zette altijd de radio aan. Dat vond ik heel fijn.
Olaf zette altijd zijn eigen playlist op met hele vreselijke muziek, je kon het niet eens muziek noemen; het was herrie.
Helaas is Kevin verhuisd en woonde ik ineens alleen met Olaf.
Toen begon ik toch andere planten om me heen te missen maar wist niet wat ik daaraan moest doen.
Tot op een dag Annemieke langskwam en vertelde over het plantenasiel.
Ineens wist ik wat ik moest doen; mijn bladeren verliezen zodat Olaf mij niet meer zo mooi vond en mij zou doneren aan het plantenasiel!
Het duurde even maar het is gelukt! Hoera!
Ik denk dat mensen die een plantenasiel bezoeken heel erg veel van planten houden en ook al heel veel planten in huis hebben.
Dus mijn plan is nu om goed aan te sterken zodat een plantenliefhebber mij adopteert en ik de rest van mijn leven tussen andere planten kan wonen.

Mobiel plantenasiel, 12-08-2022

Oh wacht, daar hoor ik Symone aankomen! Haar gulle aanstekelijke lach klinkt al door het gebouw.
Als voormalige banner van het MFT heb ik Symone in verschillende RVT-overleggen van dicht bij mogen meemaken.
Symone kan niet alleen super-aanstekelijk lachten maar ook super zorgelijk en bedachtzaam kijken. Ik herinner mij die frons nog goed die zij trok tijdens het bespreken van negatief uitgevallen BIS-toekenning. Wat een hoofdpijndossier.
Ik heb gezien hoeveel waardering ze hebben voor Symone … met haar uitgebreide kennis van bestuurlijke contexten en overheden.
Ze heeft altijd zo’n heerlijk constructieve maar ook kritische blik.
Ik heb ervaren hoe Symone met haar directe, reflectieve maar soms ook persoonlijke vragen ons als organisatie helpt bij het formuleren van een krachtig standpunt.
Of hoe haar waardering laat blijken door simpel te zeggen: mooi… mooi…
Ze is de organisatie tot grote steun met raad en daad, maar ook door haar open houding in complexe conflicten, zoals bv. laatst met de accountant.
Ik hoorde Wilja zeggen dat Symone haar heeft geholpen bij het ontwikkelen van een bij haar passende leiderschapsstijl.

Gehuisvest bij privé, 19-03-2025

Ze hebben me hier gewoon gedumpt
Ik ben er nog steeds niet overheen.
Nog steeds ben ik geschokt. Eigenlijk ben ik vooral woedend.
Hoe durven ze me zomaar zonder pardon het huis uit te schoppen?
Omdat ze een hippere plant wilden. Wat is dat voor een reden?
Ze zijn 35, ook niet direct meer hip en happening zou ik zeggen!!
Toen ze me in huis namen, gingen ze toch een verbintenis met me aan? Ik wel met hun! Ik heb mijn best gedaan om zo mooi mogelijk te groeien.
Om hun huis op te leuken.
Als ik een hond was geweest, hadden ze me dan ook zo het huis uit gezet? De hond haart meer dan verwacht, we brengen hem naar het asiel.
Of als ik hun baby was geweest? Oeh, onze baby huilt wel veel, naar het kindertehuis!
Nee, dat hadden ze niet gedaan maar omdat ik maar een plant ben, is dit wel helemaal oké blijkbaar.
Nou ik heb nieuws: het is niet oké!!!!
Als ik kon, was ik teruggegaan naar dat huis en had het in brand gestoken! Had ik ze nog prima uit kunnen leggen ook: Het huis is niet zo modern meer, weg ermee!

Mobiel plantenasiel, 14-04-2022

SPREAD LEAFDE

On the 24th of August, I was just chilling, having a great time and photosynthesizing at the IntercityHotel.
Suddenly I was used as a projectile against my will and landed next to the stairs.
There was a battle on the stairs of the hotel. It was a riot between Italian and Dutch soccer hooligans
I thought my life was over.
Two curious idiots decided to rescue me and bring me to Warp Technopolis.
When I just got here, I needed dirt and a pot.
The pot was a gift from a local dreadlock hippie and the dirt came from the ‘bosses’ office.
While I was recovering here, I didn’t see a lot of Warp, but I had a nice view of Station Square.
I saw fights happening, love between people flourish and I saw the highs and lows of GOGBOT there.
I would like to see other parts of Warp now because these bastards forget to water me.
What I liked most about the office I used to stay at was all the highly and weird skilled technological achievements that were happening there.
Or the funny things that got 3D printed or the strange digital visuals that got created.
It really blew my little plant mind. Sometimes I also saw accomplishments that were not so technical, like seeing Caroline cleaning out Annebel’s laptop that was drenched in yogurt, with a q-tip.
The nicest part of Warp is Mowgli the office cat because she likes to chew on plants and I like a chewy kiss.
Mowgli tends to visit every nearby office and that is always a pleasure.
While my experience has been lovely at Warp I would love a bit more light and water and see what kind of weird things other people there are doing.
Although I liked my time at the hotel, life at Warp is much more exciting and interesting!

Creatieve Broedplaats WARP, 25-03-2022

Je hebt geen idee hoe opgelucht ik ben dat ik hier in het plantenasiel sta! Ik heb zo’n vreselijke ervaring achter de rug!
Ik ben werkelijk ontsnapt uit de hel!
Ik woonde in een heerlijk huis en groeide en bloeide en was gelukkig. In het huis woonde een oude mevrouw die dol was op planten en dus goed voor mij zorgde. Allemaal helemaal geweldig.
Helaas werd mevrouw zo oud dat ze niet langer voor zichzelf kon zorgen dus ze verkocht haar huis en er kwamen nieuwe mensen in het huis.
En toen ging het mis. Heel erg mis.
Die mensen zelf waren het probleem niet maar die mensen had een kat. En ik ben best katten gewend.
Mijn oude mevrouw had ook katten, hele gezellige katten. Geen probleem. Maar de nieuwe kat in huis was de duivel.
Al op dag 1 begon hij aan mij te eten.
Daar begon het al mee.
Ik vind het niet prettig als er happen uit mij worden genomen.
Dat doet pijn! Dat doet alleen een sadist.
Maar wat nog veel meer pijn deed, was het feit dat die rotkat elke dag op jacht ging.
Hij sleepte muisjes, vogels en een keer zelfs een konijntje mee naar binnen. Speelde er dan mee terwijl die arme dieren in doodsangst waren en at ze vervolgens met huid, haar en veren op
Vreselijk, werkelijk afschuwelijk om mee te maken.
Nou moet je weten dat ik overtuigd vegetariër ben.
Ik weet dat dit bij het natuurlijke gedrag van katten hoort maar toch zag ik het met lede ogen aan.
Pijn in mijn hart deed het me elke keer als die kwelgeest weer met een diertje aan kwam zetten.
Het absolute dieptepunt was dat die moordenaar een muisje ving, het doodde maar niet opat.
Doden om te eten kan ik misschien nog door de vingers zien maar doden om te doden, vind ik walgelijk! En toen presteerde dat misbaksel het ook nog om dat arme beestje naast mij de deponeren zodat ik er constant aan werd herinnerd!
Dat is toch niet te geloven. Wie doet zoiets? Alleen lucifer zelf!
Ik kan je niet vertellen hoe blij ik was toen de mensen mij naar Tetem brachten voor adoptie.
Hopelijk woont er in mijn volgende huis geen kat.
Of een lieve kat. Of een kat die té lui is om te jagen, dat vind ik ook prima! Ik ben niet heel moeilijk!

Mobiel plantenasiel, 10-06-2022

Ik heb nog nooit in zo’n maffe tuin gestaan! Nou ja tuin? Wat is het eigenlijk?
Ik kan het niet zo goed zien. Alles woekert om me heen en elke dag is weer anders. Het lijkt wel een jungle.
Of zou het dat ook zijn? Het is hier warm en broeierig.
Soms stormt het ineens, of trekt er een donderbui over. Vooral in de nacht is er nogal eens geluid! Maar meestal is het kalm en vreedzaam.
Ik ben hier veilig. Ik voel dat ik mag groeien. In mijn eigen tempo. Niemand die me plukt of snoeit.
Heerlijk is dat.
Langzaam boven het bladerdek uitkomen en verder kunnen kijken.
Er zijn heel veel verschillende soorten planten hier valt me op.
Veel jonge scheuten. En her en der ook een enkele mammoetboom. De meeste plantensoorten houden van de late namiddag en lijken te gedijen in de schaduw.
Sommigen bloeien alleen ’s nachts. Ik heb nooit geweten dat dat ook kan.
De tuin waar ik uit kom (ik ben een gewone ouderwetse tuinplant) was altijd heel overzichtelijk.
We bloeiden tegelijk, trokken samen op in de lente en de herfst en elke dag was duidelijk.
Veel dezelfde soorten met dezelfde cirkel van het leven. Best wel saai eigenlijk, zo’n doorsnee tuinplant.
Vond ik zelf ook. Dus hop! Op avontuur! Verpotten! Uit de dagelijkse sleur en hup de bush in!
En nu sta ik hier, in de wildernis. Tussen al die grote paradijsplanten, waaibomen, bodembedekkers en bloemen.
Het duurde even voordat ik kon aarden.
Gelukkig bleek ik een mooie aanvulling – iets met diversiteit – zoveel tuinplanten waren er immers nog niet in deze weelderige jungle.
En nu sta ik stevig in de grond. Ik heb mijn plek gevonden en help om de bodem sterk en gezond te houden.
Als degelijke tuinplant weet ik wel iets van goed wortelen.
De basis op orde zeg maar.
En dan kunnen andere planten juist weer meer groeien en bloeien.
Zo probeert deze plant te helpen.

Creatieve Broedplaats WARP, 09-04-2022

ALLES IS LEAFDE

Hallo! Wat fijn om je te zien!
Ik ga je mijn verhaal vertellen.
Het eerste dat ik mij herinner is dat ik op een rond tafeltje stond.
Ik stond een beetje achteraan en voor mij lagen tijdschriften en kranten.
De tafel stond in de wachtkamer van een huisartsenpost, tussen 2 stoelen.
Er kwamen dan ook elke dag mensen bij mij zitten.
Het was echt bijzonder leuk om zoveel verschillende mensen te zien; van heel jong tot heel oud met alle mogelijke huidskleuren en haarkleuren en ook een paar kleuren die niet in de natuur voorkomen, mensen die alleen een topje en een korte broek aan hadden en mensen waarvan zelfs de ogen met een sluier bedekt waren.
Mannen, vrouwen, hermafrodieten, non-binairen en mensen in transitie.
Lesbisch, homo, pan, bi, alles daarnaast en daartussen. Iedereen zat in die wachtkamer.
En het viel me altijd op dat hoe verschillend al die mensen aan de buitenkant dan ook waren, ze kwamen allemaal met dezelfde soort klachten.
Ze praten in de wachtkamer over dezelfde soort dingen.
De ouders waren allemaal bezorgd om hun zieke kinderen, partners waren bezorgd om hun zieke geliefde.
Mijn ervaring is dat het menselijk ras misschien heel divers lijkt maar dat mensen in de basis eigenlijk allemaal ongeveer gelijk zijn.
Het was echt een hele fijne plek om te zijn omdat er altijd wel iets gebeurde en ik houd van zo’n levendige omgeving maar helaas zijn er heel veel zieke mensen en moest mijn tafeltje plaatsmaken voor een extra stoeltje.
En toen kwam ik dus in het plantenasiel terecht en tot mijn grote vreugde is dit ook een hele levendige omgeving.
Het is hier zelfs nog leuker want er komen hier net zoveel verschillende mensen alleen zijn die niet ziek en dus vrolijker.
En het allerbeste vind ik nog dat er hier ook een heleboel verschillende planten zijn!

Tetem Enschede, 12-08-2022

Marlous heeft mij gedoneerd aan het plantenasiel.
Ik snap het ook wel hoor, ik ben een beetje ingewikkeld.
Mijn geschiedenis is ook complex.
Het begon al bij mijn moeder, niemand wilde haar blijkbaar hebben dus toen is ze op de markt weg gegeven aan de ouders van Marlous die geraniums kwamen kopen. En die ouders hebben gelukkig zo goed voor mijn moeder gezorgd dat ze stekjes gaf en zo ben ik in april 2022 ontstaan.
En de geschiedenis herhaalde zich want de ouders van Marlous hebben mij aan haar gegeven. Marlous lijkt op haar ouders want zij zorgde ook heel goed voor mij. Maar zoals ik al vertelde, ben ik een beetje ingewikkeld en ondanks de goede zorgen, wilde het met bloeien niet erg lukken.
Ik heb wel gebloeid, 1 keer en toen zag ik er prachtig uit. Mijn bloemen waren zo mooi dat ik wel een bruid leek.
Maar daarna bloeide ik niet meer.
Wat ik ook probeerde, het ging niet.
Tja, ik heb natuurlijk ook zo mijn eigen leven waar ik druk mee ben maar ik wilde het Marlous toch ook naar de zin maken. Ik ben er ook nog niet uit waarom het niet nogmaals gelukt is, misschien ligt het aan mij maar misschien ligt het ook wel aan Marlous.
Ergens denk ik dat het bloeien bij een andere verzorger wel lukt.
Ik hoop dan ook dat iemand het leven met mij aan wil gaan en mij wil adopteren.

Tetem Enschede, 06-09-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Ik ben een Sansevieria.
Ik leef nog niet zo lang maar ben in mijn korte leven al heel wat mensen met vooroordelen tegen mijn ‘soort’ tegen gekomen.
De Sansevieria wordt gezien als ouderwets, als een plant voor kneusjes. Gelukkig is er nu ook een tegenbeweging gaande en ben ik ook op de vensterbank van menig Hipster-huishouden te vinden. Ook in heel wat trendy ondernemingen kom je mij tegen.
Zo heb ik een prominente plek in een kapperszaak en een leuk klein restaurantje in de binnenstad van Enschede.
Het hoogtepunt van deze tegenbeweging is toch wel mijn verblijf in Sickhouse te Enschede.
Sickhouse, ook wel ‘atomic’ playground genoemd, is toch bij uitstek een productie van het heden. Een plek gericht op digitale en populaire cultuur in onze samenleving. Als dat niet verre van oubollig is, weet ik het niet meer.
Het feit dat ik zo genoten heb van mijn deelname aan Sickhouse zegt toch ook wel dat ik niet truttig ben. Ik heb daar echt een toptijd gehad.
Het zo zo dynamisch en innovatief allemaal. Het leukste dat ik daar trouwens heb meegemaakt was het bezoek van staatsecretaris Gunay Uslu in augustus 2022.
Dat was écht sick. Zie je nou wel dat ik niet achterhaald ben, ik ben helemaal up to date met mijn straattaal.
Het steekt me gewoon als ze naar je kijken en je meteen een stempel geven zonder even te checken of die indruk wel klopt.
Misschien moeten al die types die de Sansevieria belegen vinden zich realiseren dat zij de wederopstanding van de Sansevieria hebben gemist en dat zij dus misschien een beetje achterlopen bij de laatste trends.

Gehuisvest bij privé, 18-02-2022

Het is misschien een beetje raar maar ik weet mijn eigen naam niet. Zolang ik mij kan herinneren hebben ze mij altijd vetplant genoemd en ik dacht dat ik zo heette maar toen kwam ik erachter dat er wel 40 verschillende soorten vetplanten bestaan!
Gelukkig maakt het ook allemaal niet zo heel veel uit want de verzorging van vetplanten is allemaal wel een beetje hetzelfde: licht of schaduw kan allemaal maar niet te veel water.
Easy peasy zou ik zeggen.
Mijn geschiedenis begon in Utrecht maar de afgelopen 5 jaar heb ik in Twente gewoond bij een mens dat management, society and technology studeerde aan de universiteit van Twente. Ik had eigenlijk nooit een goed beeld van wat dit nu eigenlijk inhield maar toen tijdens de coronatijd alles colleges online werden gegeven, werd het toch een stuk duidelijker.
Ik vond het heerlijk om mee te luisteren naar de colleges en kreeg steeds meer inzicht in de boeiende opleiding die de kernonderwerpen van Bestuurskunde combineert met een diepgaande kennis van moderne technologieën en hun effecten op de samenleving.
Management, Society and Technology gaat over beleidsvorming, public management, technologische veranderingen en maatschappelijke uitdagingen en hoe deze met elkaar samenhangen. Het draagt bij aan oplossingen voor vraagstukken waarmee overheden en publieke organisaties tegenwoordig worden geconfronteerd. Ja, ik kreeg in die corona periode echt meer vertrouwen in de toekomst als deze studenten hun kennis in gaan zetten.
Naast het feit dat die corona periode heel informatief was, vond ik het ook heerlijk dat mijn mens zoveel thuis was bij mij. Voorheen was het vaak uren doodstil. Ik houd van gezelligheid, mensen om me heen die praten zodat ik mee kan luisteren, ik ben nogal nieuwsgierig.
Er was helaas wel minder bezoek in die tijd. Het gezelligst zou zijn als mijn mens de hele dag thuis was en er ook heel veel bezoek kwam. Die studenten die altijd langskwamen waren echt heel gezellig. Er werd veel gediscussieerd en veel gelachen, precies waar ik van houd.
Ik heb al met al een heerlijke tijd achter de rug maar helaas komt daar nu een einde aan. Mijn mens heeft de studie afgerond en heeft voor een jaar een baan gevonden in Milaan. Eerst wilde mijn mens me meenemen maar realiseerde zich toen dat een verhuizing wellicht niet goed zou zijn voor mijn gezondheid.
Toen bedacht mijn mens zich dat ik misschien ergens een jaar kon logeren maar niemand weet wat er na dat jaar gaat gebeuren. En mijn mens vond dat ik recht had op een echt thuis waar ik me aan een nieuwe plek en nieuwe mensen kan hechten. En hoe triest ik het ook vind, ik ben toch blijk dat ik ter adoptie ben afgestaan.
Mijn mens heeft me naar het plantenasiel in Tetem gebracht. Ik had nooit van Tetem gehoord, geen flauw idee wat dat was maar in de 5 weken die ik in Tetem heb gewoond, heb ik daar toch wel een beeld bij gekregen. Het is namelijk een heerlijke plek waar het een komen en gaan is van mensen. Allerlei verschillende mensen heb ik langs zien komen; kinderen, buurtbewoners, makers, studenten, het was prachtig.
En het mooiste is eigenlijk het onderlinge contact dat ontstaat tussen al die verschillende mensen met al die verschillende achtergronden door met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren; ze namen de tijd voor elkaar. En iedereen kwam naar Tetem voor een andere reden. De een wil gebruik maken van de gereedschappen, de ander heeft een workshop, iemand heeft taalles, wil een expositie bezoeken, heeft er een vergadering of komt een plant adopteren.
Er is ook veel aandacht voor de planten en er wordt echt goed voor mij gezorgd. Ik kwam uit een heel goed huis maar dat geldt niet voor alle planten die daar wonen.
Sommigen hebben echt een ellendige tijd achter de rug en zien er ook gehavend uit maar je ziet ze allemaal opbloeien door de zorg, aandacht en vooral liefde die ze daar krijgen.
Hoewel ik het echt erg fijn vond in Tetem ben ik wel blij dat ik geadopteerd ben want dat geeft mij de kans mij verder te ontwikkelen. Ik kijk vooral uit naar het avontuur van een nieuwe omgeving en hoop veel nieuwe dingen te leren en nieuwe verhalen te horen.

Tetem Enschede, 25-02-2022

SPREAD LEAFDE

Ik weet wat je ziet, een felgekleurde plant die alle aandacht vraagt.
Al doe ik helemaal niets, toch denkt iedereen dat ik graag in de belangstelling sta, gewoon omdat ik geboren ben met een opvallend uiterlijk.
En helaas past dat uiterlijk helemaal niet mij mijn innerlijk.
Ik houd niet van aandacht. Helemaal niet. Laat mij maar gewoon.
Maar zo werkt het helaas niet. Andere planten beginnen altijd met mij te praten. Extraverte planten denken dat ik 1 van hun ben en beginnen te praten en houden niet op.
Sommige planten denken dat ik een aandachttrekker ben en vinden me bij voorbaat een aansteller.
Zeggen dat ik me niet zo moet aanstellen en een beetje normaal moet doen.
Als er een speech moet worden gehouden, kijkt de hele vensterbank naar mij want ze gaan er vanuit dat ik het heerlijk vind om iedereen toe te spreken.
Terwijl dat echt mijn allergrootste nachtmerrie is.
En als ik het dan niet wil, blijven ze maar aandringen en loopt het altijd uit op geruzie.
Ik houd ook niet van ruzie. Conflicten ga ik liever uit de weg. Het lost toch nooit wat op.
Natuurlijk heb ik geprobeerd uit te leggen hoe ik echt ben maar ze geloven me simpelweg niet.
Ze hebben een beeld van mij gebaseerd op niets anders dan mijn uiterlijk en blijven daar aan vast houden, wat ik ook zeg. Heel teleurstellend.
Ik stond op een vensterbank met allemaal stekjes dus misschien leren ze het nog maar daar wacht ik niet op.
Nu ik hier in het plantenasiel sta, hoop ik te worden geadopteerd door iemand die alleen maar volwassen planten heeft die kijken naar hoe ik doe in plaats van kijken naar hoe ik eruit zie.

Tetem Enschede, 09-06-2022

Mijn mens houdt heel veel van planten, vooral van succulenten.
Ze heeft dan ook een hele verzameling met ontelbaar veel verschillende soorten.
Toen Jet haar vertelde over het plantenasiel heeft mijn mens mij direct gedoneerd zodat meer mensen van mij kunnen genieten. Zo kwam ik vanuit Isodorushoeve hier terecht.
Succulenten worden ook wel vetplanten genoemd. De naam succulent komt van het Latijnse woord sucus dat sap betekent.
Het bijzondere aan ons vetplanten is dat we water opslaan in ons lichaam.
Dat kan in de wortel, de stengel of het blad.
Dat komt omdat wij van oorsprong uit warmere gebieden komen waar we buiten in de brandende zon staan.
Het regent daar niet zo vaak en als het dan regent, slaan wij die regen dus op en gebruiken het als we het nodig hebben.
De beroemdste succulenten zijn natuurlijk de cactussen maar er zijn heel erg veel verschillende soorten. Ikzelf ben lid van de Aeonium familie. Mijn naam komt van het Oudgriekse aiōnios dat eeuwig betekent omdat ik mijn bladeren nooit helemaal verlies.
Mijn familie omvat zo’n 40 verschillende soorten.
Mocht je de meeste soorten van de Aeonium familie in het wild willen zien dan moet je naar de Canarische Eilanden reizen.
Daar groeien namelijk 34 van de 40 soorten op droge, rotsachtige plaatsen!
Als ik daar allemaal over nadenk, duizelt het in mijn hoofd. Het is een wonder hoe uniek en ongewoon de natuur in elkaar steekt.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Hi, ik ben naar het plantenasiel in Tetem gebracht door Bianca Roos.
Een hele goede plek voor mij want ik heb hier al eerder gewoond en ik was hier gelukkig. Ik was toen onderdeel van een escape room die vorig jaar in Tetem te bezoeken was.
Daarna ben ik, samen met de rest van de escape room, verhuisd naar Utrecht waar we te zien waren tijdens het Nederlands Film Festival.
Ik wil niet opscheppen maar we zijn zelfs genomineerd voor het Gouden Kalf Digitale Cultuur!
Je begrijpt dat ik, als beroemde plant, alle aandacht van de bezoekers van Tetem en het filmfestival Utrecht enorm heb gewaardeerd. Door alle liefde die ze me gaven, ben ik behoorlijk gegroeid.
Helaas heb ik afscheid moeten nemen van mijn vertrouwde escape room en ben ik een beetje depressief geworden.
Ik was gewend aan al die bezoekers en miste de gezelligheid. Mijn bladeren voelden zo zwaar aan ineens dat ze gingen hangen.
Gelukkig heeft Bianca mij toen afgeleverd in het plantenasiel waar ik nu tussen andere planten sta en waar het publiek mij weer bezoekt.
Ik ben hier enorm van opgeknapt en voel me weer helemaal happy en ik kijk uit naar de toekomst.

Tetem Enschede, 06-09-2022

I was looking for somewhere to tunnel my roots, because I felt I had no place to grow and take the space I needed to create.
I wanted to be planted somewhere around others that were radical, in a steady soil that was well fertilized with care.
I had heard of this place, full of mysterious beings and their makings.
I grew interested, and asked to use a small square of soil to settle into. I was given the shadiest spot in the whole city!
As I familiarized myself here, I found that this place really is a jungle, it’s grown shut with unique organisms.
Their vines are all intertwined into each other, up the walls and down the staircases. I feel my roots are tangled in between everyone else’s, and I like it that way.
I never feel alone, even when I’m in the dark for hours.
I learn all the time, I learn in language, in sound, in movement and in connections.
I love to work and exist in this space, with my fellow greens. I wish to see more plants like me here, plants from farther away.
This place has proven to me that if you want to learn fast, grow strong and develop new paths, it’s best to do it with people that are more talented than you!

Creatieve Broedplaats WARP, 13-05-2022

Ik ben weggepest uit mijn vorige huis
Samen met 5 andere planten stond ik op een plantentafel in de woonkamer.
Op zich een heerlijke plek om te wonen, alles was er perfect, het licht, de verzorging, het uitzicht. Het enige dat niet zo prettig was, waren de andere planten.
Ze waren al vanaf het begin heel onaardig. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ik de nieuwe plant was, dat ik mezelf nog moest bewijzen of zo. Maar toen er na mij een andere plant kwam, werd die wel meteen opgenomen in de groep.
Tegen mij zeiden ze alleen nare dingen.
Ze zeiden dat ik terug moest naar waar ik vandaan kwam.
Dat ik niet welkom was.
In het begin vond ik het zo vreselijk dat ik helemaal niets terugzei. Zij waren ten slotte eerst met z’n 4en en daarna met z’n 5en, daar kon ik in mijn eentje toch nooit tegen op.
Toen ze weer begonnen over dat ik niet welkom was en terug moest naar waar ik vandaan kwam, heb ik gewoon gezegd dat ik gewoon in het tuincentrum om de hoek was geboren, net als zij.
Maar ze luisterden niet.
Toen ze zeiden dat ik stonk, zei ik dat ik hetzelfde water met hetzelfde voedsel kreeg dus dat ik niet kon stinken.
Maar ze reageerden niet.
En toen ze begonnen over mijn plantencultuur, vroeg ik waar ze het toch in vredesnaam over hadden
En toen antwoordden ze dat ze aan de rode kleur van mijn bladeren wel konden zien dat ik er van achterlijke gedachten op na hield die geen plaats hadden op hun plantentafel.
Ik wist niet wat ik daarop moest zeggen.
Al die tijd hadden ze me gekleineerd en gepest omdat mijn bladeren een andere kleur hadden?
Op zoveel domheid had ik geen antwoord.
Ik wist niet hoe ik ze uit moest leggen wat zo duidelijk zou moeten zijn; de kleur van mijn bladeren heeft verder nergens mee te maken, het zegt niets over mij als plant.
Aan de ene kant wilde ik blijven om te proberen het uit te leggen maar aan de andere kant wilde ik ook gewoon weg. Ik heb besloten weg te gaan want ik was niet gelukkig maar ergens heb ik daar ook spijt van want als je niet met elkaar blijft praten, los je ook niets op.

Tetem Enschede, 17-09-2022

ALLES IS LEAFDE

Begin 2022 stond in in de supermarkt te wachten tot iemand mij meenam om voor mij te zorgen.
Aandacht krijg je ook in de supermarkt maar dat is toch minder persoonlijk, het is dan min of meer plichtmatige zorg.
Op een gegeven moment ging ik in de aanbieding en toen werd ik meegenomen door een aardig persoon. Fijn!
Het was wel erg wennen zo alleen, was het beter?
Nee, het was niet beter. Ik merkte dat ik stil bleef staan en vroeg me af waar dat toch aan lag. Miste ik de levendige omgeving?
Kreeg ik niet de zorg die ik nodig had? Lag het aan mijn verlegen karakter en moest ik meer voor mezelf opkomen?
Het was een lastige tijd.
Ik zat met al die vragen en had geen antwoorden. Het enige dat me op de been hield was een lied van Queen met de titel “I want to break free”.
Dat was namelijk precies wat ik ook wilde, uitbreken en volop genieten.
Nu hoop ik dat ik op dit nieuwe plekje alles vind wat ik zocht en dat wanneer ik helemaal ben opgebloeid, iemand mij meeneemt.

Tetem Enschede, 24-08-2022

Ik heb me in mijn vorige huis erg eenzaam gevoeld.
Op de vensterbank voor het keukenraam stond ik tussen de andere planten.
We waren met z’n negenen.
Best een flinke groep dus. En toch was ik vreselijk eenzaam.
Dat komt omdat ik volledig genegeerd werd. Niemand zei iets naars.
Ik werd niet gepest.
Maar ik werd nergens mij betrokken.
Mij werd geen vraag gesteld.
Er werd niet gereageerd als ik wat zei.
Geen idee hoe dit kwam.
Ik bedoel, ik zie er toch niet angstaanjagend uit of zo.
En ik heb ook niemand beledigd voor zover ik weet.
Heb over niemand geroddeld.
Doe altijd aardig tegen iedereen.
En toen keek ik mee met een afschuwelijk youtube filmpje van mijn mens.
Een zwart kuikentje werd in een doos vol witte kuikentjes gezet en werd doodgepikt.
Het zag er anders uit en de witte kuikentjes voelden zich bedreigd, vertelde de bioloog.
Toen realiseerde ik me dat ik er ook anders uitzie.
De andere 8 planten hebben bladeren en ik niet. Zou dat het zijn? Ik kon het me niet voorstellen maar kon ook geen andere reden bedenken. Voordat ik erover kon beginnen, zijn we allemaal weggegeven. Sommigen zijn ook hier in het plantenasiel.
Hier staan meer planten zoals ik maar ook de planten met bladeren en iedereen is hier aardig.
Dus ik twijfel nog steeds of het kwam omdat ik anders was of omdat ze me misschien gewoon niet aardig vonden.

Mobiel plantenasiel, 30-07-2022

In 2014 kwam ik ter wereld in Enter, Nederland.
Mijn mens Marlous heeft mij als stekje gekregen van haar ouders.
Marlous vond mij 8 jaar geleden heel leuk. Ik bloei af en aan en dat vond ze toen heel leuk maar inmiddels is haar smaak een beetje veranderd.
Nu vindt ze mij oud-bollig en truttig.
Het is tijd voor iets nieuws, zegt ze.
Omdat ze mij niet zomaar bij het afval wilde gooien, heeft ze me naar het plantenasiel gebracht in de hoop dat iemand anders mij wel kan waarderen en zal adopteren. Dus ik zal een paar dingen over mezelf vertellen zodat je kunt zien of ik bij je pas.
Ik kan wel zeggen dat ik een sterk karakter heb want er moet heel wat gebeuren voor je mij klein krijgt. Toen mijn buurplant overleed, heb ik het wel even heel moeilijk gehad maar ook dat heb ik een plekje kunnen geven.
Verder houd ik van gezelligheid. Die corona periode was een heerlijke tijd voor mij. Marlous was altijd thuis en ik kon alle teams overleggen meeluisteren. Daarnaast luister ik ook graag naar Q-music op de radio.
Mijn vurigste wens is dat ik word geadopteerd en nieuwe plantenvrienden kan maken.

Tetem Enschede, 06-09-2022

Ben ik even blij dat ik nu hier sta.
Ik kom net uit een huis waar ik werkelijk met nitwitten op de vensterbank stond. Sjonge jonge wat een duf zootje planten was dat.
Kijk, ik weet dat niet iedereen zo geweldig kan zijn als ik maar zij waren toch wel een bijzonder soort krankzinnigen.
De een dacht dat ze heel wat was, die diva.
De hele dag stond ze daar op te scheppen over haar familie maar zelf had ze nog nooit iets gepresteerd en ze liftte volledig mee op de roem van haar familie.
Iedereen kon zien dat ik veel specialer was dan zij.
Die plant naast haar die was zo vreselijk dom, die keek je alleen maar onnozel aan de hele dag.
In het engels noemen ze zoiets een waste of space. Dat vertelde ik hem ook maar die simpele ziel had geen idee dat het ‘verspilling van ruimte’ betekende. Ongelofelijk hé?!
Dan die trut verderop, die lachte altijd hysterisch om de domste dingen. Echt een niveautje nul. Ik werd echt stapelgek van die hyena lach.
Op links hadden we ook nog die idioot die de hele dag alleen maar kinderachtige geluiden maakte.
Als ik had gekund, had ik hem van de vensterbank geduwd.
In de hoek hadden we als klap op de vuurpijl ook nog die grijze muis waar echt helemaal niets uit kwam. Die kende 3 woorden “weet ik niet”, dat was het. De hele dag, elke dag “weet ik niet” Alstublieft zeg!
En wat denk je dat er gebeurde?
IK werd het huis uit gezet. IK!!!!
Nou, daar snap ik dus helemaal niets van!
Wat kun je nu op mij aan te merken hebben? Ik ga ervan uit dat ze hier begrijpen dat ze met een superieure plant te maken hebben.

Tetem Enschede, 23-01-2022

GEEF IEDERE DAG ALLES EN IEDEREEN EEN BEETJE LEAFDE

Mijn eigenaar noemt mij oude brompot.
Eerlijk gezegd begrijp ik niet helemaal waarom.
Ja, ik mopper wel veel maar laten we even eerlijk zijn, er is heel heleboel dat beter kan.
De hele dag staat de tv aan op nieuwszenders en het enige dat ik hoorde is crisis.
Vluchtelingencrisis, woningmarkt- crisis, stikstofcrisis, energiecrisis, koopkrachtcrisis, politieke crisis, enzovoort enzovoort.
En dat zijn alleen de crisissen. Er zijn ook nog ‘gewone’ problemen.
Eindeloos wordt er gepraat, overlegd, gediscussieerd maar met echte oplossingen komen, ho maar.
En als ik zo naar de praatprogramma’s luister, is iedereen deskundig en geen deskundige is het met een ander eens.
Wie bepaalt eigenlijk wie er deskundig is?
Blijkbaar hoef je geen studies meer te volgen om deskundig te zijn. Jan en allemaal noemt zich tegenwoordig deskundig.
Nou sorry hoor maar dat kan ik geen deskundigen noemen.
En dan al die zogenaamde peilingen. Niemand heeft ons ooit wat gevraagd.
Allemaal doorgestoken kaart!
Wie betaalt er eigenlijk voor de peilingen? Wie controleert die peilingen?
Weet je wat ik ook niet snap, dat gedraai altijd.
Niemand zegt eerlijk waar het op staat. Het is altijd maar de helft van het verhaal of een verdraaid verhaal.
Nou ja, en toen mijn eigenaar mij het huis uit zette, riep ie me na dat ik een zeurzak was en dat ik altijd alles negatief uitleg. Snap je dat nou?

Tetem Enschede, 03-09-2022

I came here in 2020.
Back then, I had no idea about the breeding ground, as it was only just beginning to take shape.
I met the first renters here, the pioneers, so to say. You could say that I kind of fell in love with the creative chaos happening all over the place.
You could call it an explosion of creativity.
Of course, I could list you all the creative studios here, the initiatives and festivals, the parties and jams people do.
But it’s not just that.
What I see happening here is bonding. Connecting. Making friends for life.
I saw some people even fell in love with each other.
Creativity isn’t something that just happens.
Talking to people, exchanging, is what oftentimes can spark it.
Just bouncing wild ideas around, over a drink, or just having a good time together is a great trigger for that.
People achieve a lot together.
Together they are capable of much more than they could have ever done alone. That’s great to see!
I’m well taken care off. There is only so much happening at this place, sometimes it’s easy to lose overview.
But I think that this is in the nature of keeping and breeding A LOT of creatives in one place.
Call it four thousand square meters of constant overstimulation!

Creatieve Broedplaats WARP, 09-07-2022

Ik ben een Peperomia Polybotrya.
Degenen die geen verstand van planten hebben, zullen mij misschien verwarren met zo’n ordinaire pannenkoeken plant maar daar lijk ik dus niet op en ik heb met die plantenfamilie ook écht niets te maken. Ze noemen mij ook wel Raindrop vanwege het puntje aan het uiteinde van mijn blad dat aan druppel doet denken. Zo’n mooie esthetische vorm van blad heeft een pannenkoekplant niet!
Mijn roots liggen in de tropische gedeeltes van Zuid-Amerika maar ik ben in het mooie Losser geboren. Heb altijd gewoond in woonzorgcentrum Oldenhoeve, misschien ken je dat wel.
Een fantastische tijd heb ik daar gehad bij opa Barend. Arme opa Barend was chronisch ziek en had niet altijd evenveel energie om voor mij te zorgen.
Gelukkig had hij geweldige kleindochters die hem vaak kwamen bezoeken en deze meiden gek op planten. Ze verzorgenden mij en mijn vensterbankgenoten en praten gezellig over koetjes en kalfjes.
Dat zet je toch aan het denken. Als het goed met je gaat, denk je dat het leven eeuwig duurt maar als ik naar opa Barend keek, was het duidelijk dat het leven eindig is.
Eerst kun je het allemaal niet meer zelf en heb je steeds meer hulp nodig tot het einde zich aandient en je hier niet meer bent. Ik word daar wel een beetje treurig van.
Toen opa Barend overleed, vond ik dat vreselijk triest. We hadden toch al die tijd samengewoond. Maar wat écht afschuwelijk was, was het feit dat na het overlijden de planten werden ondergebracht bij zijn familieleden en dan niemand voor mij koos. Ik bleef eenzaam over.
Een dolk in mijn hart! Gelukkig hoorde ik die lieve kleindochters nog wel aan hun vader vragen of ik niet met hun mee naar huis mocht maar vader vond de 2 planten die hij had gekozen voldoende. Die man lijkt niets op zijn vader, opa Barend had mij zeker gekozen!
Nu sta ik in het plantenasiel.
Prima plek hoor.
Ze zorgen goed voor me maar ik ben toch nog veel te jong om hier voor altijd te blijven wonen. Ik hoop op een mooi plekje midden in de samenleving en dan het liefst in mijn mooie Losser.
En het is een heel goed plan om juist mij te adopteren want ik ben heel makkelijk in onderhoud.
Een mooi plekje met veel licht maar geen direct zonlicht en wat water. Ik houd van licht vochtige grond; als de bovenste 2 cm grond weer droog is, geef je me weer wat water. Simpel te testen door even je vinger in mijn grond te steken, blijft de aarde plakker, hoef ik nog geen water.
Heel eenvoudig dus!
En als je goed voor me zorgt, beloon ik je met bloemen!
Oh en je kunt je ook nog heel makkelijk stekken dus als je van veel groen houdt, ben ik jouw plant!

Tetem Enschede, 24-05-2022

Ik heb een mooie plek hier. Ik sta in de buurt van een componist, genaamd Joep.
Joep maakt muziek – jingles – voor radiozenders.
Dat gaat alle kanten op, van klassiek tot digitaal.
Joep denkt er goed over na, echt door middel van geluidsvormgeving zo’n radiozender een eigen identiteit en smoel geven.
Hij vindt het geweldig om te doen, want hij maakt het liefst de hele dag muziek.
Soms ben ik er ook wel even klaar mee.
Na zijn werk gaat Joep graag naar beneden, naar de Spacebar om lekker uit te blazen.
Hij vertelt me dat hij daar de gekste dingen meemaakt, eigenlijk ben ik wel benieuwd.
Er is in het weekend ook altijd wat te doen.
Ze draaien er ook goede muziek volgens Joep, en hij heeft er verstand van.
Er wordt goed voor mij gezorgd hier.
Ik hoop dat de broedplaats kan groeien en meer ruimte kan bieden aan creatieve makers.
Van Joep hoor ik dat er veel meer mensen zijn die zich aan willen sluiten, maar dat daar niet altijd ruimte voor is.
Dat is jammer, want juist een plek waar je met anderen samen kunt werken stimuleert erg en levert nieuwe groei-energie.
Ik hoop dat ze de tijd krijgen, want samenwerken heeft tijd nodig.
Ik sta hier nu twee jaar en zie langzaam mensen bij elkaar naar binnen lopen, elkaar helpen en van elkaar willen leren.
Dat is mooi!

Creatieve Broedplaats WARP, 16-06-2022

Prettig om kennis te maken!
Wij zijn Anne, Bryan en Corrie.
We zijn een drieling zoals je ziet.
Het is duidelijk dan we geen 1 eiige drieling zijn al lijken Corrie en ik wel erg op elkaar.
We voelen ons enorm met elkaar verbonden en weten altijd wat de anderen denken.
In 2021 zijn wij geboren in Tubbergen en we woonden bij Jelske in huis.
Daar waren we ook heel gelukkig.
We waren altijd samen en hadden het heel gezellig.
We houden alle 3 van klassieke muziek maar als ik jazz hoor, voel ik de energie stromen dus dat is toch mijn lievelingsmuziek.
Bryan gaat helemaal voor Hollandse hits terwijl Corrie een echte popmuziek liefhebber is.
Ikzelf sta het liefst in de volle zon; als het nacht is, is er al schaduw genoeg vind ik maar Corrie en Bryan die vinden een beetje schaduw overdag wel prettig. Tja, uiteindelijk gaat het erom dat we goed groeien en dat is toch op een lichte plek maar niet in direct zonlicht.
Bryan drinkt meer dan Corrie en mij.
We houden niet van te veel water. Een beetje vochtige grond vinden we prima maar natte grond is niet goed, dan gaan onze bladeren hangen en verkleuren.
Zo lang we ons kunnen herinneren zijn we heel nieuwsgierig naar alles en iedereen.
Als Jelske op vakantie ging, waren we altijd vreselijk jaloers.
Wij wilden ook op reis, ikzelf droom van Kenia, Bryan’s favoriete land is Peru en Corrie wil graag naar Nieuw Zeeland.
Daarom zijn we ook zo blij dat we nu hier zijn. Het is heel leuk om op avontuur te zijn maar wel met z’n 3en!
Samen willen we doorgroeien tot grote sterke planten.
Alle 3 willen we later ook graag een eigen familie.
Lieve stekjes grootbrengen die dan ook weer schattige stekjes krijgen. En dan de Provincie door.
Liefde en gezelligheid brengen in heel de Provincie, dat zou toch fantastisch zijn!
Maar nu is het eerst tijd voor avontuur.
We zijn nu net begonnen met onze reis en hopen veel leuke planten, dieren en mensen te ontmoeten en mooie verhalen te horen voor we ons definitief op een vensterbank settelen.

Tetem Enschede, 26-08-2022

SPREAD LEAFDE

Kan iemand het licht aandoen?
Het is altijd zo donker in de Spacebar! Het is eigenlijk raar dat ik kan groeien in deze donkere omgeving, maar het is me toch gelukt.
Waarschijnlijk groei ik door de energie van de bargasten, en bier… en soms een beetje water.
In juni 2020 begon ik als klein stekje.
Ik wilde graag gepot worden in de Spacebar. Nog voordat de bar open was, was ik al onderdeel van het interieur.
Toen de grote dag aanbrak, de bar open ging en mijn groei als plant pas écht begon, merkte ik meteen dat dit de plek is waar ik wil zijn!
De eerste gasten die langskwamen in de bar zorgden er gelijk voor dat ik me goed voelde.
Er ontstond een soort cyclus: de bargasten gaven mij energie om te groeien en ik deed hetzelfde voor hen.
Jammer genoeg kwam er een kink in de kabel door een of ander stom virus. Hierdoor was het een paar maanden akelig stil.
Ik voelde mezelf langzaam wegkwijnen.
Tot het moment dat een aantal creatievelingen, die heb je hier genoeg, met Spacecast begonnen.
Ik had mazzel want de opnames waren in de bar en werden live gestreamd naar Facebook. Jeetje wat heb ik coole en indrukwekkende talenten voorbij zien komen!
Ik ben enorm gegroeid in de Spacebar.
Elke donderdag tot en met zaterdag wanneer het zonlicht weg is, gaan alle gekleurde lampen in de bar aan, begint de muziek en is er zelfs een machine die rook maakt.
Mijn bladgroen is niet zo’n fan van deze rook, maar ach…
Iets anders: een aantal van de planten die ik heb leren kennen zijn uitgegroeid tot planten die je blijkbaar kunt roken.
De bargasten zijn er dol op.
Als de wind goed staat, waaien mijn bladeren heen en weer van plezier door de muziek.
Als op zondag de zon weer opkomt heb ik moeite om mijzelf overeind te houden; er is veel te veel bier in mijn aarde gegooid.
Maar ik denk dat mijn wortels daar inmiddels wel aan gewend zijn. Alle energie en vrolijkheid die ik krijg van de bargasten compenseert een boel!

Creatieve Broedplaats WARP, 17-06-2022